دسته: تاریخ و تمدن

پادشاهی دانمارک کشوری است در شمال اروپا. پایتخت آن کپنهاگ است. جمعیت این کشور ۵٫۵ میلیون نفر و زبان رسمی آن دانمارکی است. زبان‌های فاروئی، گرینلندی و آلمانی نیز به عنوان زبان‌های محلی در این کشور رسمیت دارند. واحد پول این کشور کرون دانمارک است و با اینکه این کشور در سال ۱۹۷۳ به اتحادیه اروپا پیوسته اما به حوزه یورو نپیوسته‌است. ۸۰٫۴ درصد مردم دانمارک مسیحی لوتری هستند.

جزایر فارو و گرینلند بخشی از پادشاهی دانمارک به‌شمار می‌آیند اما به ترتیب در سال‌های ۱۹۴۸ و ۱۹۷۹ به آن‌ها خودگردانی اعطا شده‌است. دانمارک جنوبی‌ترین کشور اسکاندیناوی است و تنها مرزی که دارد با کشور آلمان است. پلی دریایی به نام پل اورسوند، دانمارک را به سوئد متصل می‌کند.

دانمارک از اعضای مؤسس سازمان ملل و ناتو است. کشور دانمارک دارای دولت رفاه‌است و از نظر کم بودن اختلاف درآمد مردم، در رتبه اول جهان قرار دارد. دانمارک از نظر درآمد سرانه در رتبه هفتم جهان قرار دارد و در بررسی‌های سالانه، مردم آن مکرراً به عنوان «راضی‌ترین» مردم جهان اعلام می‌شوند و این کشور به عنوان کشوری با کمترین فساد اداری در جهان به شمار می‌آید.

پرچم این کشور که شامل یک صلیب سفید در میان آن است قدیمی‌ترین پرچمی در جهان است که از سال ۱۸۲۱ تا به حال استفاده می‌شود. صلیب سفید این پرچم را در پرچم کشورهای سوئد، نروژ، فنلاند و ایسلند هم می‌توان دید.

کشور پادشاهی دانمارک بعد از کشور ژاپن دارای قدیمی‌ترین خاندان پادشاهی است. دانمارک دو سرود ملی دارد: یکی سرود شهروندان (با نام سرزمینی است دوست‌داشتنی) و دیگری سرود سلطنتی (به نام شاه کریستیان نزد دکل رفیع ایستاد).

پایتخت ارمنستان (Armenia) ایروان (Yerevan) می باشد.کشور ارمنستان با نظام جمهوری در بین دو دریای خزر و دریای سیاه قرار دارد و پایتخت آن شهر ایروان است و از نظر مکانی مرز میان دو قاره اروپا و آسیاست. نخجوان، ایران، آذربایجان، گرجستان، و ترکیه همسایگان ارمنستان میباشند.
زبان رسمی کشور ارمنستان ارمنی می باشد و بومیان این کشور را هایک می نامند که از نام هایک که این سرزمین را پایه گذاری نموده است گرفته شده است.
این سرزمین کوهستانی است و حدود 1800 متر از سطح دریا ارتفاع دارد.
قله آراگاتس بلندترین قله این کشور با ارتفاع 4090 متری می باشد. یکی از بزرگترین و وسیع ترین دریاچه های آب شیرین جهان با نام سوان در این کشور واقع شده است. وجود رودخانه های خروشان و کوتاه به دلیل کوهستانی بودن این سرزمین از دیگر خصایص ارمنستان می باشد.
3.2 میلیون نفر در ارمنستان سکونت دارند که از این تعداد حدود یک میلیون نفر سهم پایتخت ارمنستان ایروان می باشد.
اکثر مردم ارمنستان از مسیحیان ارمنی و پیرو مذهب گریگوری و کلیسای حواری ارمنی هستند. این کلیسا از کلیساهای اولین دنیای دین مسیحیت و از اجزای کلیسای ارتدوکس می باشد.

از رسوم و اعیاد کشور ارمنستان میتوان از عید ناواسارت که عید شروع سال می باشد نام برد. از دیگر اعیاد ارامنه می توان از عید مشهور وارتاوار که همان عید پاشیدن آب برروی یکدیگر است نام برد که از قبل از دوران مسیحیت در ارمنستان رواج داشته و هنوز هم همه ساله ارامنه این عید باستانی را جشن میگیرند. 6 ژانویه یا همان تولد حضرت عیسی مسیح هم عید دینی و مذهبی ارامنه است که همچون سابر مسیحیان سراسر دنیا همه ساله جشن گرفته می شود. دیگر اعیاد مهم ارامنه ارمنستان عید وارتانانک و روز فرهنگ می باشد که از اعیاد ملی ارمنستان است.
از غذاهای محلی می توان از خاش که همان کله پاچه خودمان است نام برد و خاطر نشان می کنیم که تقریبا تمام غذاهای ارمنی شباهت زیادی به غذاهای ایرانی و ترکی دارد و تحت تاثیر رسوم ما ایرانیان و ترک ها می باشد.
از شهرهای مهم ارمنستان از لحاظ گردشگری می توان از شهرهای اجمیادزین (Ejmiadzin) ، مارالیک (Maralik) ، هرازدان (Hrazdan) ، گیومری (Gyumri) ، آشتاراک (Ashtarak) ، آرتاشات (Artashat) و آماسیا (Amasia)نام برد.
واحد پول ارمنستان درام می باشد که واژه ای از ریشه پارسی میانه است و از واژه دراخما از زبان یونانی اقتباس شده است و نرخ برابری آن با ریال تقریبا برابر 28 ریال ایران می باشد.
آژانس آبینه سیر تقریبا در تمام طول سال تور ارمنستان را با پروازهای داخلی و خارجی برگزار می کند.

ناصرالدین‌شاه قاجار چهارمین شاه از دوران قاجار ایران بود. او طولانی‌ترین دوره پادشاهی را در میان همه پادشاهان قاجار داراست.گفته اطرافیان او نزدیک ترین شخص به ناصرالدین شاه قاجر همسر او جیران بود.

جیران که نام اصلی اوخدیجه خانم تجریشیاست ملقب به فروغ السلطنه (درگذشته ۱۲۷۶ قمری) ، یکی از همسران محبوب و اولین سوگلی ناصرالدین‌شاه قاجار و نزدیکترین فرد به، پادشاه ایران بود. وی مادر محمدقاسم میرزا، ولیعهد ناصرالدین شاه قاجار، است.

نام جیران «خدیجه» و دختر باغبان و نجاری به نام محمدعلی از اهالی قریه تجریش در نزدیکی تهران بود. او پس از آنکه به ازدواج ناصرالدین شاه درآمد، به سبب چشمان بزرگش، توسط شاه جیران نامیده شد.

جیران واژه‌ای ترکی و به معنای غزال است. جیران علاوه بر یک خواهر، صاحب برادری به نام «اسدالله» بود که پس از ازدواج او با شاه، در زمره فراشان خلوت درآمد و پس از آن پیشخدمت خاصه ناصرالدین شاه شد.

پس از زوال سلسله هخامنشی به دست اسكندر، دوره ی رخنه ی فرهنگ و تمدن یونانی در ایران آغار شده و در لقب های شاهان این دوره دگرگونی بزرگی روی داده است. نخستین واژه ای كه از زبان یونانی به فارسی راه یافت تركیب «بازیلیوس بازیلیون» (Basileus – Basileon) به معنی شاهنشاه و ترجمه ی تحت اللفظی همان كلمه است كه در دوره ی سلوكی یعنی جانشینان مستقیم اسكندر به كار می رفت. سپس واژه ی یونانی دیگری در دوره اشكانی رواج یافت و بر روی برخی از سكه های رایج در دوره ی فترت میان انقراض سلسله ی هخامنشی و آغاز سلسله ی اشكانی نقش بست و آن كلمه «تیوس» (Teos) است كه در زبان یونانی خدا و الاهه معنی می دهد و می گویند كه ترجمه ایست از واژه ی «خوتای» پهلوی به معنی شاه.
«تیوپادور» یعنی پسر خدا واژه دیگری است كه در دوره اشكانی وارد زبان فارسی شده است و بر روی برخی از سكه های این دوره دیده می شود. این سكه ها بی شك در زمان سلوكی ها كه جانشین اسكندر بودند و به نژاد یونانی خود و پیشوایی اسكندر افتخار می كردند زده شده است. و چنان كه کتاب های تاریخ باستان و تاریخ نویسان بونانی ذكر كرده اند غرور بی حد اسكندر موجب شد كه نسب خود را به خدایان برساند. بنیادگذار سلسله ی سلوكی، یعنی «سلوكوس نیكاتور» كه از سرداران لشكر یونان بود و از مؤسسان امپراتوری مقدونی به شمار می رفت پس از آن كه به پادشاهی رسید نام «زیوس» خدای بزرگ و مقدس و بی همتای یونانی را چون لقبی برای خویش اختیار كرد و خود را «زیوس سلوكوس نیكاتور» نامید.
این لقب ها در دوره ی اشكانی نیز كه پس از سلوكی ها به پادشاهی رسیدند در ایران متداول بود. اشكانیان هم به مقدونیان تشبه می جستند و نه تنها لقب های یونانی را برمی گزیدند، بلكه گروهی از آنان حتا نسب خود را به مقدونیان می رسانیدند تا در دوران پادشاهی خود كسب احترام و نژادی كرده باشند، زیرا در آن هنگام هنوز فرهنگ یونانی و تمدن هلنی رواج داشت و شناسایی و تداول این فرهنگ و تشبّه به آن نشانه ی اصالت شخصی بود.
چون دوره ی ساسانی فرارسید. تحولی آشكار در ایران پدید آمد. ساسانیان که عنصری اصیل بودند و ایرانی بودن را عزت و افتخار می شمرده و بدان تفاخر می كردند، جمع پراكنده ی ایرانی را برای زنده كردن روح دینی گردآوردند تا به نیروی دین، ملت ایران را زیر رهبری خود متحد سازند. دیانت زردشتی را دین رسمی ایران اعلام كردند و در نشر آن گوشیدند تا در كشور ایران مستقر شد. «الومحمد عبدالله بن مسلم بن قتیبه دینوری» در كتاب «عیون الاخبار» می گوید: «در یكی از کتاب های پارسی چنین آمده است كه ، اردشیر بابكان به فرزندخویش گفت: ای پسر پادشاهی و دین برادرانند با وجود یكی از دیگری بی نیاز نخواهیم شد. دین اساس و پادشاهی نگهبان است. آن چه اساسی ندارد معدوم و آن چه حارس ندارد از میان رفته است. و از این روی كلمه های «شاه، پاتیخشاه و شاهنشاه» را كه از دوران گذشته زبان پارسی به یادگار مانده بود برگزیدند.»

واژه ی «شاه» به کار رفته در دوره ی ساسانی از اصل «خشایثی» كه در دوره ی هخامنشی به كار میرفت جدا شده اما دو كلمه ی «پاتیخشاه» و «پاتیخشای» از اصل «پاتی خشایثا» (Pati – Xshaytha) زبان فارسی باستان آمده است و بنا به فاعده های تبدیل حرف ها در زبان فارسی حرف (ث) از این كلمه به (ه) تبدیل شده و به صورت «پاتیخشاه» درآمده است، گاهی حرف (ه) نیز حذف شده و حرف (ی) جای آن را گرفته و «پاتیخشای» شده است.
این كلمه مركب است از دو جزء «پاتی» و «خشای» جزء نخست آن به معنای حافظ و نگهبان است و جزء دوم آن همان گونه كه در پیش گفتیم معنای آشكار بودن، تابندگی و خوب دیداری را می رساند. از این دو واژه جدا شده های فراوانی در زبان پهلوی یافته می شود، مانند: «پاتیخشاییه» و «پاتیخشاهیه» به معنی پادشاهی و سلطنت و «پاتیخشاهان» و «پاتیخشایان» كه صورت جمع آن است.
واژه ی «شاه» نیز همچنان كه در دوره ی هخامنشیان رواج داشته در عهد اشكانی و ساسانی نیز متداول بوده است. شکل دیگری از این لقب ها كه در دوره ی ساسانی مورد استعمال داشته و به صورت تركیب اضافی و با تقدیم مضاف الیه بر مضاف آمده و از هزوارش های زبان پهلوی بوده كلمه ی «شاه شاهان» است كه به شكل سامی آن یعنی «ملكان ملكا» می نوشته اند و شاه شاهان می خوانده اند. بنا به روایت کتاب های تاریخ دوره اسلامی اردشیر بابكان مؤسس سلسله ساسانی این لقب را برگزیده است.
«خوتای» (Xvatay) كلمه دیگری است كه در زبان پهلوی به معنای شاه و ملك به کار می رفته است. این كلمه از اصل اوستایی «خوتای» آمده، یعنی شخصی كه به نفس خویش می زید و خود را آفریده و از خود آغاز كرده است. برابر این كلمه در زبان فارسی نوین و به همین معنی به صورت «خدا، خدای و خداوند» به كار می رود و در زبان پهلوی با واژه ی «پاتیخشاه» به یك معنی است و به صفت عام به امیران كوچك و حاکمان ولایت ها اطلاق می شود.
در ادب پهلوی از مجموعه ی كتاب هایی كه به دست ما رسیده یك یا چند كتاب به عنوان «خوتای نامك» یافته می شود و برابر این عنوان در زبان فارسی نوین تركیب «خدای نامه» به معنی «شاهنامه» نیز آمده است. این كتاب و یا این كتاب ها كه با عنوان «خوتای نامك» نوشته شده است بیش از ده بار به زبان عربی ترجمه شده و از آن جمله «سیره ملوك الفرس» ترجمه ی «عبدالله بن مقفع» و كتاب «تاریخ ملوك الفرس» كه از خزانه مأمون خلیفه عباسی به دست آمده است، و كتاب «سیره ملوك الفرس» ترجمه ی «زادویه پسر شاهویه اصفهانی» و كتاب «سره ملوك الفرس» ترجمه یا گردآورده ی «هشام بن ابی القاسم اصفهانی» و كتاب «تاریخ ملوك بنی ساسان» تصحیح «بهرام پسر مردانشاه».

هنگامی که یک تمدن به وجود می آید، همراه آن فناوری های جدید و انواع جدیدی از موزیک، هنر و ادبیات به وجود می آید. اما بعد از گذشت سال ها، دهه ها یا حتی قرن ها، همان طور که این تمدن رو به انحطاط می رود، بسیاری از این فناوری ها و هنرها فراموش می شوند. در طول قرون وسطی نیز بخش زیادی از پیشرفت هایی که در اروپا به وسیله یونانی ها و رومی ها به وجود آمده بود، با انحطاط شرایط زندگی به فراموشی سپرده شد. مردم از زندگی های راحت و آسوده با مشاغل و آموزش خوب به زندگی هایی با شرایط بسیار فقیرانه رسیدند. هرج و مرج دایمی، جنگ، فقر و گرسنگی از جمله این شرایط سخت بود.
این عصر که مربوط به اروپای آن دوره است به عصر تاریکی معروف است. عصر تاریکی صدها سال طول کشید، به طوری که خیلی از نسل ها و افراد در این شرایط وحشتناک زندگی کردند و مردند. سپس در میانه قرن 14 میلادی اوضاع به آهستگی روبه بهبود رفت. مردم دوباره شروع کردند به این که هنرها و فناوری های دوره رومی ها و یونانی ها را کشف کنند و زندگیشان را کمی آسان تر کنند. این دوره رنسانس نامیده می شود. رنسانس از حدود 1350 میلادی در ایتالیا شروع شد و تقریباً تا قرن 17 میلادی ادامه یافت.

ویژگی های عصر رنسانس
در دوره رنسانس متفکران به مطالعه جهان اطرافشان علاقه مند شدند. هنر رنسانس هم بیشتر به زندگی حقیقی نزدیک شد. همچنین در این دوران اروپایی ها شروع به کشف سرزمین های جدیدی کردند. این دوره جدید در اروپا در نهایت رنسانس نامیده شد. رنسانس کلمه ای فرانسوی به معنی تولد دوباره است. رنسانس از شمال ایتالیا شروع شد و در اروپا گسترش یافت.

این طرح مشهور، اثر لئوناردو داوینچی مهندس و نقاش عصر رنسانس، به خوبی تأثیر متفکران عهد باستان را بر هنرمندان عصر رنسانس نشان می دهد. داوینچی در این اثر سعی کرده مرد کاملاً متناسبی را تصویر کند
جرقه رنسانس زمانی زده شد که شهرهای ایتالیایی مثل ناپل، جنوا و ونیز به مراکز تجارت بین اروپا و خاورمیانه تبدیل شدند. اعراب مسلمان که نوشته های یونانیان باستان را در کتابخانه هایشان نگه می داشتند، موقعی که شهرهای ایتالیایی به تجارت با آنها پرداختند این عقاید را همراه با کالاها مبادله کردند. این ایده ها که از گذشته باستان حفظ شده بود به عنوان پایه رنسانس به خدمت گرفته شد.
این در شرایطی بود که همزمان با سقوط امپراتوری بیزانس به وسیله مسلمانان ترک، متفکران مسیحی هم از یونان به سمت ایتالیا رفتند و به این روند کمک بیشتری کردند.
به این ترتیب می توان گفت که رنسانس در واقع مطالعه کار متفکران عهد باستان است که در نتیجه آن نقاشی، مجسمه سازی و معماری و … تحت تأثیر قرار گرفت. به عنوان مثال نقاشی ها واقع گراتر شدند و دیگر کمتر در موضوعات مذهبی تمرکز پیدا کردند. در زمینه ادبیات هم می توان به ظهور ویلیام شکسپیر در بریتانیا اشاره کرد.

روستا ایستا کجاست | مرموزترین روستای ایران در کرج

روستایى که همچون سال هاى دور، رسوم و سنت هاى خودش را حفظ کرده است. نه خبری از تکنولوژی است و نه خبری از گذر زمان. در سایت دیلی ویژگیهای این روستا را می خوانید.

 

ادامه خواندن “روستا ایستا کجاست | مرموزترین روستای ایران در کرج”

تقویم ایرانی و نحوه محاسبه لحظه سال تحویل 1396

 

 

تقویم یا گاهشمار ایرانی از قدیمی ترین تقویم های دنیاست كه بیش از ۱۲۰ سال از عمر آن می گذرد. یكی از ویژگی های مشترك همه تقویم ها، اختصاص دادن اسامی خاص به روزها، هفته ها و ماه های مختلف سال است. علاوه بر این، همه گاهشمارها تابع دوره های گردش طبیعی است كه از آن به عنوان معیاری برای تقسیم بندی زمان به واحدهای كوچك تر استفاده می شود. پیش از این كه حركت زمین به دور خورشید به عنوان مبنای تنظیم تقویم مورد استفاده قرار گیرد، از دوره گردش ماه به عنوان مبنا استفاده می شد كه با مشكلات و كاستی های متعددی روبه رو بود.

ادامه خواندن “تقویم ایرانی و نحوه محاسبه لحظه سال تحویل 1396”

تاریخچه عید نوروز + آداب و رسوم عید نوروز + زمان دقیق عید نوروز

عید نوروز نخستین روز سال خورشیدی ایرانی برابر با یکم فروردین ماه، جشن آغاز سال نوی ایرانی و یکی از کهن‌ترین جشن‌های به جا مانده از دوران ایران باستان است.

خاستگاه نوروز در ایران باستان است و هنوز هم مردم مناطق گوناگون فلات ایران، نوروز را جشن می‌گیرند. زمان برگزاری نوروز، در آغاز فصل بهار است که امروزه به آن برابری بهاری یا اکیونوس می‌گویند.

نوروز در ایران و افغانستان آغاز سال نو محسوب می‌شود و در برخی دیگر از کشورها یعنی تاجیکستان، روسیه، قرقیزستان، قزاقستان، سوریه، کردستان، گرجستان، جمهوری آذربایجان، آلبانی، چین، ترکیه، ترکمنستان، هند، پاکستان و ازبکستان تعطیل رسمی است و مردمان آن جشن عید را برپا می‌کنند.

ادامه خواندن “تاریخچه عید نوروز + آداب و رسوم عید نوروز + زمان دقیق عید نوروز”