برچسب: خواص مواد غذایی

شیره‌ها جزو مواد غذایی انرژی زا بوده و برای مواقعی که بدن به انرژی بیشتری نیاز دارد، بهترین غذا محسوب می‌گردند. از جمله این شیره‌ها، شیره خرما می‌باشد.
شیره‌ی خرما همان خواص خرما را دارد. حاوی فسفر و آهن است که مصرف آن در وعده‌ی صبحانه باعث فعال شدن سلول‌های عصبی و در ضمن مانع ایجاد کم خونی در افراد می‌شود. شیره خرما، تسکین دهنده‌ی دردهای رماتیسمی و امراض شریانی و وریدی هستند.
در بسیاری از استان‌های کشورمان، از شیره خرما به جای شکر در پختن حلوا استفاده می‌کنند. همچنین خوردن «شیر برنج با شیره»، «برف با شیره»، «شیر با شیره» و «ارده با شیره» در زمستان از عادات غذایی مرسوم مردمان بسیاری از شهرها از جمله همدان، تبریز، اراک، اردبیل و… است. در این مقاله ویژگی‌ها و خواص غذایی شیره خرما به طور اختصار بیان می‌شود.

روش تهیه:
شیره‌ی خرما به دو روش صنعتی و سنتی تهیه می‌شود:
در روش صنعتی به کمک آب و اعمال حرارت، مواد جامد محلول در آب میوه‌ی کاملاً رسیده ارقام مختلف نخل خرما به نام علمی Phoenix dactylifera از خانواده Palmacea به دست می‌آید. شیره خرمای صنعتی در زمره صنایع تبدیلی خرما به شمار می‌رود.
شیره خرما همچنین به صورت سنتی از میوه خرما استحصال می‌گردد که از روی هم انباشتن خرما در محل‌های خاص نگهداری خرما حاصل شده و پس از تصفیه‌ی جزئی، بسته بندی می‌گردد.
شیره‌ی خرما همان خواص خرما را دارد. حاوی فسفر و آهن است که مصرف آن
در وعده‌ی صبحانه باعث فعال شدن سلول‌های عصبی و در ضمن مانع ایجاد
کم خونی در افراد می‌شود
برای تولید شیره خرما به روش سنتی، سه شیوه وجود دارد:
1- شیوه جوشاندن (روش گرم): در این شیوه تولید، خرما در دیگ‌های سر باز قرار داده شده و به اندازه وزن میوه به آن آب اضافه می‌شود. مخلوط آب و خرما حرارت داده می‌شوند تا شیره در آب حل گردد . حرارت را تا حدی که شیره به غلظت مورد نظر برسد ادامه می‌دهند و در نهایت با قطع حرارت مخلوط را صاف نموده و شیره را در ظرف‌های پلاستیکی یا حلب‌های فلزی پر کرده و تفاله باقی مانده را نیز به مصرف دام می‌رسانند.
2- تهیه شیره در حوضچه‌های سیمانی (روش سرد): خرما را در حوضچه‌هایی که 1 الی 5/1 متر از سطح زمین بلندتر است و مخصوص عملیات شیره گیری ساخته می‌شود، می‌ریزند. خرماها در اثر نیروی وزن به هم فشار می‌آورند و شیره از سوراخی که در ته حوضچه تعبیه شده است خارج و جمع آوری می‌شود . این نوع شیره طبیعی بوده و به آن شیره خرمای طبیعی می‌گویند. حوضچه‌های سیمانی را نیز در زبان محلی مدبسه می‌نامند.
3 – تولید شیره خرما به طریقه حصیر: در برخی نواحی جنوب کشور مانند میناب، به جای حوضچه‌های سیمانی، خرما را در محفظه‌ای که از برگ خرما به صورت سبد حصیری درست شده است می‌ریزند و در اثر فشار خرماها بر روی همدیگر شیره آن از منافذ حصیر خارج می‌شود.
شیره تولیدی به روش سنتی دارای معایبی است که عبارتند از:
– عدم رعایت اصول بهداشتی در تولید و بسته بندی
– نامناسب و تیره رنگ بودن محصول تولیدی
– پایین بودن راندمان تولید
– پایین بودن غلظت شیره خرما
– مناسب نبودن طعم شیره به علت وجود املاح معدنی ناخواسته در آن
– پایین بودن درصد قند شیره به علت تجزیه قندهای محتوی خرما در حین حرارت دادن شیره

تعاریف:
بریکس: عبارت است از مقدار ماده خشک موجود در صد گرم محلول.
شیره خرما: عبارت است از مایع غلیظ دارای بریکس حداقل 67 درصد که در نتیجه استخراج کلیه مواد محلول موجود در خرما از طریق عملیات مختلف به دست می‌آید.

خواص غذایی شیره خرما:

بهترین نوع مصرف شیره که برای همه‌ی مزاج‌ها مناسب می‌باشد، این است که شیره را با سرکه بجوشانید و محصول نهایی را که «سرکه شیره» نام دارد با کاهو بخورید و نهایت لذت را از خوردن این معجون ببرید. سرکه شیره هم خاصیت سرکه (طبیعت سرد) و هم طبیعت شیره (طبیعت گرم) را دارد. شیره خرما تسکین دهنده‌ی دردهای روماتیسمی و امراض شریانی وریدی است.
اسیدیته:
اسیدیته‌ی شیره‌ی خرما در حدود مجاز 3/1 – 5/0 درصد اسیدیته بر حسب اسید استیک می‌باشد.
رنگ:
رنگ شیره خرما باید شفاف بوده و تحت شرایط طبیعی و سالم به دست آمده باشد.
PH:
میزان PH شیره‌ی خرما باید در حدود مجاز 3/4 – 5/3 باشد.
مواد جامد محلول در آب:
میزان مواد جامد محلول در آب (بریکس) در شیره خرما باید در حدود مجاز 73-67 درصد باشد.
خاکستر:
میزان خاکستر در شیره خرما باید حداکثر 5/1 درصد باشد.
قند:
قندهای احیا کننده:
میزان قندهای احیا کننده موجود در شیره خرما باید حداقل 58 درصد باشد.
قند غیر احیا:
میزان قند غیر احیا بر حسب ساکاروز موجود در شیره خرما باید حداکثر 4‌درصد بوده و نسبت فروکتوز به گلوکز در فرآورده باید حداقل 7/0 باشد.
طعم و بو:
شیره خرما باید طعم و بوی طبیعی داشته باشد و عاری از هر گونه طعم و بوی حاصل از سوختگی، تخمیر، ترشیدگی و کپک‌زدگی باشد.
مواد خارجی:
فرآورده باید فاقد بقایای گیاهی مانند برگ، ساقه، پوست میوه و همچنین فاقد هرگونه آفت زنده و مرده و یا آثار بقایای آن‌ها مانند تخم، لارو، شفیره و ذرات شن و خاک باشد.
آلاینده‌های فلزی:
آلاینده‌های فلزی در فرآورده نباید از حد تعیین شده در حد استاندارد، تجاوز نمایند.
مواد نگه‌دارنده:
استفاده از هر نوع مواد افزودنی به استثنای اسید سیتریک در شیره خرما غیرمجاز می‌باشد.
مقاومت در برابر شکرک زدگی:
شیره خرما در دمای 4 درجه سانتی‌گراد در مقابل شکرک زدگی باید حداقل 48 ساعت مقاومت نماید.
نشانه گذاری:
بر روی برچسب بسته‌بندی این فرآورده موارد زیر باید به طور خوانا و به زبان فارسی نوشته شده باشند:
نام محصول، نام و نشانی تولید کننده، ذکر مواد متشکله به کار رفته، شماره پروانه ساخت از وزارت بهداشت و درمان آموزش پزشکی، شماره سری ساخت، تاریخ تولید و انقضای مصرف، وزن خالص، ساخت جمهوری اسلامی ایران، شرایط نگهداری و میزان بریکس.
بسته بندی:
این فرآورده می‌تواند در شیشه، قوطی و انواع بسته‌بندی‌های مواد خوراکی در ظرف شکل داده شده از مواد پلیمری و ورقه‌های آلومینیومی مطابق استاندارد مربوطه بسته‌بندی شود.

موارد احتیاط:
* شیره خرما به دلیل داشتن مواد قندی طبیعی برای بیماران دیابتی ضرر کمتری دارد، ولی مصرف آن به این بیماران توصیه نمی‌شود.
* مصرف مخلوط شیره و ارده که هر دو طبیعت گرم دارند، برای گرم مزاج‌ها موجب غلیظ شدن صفرای‌شان شده و نتیجه آن جوش زدن در صورت و بدن‌شان است که راه درمان آن هم خوردن میوه‌های تازه با طبیعت سرد است.
* و حواس‌تان باشد که این ماده به غیر از انرژی زا بودن، درصد بالایی کالری هم دارد و اگر شما فرد کم تحرکی هستید که روزانه بیش از 20 دقیقه پیاده روی منظم ندارید یا ورزش نمی‌کنید، بدانید که با خوردن این ماده مغذی، حتماً چاقی و عوارض آن انتظارتان را می‌کشد.

خاصیت عرق نعناع چیست؟

عرق نعناع، فقط حاوی رایحه نعناع ترکیب شده با آب است که خاصیت ضدنفخ، ضددرد و ضداسپاسم (گرفتگی) دارد. از آنجا که تمام ترکیب های نعناع وارد عرقش نمی شود، نمی توان همه خواص برگ نعناع را به عرق آن هم نسبت داد ولی مصرف این عرق گیاهی، پس از غذا و برای رفع دل درد و نفخ یا هضم بهتر غذا مفید است.

دوست دستگاه گوارش

عرق نعناع ضد نفخ است و می‌تواند باعث کاهش درد معده شود و برای بادشکن هم می‌تواند به خوبی استفاده شود و برای بعضی از دل‌دردها، دل‌پیچه‌ها، رفع سوء‌هاضمه و اینگونه بیماری‌ها فرآورده خوبی است. این گیاه برای کمک به هضم معده بسیار مفید است و افرادی که مشکل گوارشی دارند، می‌توانند از عرق نعناع استفاده کنند. نعناع تازه چون دارای اسانس بیشتر است مسلما خواص درمانی بیشتری هم دارد ولی حرارت دادن باعث کم شدن خاصیت آن می‌شود. از برگ‌های این گیاه برای خوشبو کردن ماست و دوغ نیز استفاده می‌شود که مفید است. دم‌‌کرده عرق نعناع هم برای تقویت معده و روده کاربرد دارد.

دهان شویه خوشبو کننده

اگر عرق نعناع به صورت خوراکی وارد بدن شود تاثیری در از بین بردن بوی بد دهان ندارد اما اگر کسی از اسانس نعناع به عنوان دهان شویه استفاده کند حتما مفید است. این گیاه اثر ضدمیکروب دارد؛ پس اگر عرق نعناع را به عنوان دهان‌شویه روزی چند بار استفاده کرده یا آدامس نعناع مصرف کنیم، خوب است اما اینکه گیاه آن را بخوریم به نظر نمی‌آید که اثر خوب یا خاصی روی بوی بد دهان داشته باشد. نیم استکان عرق نعناع یا مثلا قرص نعناع مشکلی ایجاد نمی‌کند ولی اگر از نعناع زیاد استفاده شود سیستم گوارشی را تحریک می‌کند.

آیا میزان مصرف مشخصی برای عرق نعناع وجود دارد؟

نه، معمولا میزان استانداردی برای مصرف این عرق های سنتی وجود ندارد و نمی توان حجم کاملا مشخصی برای مصرف آنها برای افراد در گروه های سنی و جنسی مختلف در نظر گرفت. البته می توان پیشنهاد کرد که اگر احساس نفخ و دل درد داشتید، حدود یک استکان در هر وعده، عرق نعناع مصرف کنید. اگر غلظت و بوی عرق نعناع زیاد باشد، می توان به مصرف نصف استکان از آن هم بسنده کرد.

آیا عرق نعناع ضد درد است؟

نعناع ماده‌ای به اسم منتول دارد که باعث احساس خنکی در دهان می‌شود. منتول اثر ضد درد خوبی دارد اما در عرق نعناع این ماده خیلی کم است؛ بنابراین اگر به دنبال اثر ضد دردی هستیم باید از منتول استفاده کنیم. پمادهای منتول دارای این خاصیت ضد درد بوده و برای دردهای استخوانی مفید است. نعناع موضعی به صورت پماد و کرم برای دردهای استخوانی استفاده می‌شود و برای دردهای گوارشی مثل دل‌درد می‌توانید از عرق نعناع استفاده کنید. در ضمن افرادی که خسته‌اند اگر مقداری نعناع بخورند، حال عمومی بهتری خواهند یافت.

آیا منع مصرفی هم برای استفاده از عرق نعناع در افراد خاصی وجود دارد؟

نه، فقط افرادی که به خود گیاه نعناع حساسیت دارند و با خوردن آن دچار واکنش های آلرژیک می شوند، نه تنها عرق نعناع، بلکه هیچ یک از محصولاتی را که بر پایه گیاه نعناع تولید شده است، نباید مصرف کنند.

در مورد میزان مصرف این گیاه هم باید بدانید که هر بار نصف استکان عرق نعناع کافی است. مصرف طولانی عرق نعناع به صلاح نیست. این گیاه عارضه خاصی ندارد ولی برای برخی افراد ممکن است ایجاد حساسیت کند.مصرف عرق نعناع بعد از غذا به میزان نیم استکان مفید است که باعث کاهش نفخ می‌شود و به هضم غذا هم کمک می‌کند. از اسانس این گیاه باید کمتر استفاده شود؛ مثلا 2، 3 قطره یا فقط یک قطره کافی است چون اسانس آن خیلی غلیظ است و ممکن است دهان را بسوزاند؛ بنابراین بهتر است در آب پخش شده یا همراه با غذا خورده شود.

آلو بخارا و این همه خاصیت!

آلو بخارا (گوجه برغانى) همان آلوى سیاه بزرگ است که طبیعت سرد و تر دارد. ملین، مسهل رقیق و مسکن حرارت گرم مزاج‌ها و صفراوى‌ها، رافع تشنگى و برنده تبهائى است که از حرارت عارض شده باشد.
به گزارش نامه نیوز به نقل از خبرنو، خوردن آن به هر صورت، چه به صورت تازه، خشک و ریختن آن در آش و غذا مفید بدن و نرم کننده شکم و رافع خارش تن گرم مزاج‌ها است. اگر نیم کیلو آلو بخارا را در دو لیتر آب بجوشانید تا پخته و نرم شود و صاف کنند و با قدرى شکر شیرین کرده، گرم یا سرد بخورند مسهل خوب و بى اذیتى براى گرم مزاج ها است همچنین مفید سینه، تا حدى که برای افرادی که سرفه می‌کنند و سینه درد دارند، مفید است بر خلاف سایر ترشی‌ها که مضر شش و سینه است.
خوردن چند دانه آلو بخارا ملین طبع، معده و برای قى(استفراغ) و غثیان(حالت تهوع) که از گرمى باشد، مفید است. غرغره برگ پخته آن برای ورم لوزتین، گلو و آب ریزش بینى که از زکام و نزله باشد و برای تقویت ریشه و لثه دندان مفید است.

آشامیدن آب جوشانده برگ آن تا سه استکان کشنده کرم معده و ضماد برگ او که پخته بکوبند و بر شکم ببندند، ریزاننده کرم‌هاى روده و امعا و مجرب است، خاصه گرم مزاج‌ها است.

سردمزاج‌ها باید ضرر آن را با خوردن کندر به اندازه یک نخود رفع کنند. اگر آلو یافت نشد می‌توان تمرهندى و آلوهاى دیگر استفاده کرد.

جوشاندن آلو در گلاب و خوردن آن بندآورنده شکم است. رب آلو سرد و تر بوده و مفید حال کسانی است که کبدهای گرمی دارند، رافع تشنگى و فرونشاننده تب‌هاى حار(داغ)، التهاب و سردرد است.

باید دانست که انواع آلو و آلوچه خواصشان شبیه خاصیت آلو است که در فراهم نشدن آلو بخارا می توان از آنها استفاده کرد.

خواص تغذیه ای و درمانی آلو :

* آلوی سیاه حرارت درونی بدن را فرو می نشاند.
* آلو حالت تهوع را از بین می برد. از این رو افرادی که به حالت تهوع و سرگیجه مبتلا می باشند ، بهتر است روزانه چند عدد آلو بمکند.
* آلو ضد تب و سردردهای صفراوی است.
* آلو طبیعتی سرد دارد ، پس برای افراد گرم مزاج مناسب است.
* آلوی سیاه در مبتلایان به خارش بدن مانند خارش پشت، زیربغل ، گردن ، شانه مؤثر است.
طبیعی ترین، بهترین، و بی خطرترین راه معالجه یبوست و بواسیر ، استفاده از اشکال مختلف آلو و آلوی خشک است که باید آن را به شکل پخته یا خیس کرده مصرف کنند.
* آلو تقویت کننده و تنظیم کننده دستگاه هاضمه است .
* خوردن آلوی تازه یا پخته و یا کمپوت آلو برای درمان بیماران مبتلا به
روماتیسم ، نقرس و تصلب شرائین مفید است.
* مصرف آلو به صورت پخته برای افراد ضعیف و مسن بهتر است، زیرا آلوی خام دیرهضم می شود.
* آلو در معالجه
کم خونی ، ضعف و ناتوانی و خستگی جسمی مفید است.
* آلو سرشار از ویتامین های
A و C ، کربوهیدرات ( مواد نشاسته ای )، آهن ، کلسیم و سایر املاح می باشد.
* آلوی خشک برای مبتلایان به سوء هاضمه بسیار مفید است.
* برگه آلو، بهترین ضد سم می باشد.
* برگه آلو، دستگاه هاضمه را در بدن تنظیم می نماید.
* غنی از
منیزیم ، سدیم ، فسفر و پتاسیم است.
* به مقدار كافی فیبر غذایی را برای بدن تامین می كند.
* در حفظ سلامتی كبد موثر بوده و باعث سم زدایی از سیستم گوارشی می شود. همچنین در مبارزه با عفونت و تب های روده ای بسیار حائز اهمیت است.
* از آنجا كه حاوی مقدار زیادی فسفر است، در افزایش قدرت فعالیت های ذهنی تاثیرگذار می باشد.
* نوشیدن آب آلو در دفع انگل های معده بسیار موثر می باشد.

خواص فوق العاده و بسیار آویشن:

محمد زکریای رازی معتقد است آویشن نفخ شکن، موجب حرارت بدن و هضم غذا است

آویشن به عنوان گیاهی ضدعفونی کننده شناخته شده است. محلول شستشوی دهان که حاوی آویشن باشد در درمان عفونت لثه موثر است و به همین دلیل برای تهیه برخی از دهانشویه ها، خمیر دندان ها نیز به کار می رود.

آویشن در درمان بیماری مجاری تنفس فوقانی از قبیل برونشیت و آسم تاثیرات مفیدی دارد و برای معالجه سرفه و گلودرد استفاده می شود.

جوشانده آویشن برای درمان اسهال و پیچش روده بسیار توصیه می شود.

چای دم کرده آن را نیز برای درمان عفونت گوش میانی، نفخ و تهوع استفاده می کنند،

افرادی که دچار گرفتگی و دردهای عضلانی و مفصلی به خصوص روماتیسم هستند حمام آویشن برایشان بسیار مفید است.

آویشن یکی از بهترین داروهای گیاهی برای تقویت اعصاب، درمان افسردگی، خستگی و بی خوابی مفید است و مصرف آن موجب کاهش فشارخون و چربی خون می شود.

آویشن ضدتشنج و ضد صرع و ضد نفخ بوده و برای تقویت بینایی و معده هم مفید است.

در طب سنتی از این گیاه به عنوان ضد اسپاسم، رفع تنگی نفس و سرفه و سوع هاضمه ودرمان سیاه سرفه، برونشیت، عفونت ریه، سرماخوردگی، آنفلوآنزا و برای درمان نفخ و گرفتگی های عضلانی استفاده می شود.
آویشن دارای اثرات ضدقارچی و ضدباکتریایی قوی است و این خاصیت به دلیل وجود تیمول و کارواکرول در اسانس این گیاه است
برای درمان و کاهش ریزش مو کافیست موی سررا با محلول رقیق اسانس آویشن شستشو دهید تا سبب افزایش جریان خون در پوست سر و قوی شود و از ریزش مو جلوگیری کند.

در خوردن آویشن نباید زیاده روی کرد زیرا باعث بروز آلبومین در ادرار می شود. همچنین مصرف آن برای زنان حامله و باردار توصیه نمی شود.

در التهاب حنجره و لوزه ها و برای درمان آفت به صورت غرغره کردن استفاده شود. برای این منظور، یک استکان از پودر گیاه را در چهار استکان آب جوش آهسته به مدت 20 دقیقه جوشانیده و پس از صاف کردن، برای شست وشوی دهان استفاده شود.

یک دمنوش عالی برای درمان بسیاری از بیماری ها

اگر 10 گرم اویشن را در یک لیتر آبجوش دم کرده و با کمی عسل به بیماران مبتلا به تنگی نفس و کلیه و مثانه و درد مفاصل و سیاتیک و خونریزیهای رحم و ترشحات غیر طبیعی زنان بدهید در دفع بیماری آنها موثر واقع خواهد شد.

مصرف آویشن برای این افراد ممنوع است

در بعضی منابع اشاره شده است که مصرف زیاد آویشن یا عصاره آن در دوران بارداری می تواند احتمال سقط جنین را افزایش دهد. بنابراین توصیه شده است که خانمهای حامله بهتر است از مصرف این گیاه خودداری کنند.

مطالعات نشان می دهد که آویشن می تواند روند انعقاد خون را با تاخیر مواجه کند. بنابراین کسانی که قرار است تحت عمل جراحی قرار بگیرند، از دو هفته قبل از عمل جراحی، نباید آویشن استفاده کنند.

تاثیر سرکه سیب بر لاغری

سرکه سیب هنوز هم یکی از آن موادی است که مردم به مصرف آن برای کاهش وزن، تمایل نشان می دهد. ارتباط بین سرکه ی سیب و لاغری مطلب جدیدی نیست. اولین مطلبی که راجع به تاثیر سرکه سیب در کاهش وزن به چاپ رسید مربوط به سال 1958 در کتاب (Folk Medicine) بود که توسط جارویس Jarvis نوشته شد. آن چه در این کتاب ها برای کاهش وزن توصیه می شود، استفاده از سرکه سیب به میزان دو قاشق غذاخوری قبل از هر وعده غذایی است.

آنها معتقدند با مصرف سرکه سیب که مزه خیلی جالبی ندارد ممکن است که فرد غذای کمتری بخورد. یا به عبارت دیگر، سرکه سیب ممکن است موجب کاهش اشتها در فرد شود. در همین کتاب ذکر شده است که مصرف منظم سرکه سیب موجب سوختن چربی با سرعتی بیش از ذخیره آن می شود.

به گفته کارشناسان تغذیه، نوشیدن سرکه سیب قبل از غذا هم به کاهش وزن کمک می کند و هم موجب بهبود گوارش و سلامت روده ها می شود.

مصرف مخلوط سرکه سیب و آب به عنوان یک عامل بازدارنده اشتها عمل کرده و به افراد کمک می کند تا کمتر مواد خوراکی در بین روز مصرف کنند و مقدار غذای مصرفی شان به اندازه متوسط باشد .
این اکسیر جادویی قرن هاست که به عنوان یک ماده همه کاره و پرفایده برای بدن استفاده می شود. دارای عوامل ضدمیکروبی و ضدقارچی است که موجب افزایش ایمنی بدن و کاهش وزن می شود .
مطالعات قبل نشان داده اند که سرکه سیب با کاهش وزن بدن، شاخص توده بدنی، اندازه دور کمر، و تری گلیسیریدهای خون (چربی موجود در خون) مرتبط است. افراد چاقی که روزانه نوشیدنی حاوی یک یا دو قاشق سوپخوری سرکه سیب مصرف کرده اند بعد از 12 هفته یک تا دو کیلوگرم وزن کم کرده اند .

سبوس که یکی از غنی ترین منابع الیاف گیاهی فیبر مورد استفاده در برنامه غذایی شمرده می شود, پوسته خارجی هضم نشدنی گندم, جو دوسر, برنج و سایر دانه های غلات است

سبوس که یکی از غنی ترین منابع الیاف گیاهی (فیبر) مورد استفاده در برنامه غذایی شمرده می شود، پوسته خارجی هضم نشدنی گندم، جو دوسر، برنج و سایر دانه های غلات است. سابقا هنگامی که این دانه ها آسیاب می شدند، سبوس آنها عمدتا دور ریخته می شد.

پس از آن در دهه ۶۰ یک پزشک انگلیسی به نام دکتر دنیس پی، بورکیت در آفریقا، چند گزارش علمی منتشر ساخت. دیدگاه های او حاکی از این بود که سبوس و دیگر انواع الیاف گیاهی قادرند از پیدایش حمله های قلبی، آماس استطاله، سایر اختلالات روده ای و سرطان های پستان، بخشی از روده بزرگ (قرلون)، پروستات و رحم جلوگیری می کنند.

وی پس از اینکه مشاهده کرد بومیان آفریقا به علت مصرف مقادیر فراوان دانه های سبوس دار به ندرت به این بیماری ها دچار می شوند، نظریه اش را در مورد معجزات غذایی و درمانی سبوس گسترش داد. ذکر مزیت ها و سودمندی های متعدد سبوس در تعدادی از کتاب های پرفروش و گزارش های فراوان رسانه های همگانی باعث شد که این ماده در دهه ۷۰ میلادی به ماده غذایی باب روز شهرت یابد و سبوس خام آسیاب شده به هر چیزی از نان، غلات و کلوچه گرفته تا غذاهایی همچون کوفته و سیب تنوری افزوده شود.

از آن پس، شور و شوق زیاد از حد برای مصرف سبوس خام برطرف شده است زیرا پژوهندگان اطلاعات فراوانی در زمینه مزایای بهداشتی و خطرات احتمالی آن به دست آورده اند. در ضمن اینک می دانیم که انواع گوناگون سبوس، خواص و نقش های مختلفی دارند. به طور مثال اساسا سبوس گندم حل نشدنی است؛ هر چند آب فراوانی جذب می کند، ولی راه خود را به مجرای سالم روده می گشاید.

وقتی که در حد اعتدال مصرف می شود، الیاف گیاهی از پیدایی یبوست پیشگیری می کند. با وجود این، استفاده بسیار زیاد از این ماده ممکن است به ایجاد نفخ و گاز روده بینجامد.

نظریه دکتر بورکیت حاکی از این است که بر اثر مصرف سبوس، زمان ماندن مواد زاید در روده تقلیل می یابد و بدین ترتیب از بروز سرطان قرلون جلوگیری می گردد. ولی مطالعات مربوط به اثبات مستند این اثر حفاظتی، پیامدهای جورواجوری پدید آورده اند. بر پایه مطالعات صورت گرفته در استرالیا، زنانی که به حد وفور از سبوس گندم سود می جویند، در واقع کمتر به سرطان روزافزون قولون دچار می شوند.

در مقابل، بررسی چهار ساله به عمل آمده درباره بزرگسالانی که شدیدا در معرض پولیپ های پیش سرطانی کولون قرار دارند، حاکی است که اندازه و میزان رشد پولیپ های مصرف کنندگان سبوس چندان چشمگیر نیست.

اگر با دید مثبت تریی به قضیه بنگریم، در می یابیم که گنجاندن سبوس گندم در برنامه غذایی سرشار از الیاف گیاهی امکان دارد در جلوگیری از آماس استطاله که گونه ای اختلال روده ای است، موثر افتد. در طی این بیماری ، جیب ها (حفره ها)ی کوچک برآمده از دیواره کولون در هم فرو رفته و ملتهب می شوند. از آنجایی که سبوس به پیشگیری از یبوست کمک می کند، احتمال دارد برای مبتلایان به بواسیر نیز فایده داشته باشد.

سبوس جو دوسر مقدار زیادی الیاف گیاهی محلول دارد که چسبناک است و با آب ترکیب می گردد تا ژل غلیظی درست شود. عده ای از پژوهشگران گزارش داده اند که چنین الیاف گیاهی، میزان کلسترول را می کاهد و افزون بر این، به نظر می رسد که سوخت و ساز گلوکز را در مبتلایان به مرض قند بهبود می بخشد. در عوض، این مزیت نیاز آنان را به انسولین و سایر داروهای ضدبیماری مزبور کم می کند.

تا همین اواخر، گزارش های رسیده حکایت از آن داشت که سبوس برنج هم مقادیر کلسترول را تقلیل می دهد. با این حال، محققان مطمئن نیستند که آیا این فایده ناشی از الیاف گیاهی حل نشدنی موجود در سبوس و یا مقدار زیاد روغن اشباع نشده است که در گیاهک برنج یافت می شود، که در فرآیند آسیاب شدن از پوسته دانه ها جدا می گردند.

انواع سبوس و همچنین سایر موادغذایی انباشته از الیاف گیاهی، نقش ارزنده ای را در مهار وزن به عهده دارند. به این ترتیب که انسان حس می کند بدون پرخوری سیر شده است. امکان دارد این حالت، توجیهی در زمینه کاهش برخی سرطان های حاصل از فربهی و حمله های قلبی در بین جمعیت هایی باشد که برنامه غذایی شان آکنده از الیاف گیاهی می باشد.

● خطرهای احتمالی

زمانی که نخستین بار مزایا فواید سبوس اعلام شد، شمار زایدی از مردم، افزودن چند قاشق غذاخوری سبوس خام آسیاب شده را به غذای روزانه شان آغاز کردند. به زودی بر همگان معلوم شد که به این طریق بیماری روده ملتهب که بر اثر آن قولون التهاب یافته و زخم های کوچک ناهموارش می سازد، وخیم تر می شود. وانگهی، اسید فیتیک موجود در سبوس خام، بدن را از جذب کلسیم، آهن، روی، منیزیم و دیگر مواد کانی مهم باز می دارد.

در حین پختن نان، آنزیم های داخل مخمر (خمیرمایه) بخش عمده ای از اسید فتیک را از بین می برد. حرارت پدید آمده در خلال این فرآیند نیز بیشترین بخش این اسید را که در غلات سرشار از سبوس یافت می شود، نابود می سازد. بدین ترتیب، این فرآورده های فرآوری شده، مطمئن تر از سبوس خام، آسیاب می شوند.

در عین حال، چند گزارش مربوط به انسداد روده در کسانی که مقادیر زیادی سبوس مصرف کرده اند نیز به دست آمده است. در حال حاضر بسیاری از کارشناسان تغذیه، روش سنجیده ای را توصیه می کنند و آن عبارت از این است که نان گندم، غلات و سایر فرآورده های سبوس دار بخورید.

بلغور جو (یولاف)، میوزلی، گرانولا غآمیزه ای از غلات و خشکبار خرد شده که صبح با شیر می خورندف و سایر غلات متشکل از جو دوسر سبوس دار میل کنید و همین طور برنج قهوه ایغبرنجی که پوسته بیرونی آن خارج شده، ولی هنوز سفید نشده باشدف را جایگزین برنج سفید صیقل داده شده، بنمایید. اینگونه موادغذایی لذیذتر و از نظر تغذیه مفیدتر از سبوس خام هستند که مزه خاک اره می دهد.

گفتنی است که یک برش نان سبوس دار ۷۰ کالری انرژی دارد. به رغم باورهای متداول، نان ابدا چاق کننده نیست. دکتر جارن جاکوبسن نروژی در پژوهش های خویش دریافت افرادی که روزانه کمتر از دو برش نان مصرف می کنند، پنج کیلوگرم بیش از اشخاص «حسابی نان خور» وزن اضافه می کنند.

خوردن نان سفید، سیب زمینی و برنج بدون سبوس در افزایش قند خون و کاهش و نارسایی انسولین نقش زیادی دارد. باید دانست که «مواد الیافی» یا سلولزی موجود در پوسته گندم دارای ۱۲ نوع اسید آمینه مورد لزوم بدن است که ما به سادگی آن را در کارخانه های تهیه آرد گندم و بوجاری از گندم جدا ساخته و دو دستی تقدیم چهارپایان می کنیم و فقط نشاسته گندم را می بلعیم و در پی آ ن به ترشی و نفخ معده و روده و افزایش قند خون و کاهش انسولین و بدتر از همه گرفتار یبوستی می شویم که سایر موادغذایی را درون روده ها نگه می دارد و عوارض وخیم دیگر را به بار می آورد.

از همین رو، عرضه نان سبوس دار از مهمترین ارکان اشاعه فرهنگ تغذیه صحیح در جامعه است. در کنار آن هم می توان به عرضه «نان جو»، «نان شاهدانه» ، «نان زیره»، «نان شوید»، «نان سیر»، «نان شیرمال سبوس دار»، «نان خرما»، «نان آویشن» اقدام نمود.

روزانه به ازای هر عضو خانواده، یک قاشق «سبوس» مصرف کنید. اگر در عمل به این نکات موفق شوید، طولی نمی کشد که دیگر در منزلتان خبری از موهای ریخته شده خود، فرزندان و همسرتان نیست. رنگ و روی افراد خانواده باز شده چهره شان شفاف و روشن تر شده است و دیگر جوش های ریز و درشت نمی زند. می بینید که هیچ کدام از اعضای خانواده شما یبوست ندارد، اسهال های فرزندانتان کاهش یافته و خون دماغ های ممتد دختر کوچکتان بهبود پیدا کرده است.

مادربزرگ ها هم دیگر از عذاب چربی، کلسترول و قندخون رها شده و آرامش می یابند. پدرها دیگر اثری از فشارخون نمی بینند و از همه مهمتر اینکه می بینید لک های روی گونه هایتان پاک شده، ابروان تان پرپشت گشته و صورتتان دیگر چربی پس نمی دهد، ناخن هایتان دیگر تیره، شکننده و تا نمی شوند.

سنگ های صفراوی به سراغ شما نمی آید و رشد طولی فرزندتان به گونه چشمگیری افزون می گردد و بیماری قند، ضعف اعصاب، کم خوابی و کم کاری غده های درون ریز نخواهید داشت. بدانید که این «سبوس» اعجازگر حاوی موادحیاتی است که ۲۵ درصد وزن گندم را تشکیل می دهد و ۹۰ درصد سبوس، مواد مغذی است. در ۱۰۰ گرم سبوس، مواد زیر وجود دارد:

▪ آب ۵/۱۱ درصد،

▪ پروتئین ۱۶ درصد،

▪ چربی ۴ درصد،

▪ کربوهیدرات ۶۰ درصد،

▪ کلسیم ۱۱۹ میلی گرم،

▪ فسفر ۱۲۷۶ میلی گرم،

▪ آهن ۱۴ میلی گرم،

▪ سدیم ۹ میلی گرم،

▪ پتاسیم ۱۱۲۱ میلی گرم،

▪ ویتامین ب ۱ ،

▪ ۷۲/۰میلی گرم،

▪ نیاسین ۲۱ میلی گرم

▪ هر ۱۰۰ گرم سبوس، ۲۱۳ کالری انرژی دارد.

● فایده ها

▪ به پیشگیری از یبوست کمک می کند.

▪ سبوس گندم و جو در کاستن از مقادیر کلسترول موثر است.

▪ بر اثر مصرف این ماده غذایی، احساس سیری به انسان دست می دهد که در نتیجه به کاهش وزن می انجامد.

● ضررها

▪ استفاده زیاد از حد سبوس، جذب کلسیم، آهن و روی را کاهش می دهد.

▪ امکان دارد موجب بروز التهاب روده، گاز و نفخ معده شود.

● توصیه های علمی در مورد مصرف سبوس

▪ اگر یبوست شما مزمن باشد، میزان «سبوس» برای ماه اول روزانه سه قاشق غذاخوری خواهد بود.

▪ معمولا هر قدر «سبوس» کمتر کوبیده شود، بهتر است یعنی هر چه درشت تر باشد، موثرتر است.

▪ بعد از مصرف «سبوس»، مایعات کافی میل نمایید تا «سبوس ها» در یک محیط لغزنده و متحرک به وظیفه خود عمل کنند.

▪ مصرف زیاد «سبوس» ایجاد اسهال می نماید.

▪ مصرف بیسکویت های سبوس دار به مراتب بهتر از بیسکویت های بدون سبوس است، به شرط آنکه همراه با آن، آبمیوه یا مایعات دیگر هم استفاده شود.

▪ مصرف روغن زیتون خالص بر افزایش تاثیر سبوس، مفید و موثر می باشد.

● خواص درمانی سبوس گندم

▪ آب دم کرده آن را بنوشید که نرم و خنک کننده است، برای رفع سرفه و زکام مفید است و حرارت تب را می کاهد.

▪ اگر آب دم کرده آن را با عسل بخورید، کمی ملین است و یبوست های ناشی از نارسایی کبد را برطرف می سازد و سنگ های صفراوی را دفع می کند.

▪ آن را همراه با چای دم کنید و بنوشید. برای افزایش ترشح عرق و در موارد ادرار خونی موثر است.

▪ چنانچه آن را گرم کنید و داخل پارچه ای بریزید و روی عضو دردناک بر اثر رماتیسم و درد مفاصل و درد پهلو بگذارید و مدام گرم و تجدید کنید، دردها را تسکین می دهد.

▪ در صورتی که بالشی را از سبوس پر کنید و زیر سر اطفال قرار دهید، به درمان آبله کمک می کند.

▪ ۵۰ گرم از آن را در یک لیتر آب آنقدر جوشانید تا آب به نصف برسد. بعد با آن آب تنقیه کنید. اسهال های شدید و دل پیچه را برطرف می سازد.

هل گیاهی است كه در مناطق حاره و گرم می روید . وطن آن هندوستان می باشد و حدود 80 درصد هل مصرفی دنیا از هندوستان تامین می شود.
نام علمی این گیاه Elettaria cardamomum است.
میوه ی هل، بیضی شكل و به رنگ های زرد، سبز یا سیاه است. دانه های معطر و مطبوعی به رنگ قهوه ای در میوه ی آن وجود دارد كه به عنوان ادویه و برای خوشبو كردن نوشیدنی ها و غذاها به مصرف می رسد.
عطر خوش و اثر گرمابخش و اشتهاآور هل، این دانه را به یكی از بهترین طعم دهنده ها برای انواع نوشیدنی، دسر و شیرینی تبدیل می سازد. در هندوستان، خاورمیانه، اروپا و آمریكای لاتین، این ادویه روغنی برای تهیه انواع نان ، كیك و شیرینی ها و همچنین چای و قهوه به كار می رود.
در بسیاری از شیرینی ها و دسرهای سنتی ایرانی نیز از هل كوبیده یا آسیاب شده استفاده می شود.

خواص درمانی:

هل از نظر طب قدیم ایران گرم و خشك است.
جویدن دانه های هل پس از صرف غذا ضمن كمك به هضم و گوارش بهتر غذا، می تواند بوی نامطبوع دهان(مثل بوی سیر و پیاز) را نیز خنثی كند.
دانه های هل خواص گرمابخشی داشته و معده و روده ها را تقویت می كنند.
هل اشتها را تحریك می كند و عمل هضم غذا را بهبود می بخشد.
نوشیدن دم كرده ی داغ آن موجب تسكین كولیت، سوءهاضمه، باد نفخ، حالت تهوع و بی حالی شده و مانع ترشح زیاد اسید معده می شود.
یكی از خواص ویژه و بسیار ارزشمند هل، جلوگیری از تشكیل خلط در گلو است. از این رو می توان آن را به محصولات لبنی و پودینگ ها افزود تا اثر شیر را كه موجب تشكیل خلط در گلو می شود خنثی كرده و به هضم آن نیز كمك كند.
دانه های هل خاصیت داروی اكسپكتورانت را دارد و سینوس ها و برونش ها، بینی و سینه را از خلط و ترشحات اضافی پاك می كنند.
هل چنان كه ذكر شد خواص گرمابخش و انرژی زا دارد از این رو به بهبود روحیه و بازیابی انرژی و توان از دست رفته كمك می كند، اضطراب و نگرانی را كاهش می دهد و در رفع افسردگی موثر است.
هل همچنین كلیه ها را تقویت می كند و گفته می شود برای درمان شب ادراری كودكان مفید است.

دیگر خواص هل عبارتند از:
– تقویت كنده قلب است.
– بادشكن بوده و گاز معده و روده را از بدن خارج می سازد.
– تقویت كننده بدن است.
– ادرار آور است.
– قاعدگی را باز می کند.
– زخم های دهان را برطرف می كند، بدین منظور دم كرده هل را در دهان قرقره كنید.
– خوشبو كننده دهان است.
– برای تسكین درد گوش ، گرد هل را در گوش بریزید.
– تب را پایین می آورد.
– معالج سرماخوردگی است.
– برای تسكین درد روماتیسم مفید است.
– ضد مسمومیت است.
– برای رفع بیماری های چشم مفید است.

تهیه دم کرده هل:
مقدار 30 گرم هل کوبیده را در یک لیتر آب جوش ریخته و بگذارید به مدت 10 دقیقه دم بکشد. سپس آن را صاف کرده و بنوشید. هل را همچنین می توان موقع دم کردن چای، به آن اضافه کرد.

یکی از حبوباتی که به صورت های مختلف مورد مصرف قرار می گیرد ، نخود است. نخود از دیر باز مورد استفاده ی بسیاری از ایرانیان بوده است. در این مطلب قصد داریم فواید این گیاه را از نقطه نظر علم طلب سنتی بررسی کنیم.
نخود یکی از بهترین حبوبات برای غذای انسان است و آن چنان که در طب سنتی بر مصرف آن تاکید شده است درباره هیچ یک از حبوبات تاکید نشده است اما متأسفانه امروزه بسیار کمتر از گذشته در سفره ایرانیان دیده می شود.متأسفانه امروزه نخود که یک ماده غذایی بسیار مفید و پرانرژی است از سفره ایرانیان در حال حذف شدن است و شاهد استفاده کمتر آن در رژیم غذایی ایرانیان هستیم. با افزایش مصرف غذاهای خارجی و فست فود در سفره های ایرانی مصرف این ماده غذایی در طول روز و حتی در سال بسیار کمتر از گذشته شده است. نخود که جزء خانواده حبوبات محسوب می شود دارای املاح، ویتامین و پروتئین های متعددی از جمله نشاسته، کلسیم، فسفر، آهن، سدیم، پتاسیم، روغن گیاهی، مس و ویتامین هایی مانند ویتامین A،B۱، B۲ است. بنابراین نخود دارای اسیدآمینه های مختلف، ویتامین ها و مواد معدنی بسیار مفیدی است که می توانیم بگوییم نخود نه فقط یک غذا بلکه به عنوان یک دارو محسوب می شود. نخود از زمان های بسیار دور مصرف خوراکی و درمانی داشته است. رازی و ابن بیطار کاملا آنچه را که دیسکورید درباره Erebinthos (نخود به یونانی) شرح داده به نقل قول از وی تحت عنوان حمص آورده اند و طبق نوشته ابوریحان، اربیوتوس، حمص است که به پارسی نخود می نامند. در کتب قدیم سه نوع از آن را شرح داده اند که عبارت اند از: ۱. حمص یا حمص ابیض یا حمص بستانی یا نخود سفید که نوع کشت شده است.۲. حمص بری که نوع وحشی است.۳. حمص الاسود یا نخود سیاه .

خواص در طب سنتی ایران

نوع بری آن (کمتر مورد استفاده است): پاک کننده و بازکننده انسداد جگر، طحال و کلیه، پاک کننده زخم های چرکی و قوبا(بیماری پوستی که از اگزما شروع و به پسوریازیس می رسد)، نرم کننده ورم های بناگوش و غدد جنسی، خارج کننده چرک از زخم های چرکی و جراحت سرطان (ضماد آن با عسل) است. نوع بستانی (که امروز مورد استفاده است):ملین طبع، مقوی حرارت غریزی و مقوی ریه و کمر، تولیدکننده خون صالح، قابلیت تغذیه زیاد، اشتهاآور، تغذیه کننده ریه و معده، اثر غذایی آن در ریه بیشتر از سایر حبوبات می باشد. در گرفتگی صدا اگر همراه با تب نباشد، خوردن آن با شیر و در صورت وجود تب با آب مفید می باشد. خیسانده آن در سرکه به مدت یک شب جهت کشتن کرم معده بسیار مفید است. آشامیدن آب پخته آن با نمک (نخودآب)، تکه کننده اخلاط لزج و بازکننده انسدادها است. ادرارآور، برطرف کننده درد سینه و عفونت ریه می باشد. خیسانده آن در آب مقوی قوه جنسی، و خارج کننده کرم شکم و مقعد است. خوردن گرماگرم برشته آن جهت بواسیر خونی تأیید شده است، آب خیسانده آن در تحلیل ورم لثه و درد آن موثر است.

نخود سیاه

باعث سقط جنین شده، شکننده سنگ ها و مدر فضولات است و قوی تر از نخود سفید می باشد، قوت تریاقی داشته، جهت استسقا، یرقان انسدادی، انسداد کبد و جذام نافع است.

ریختن آب آن جهت رفع سردرد، زردی رخسار، خارش و بی حسی اندام ها، مفاصل و تقویت مو موثر است.

ترکیبات شیمیایی

دانه نخود دارای لیسین Lycine، سیستین Cystine، تریپتوفان، گالاکتین، ساکاروز، دکستروز و لولز، ماده روغنی، ویتامین های A، B۱، B۲، C، D، E، کاروتنوئیدها، مواد معدنی نظیر مس، آهن، بر، لیتیوم، پتاسیم، فسفر، کلسیم، اسیداگزالیک، اسیدمالیک و اسیداستیک است.

خواص دارویی نخود

نخود تقویت کننده قلب بوده و در رفع یبوست های حاد و مزمن موثر است همچنین عضلات اسکلتی را تقویت می کند و به همین دلیل مصرف آن به ورزشکاران توصیه می شود.

نخود دارای خاصیت ضد سرفه و سرماخوردگی است. این ماده غذایی سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند بنابراین به افرادی که دارای بیماری های خود ایمنی مانند ام اس هستند نیز توصیه می شود.

نخود از بین برنده انگل های روده، برطرف کننده درد سینه و تنگی نفس، تقویت کننده ریشه مو، درمان زردی، درمان دردهای کلیه و افزایش حافظه است.

نخود برای درمان پوکی استخوان به دلیل منابع غنی کلسیم بسیار سودمند است در دوران رشد استخوان ها و دندان ها مصرف آن توصیه می شود همچنین این ماده غذایی چنانچه با عسل ترکیب شود و به صورت یک پماد درست شود به عنوان التیام دهنده زخم ها مفید خواهد بود.

خواص آب نخود

خوردن آب نخود پخته با قدری نمک، بازکننده گرفتگی ها، مُدر و برای درد سینه و زخم های ریه مفید است.

خوردن آب خیس کرده نخود برای کاهش ورم لثه ها و تسکین درد دندان مفید است.

ضدعفونی کننده مجاری ادراری

طبق بررسی های به عمل آمده مشخص شده است که نخود اثر دفع اسید اوریک و کلرورها را داشته و ضدعفونی کننده مجاری ادراری می باشد.

كدو سبز داراي خواص درماني فراواني است كه از بين اين خواص مي‌توان به درمان آسم و نيز رفع خونريزي روده ومعده اشاره كرد.

كدو سبز، از لحاظ علم گياه‌شناسي‌، در بخش ميوه‌ها جاي دارد ولي از نظر آشپزي و خورد و خوراك در بخش سبزيجات قرار دارد.

ارزش غذايي 135 گرم كدو سبز خام عبارت است از:

كالري: 17

پروتئين: 1.4 گرم

كربوهيدرات: 3.6 گرم

چربي كل: 0.17 گرم

فيبر: 1.5 گرم

ويتامين ث: 11 ميلي‌گرم

خواص كدو سبز:

• كدو سبز، در درمان آسم موثر است و بخاطر داشتن ويتامين C ، حاوي آنتي‌اكسيدان قويمي‌باشد و ضد التهاب است.

• در درمان برخي از بيماري‌هاي ناشي از كمبود ويتامين C مانند اسكوربوت موثر است.

• از ابتلا به بيماري ام‌.اس پيشگيري مي‌كند.

• به خاطر داشتن آب فراوان (بيش از 98 درصد) مي‌تواند براي افرادي كه داراي رژيم غذايي هستند، ماده غذايي مناسبي باشد.

• كدو سبز داراي مقدار مفيدي فولات، پتاسيم و ويتامين A است كه بدن به آن‌ها نياز دارد.

• كدو سبز داراي ويتامين C و لوتئين است كه هر دوي آن‌ها براي چشم مفيد مي‌باشند.

• از لحاظ طب قديم، سرد و خنك كننده است و از لحاظ شيميايي بدن را قليايي مي‌كند.

• تخم كدوي خام، كرم روده را دفع مي‌كند و براي رفع يبوست و اختلالات گوارشي مفيد است.

• پوست خشك شده آن براي درمان بواسير و خونريزي معده و روده مفيد است.

• كدو و تخم آن در پيشگيري از سرطان ريه بسيار موثر است.

• براي زخم روده و مثانه و سوزش ادرار، تخم كدو را مصرف كنيد.

• سرفه را درمان مي‌كند و روغن آن براي رفع دل‌پيچه مفيد است.

لوبیا چیتی

یک فنجان لوبیای چیتی یا 193 گرم از آن 670 کالری دارد که از این میزان، 21 کالری آن به چربی، 483 کالری از آن به کربوهیدرات موجود در لوبیا و 165 کالری به پروتئین موجود در آن اختصاص دارد.

این ماده غذایی فاقد کلسترول بوده و قند موجود در آن در مقایسه با انواع لوبیا کمتر است. لوبیا چیتی به دلیل داشتن پروتئین فراوان، منبع غذایی مفیدی برای تأمین پروتئین روزانه و پیشگیری از ابتلا به اختلالات کلیوی و پوکی استخوان به شمار می‌رود.

گفتنی است میزان پروتئین موجود در این نوع لوبیا از انواع دیگر آن بیشتر است.

این ماده غذایی منبع مناسبی از ویتامین «ث» بوده، همچنین میزان کلسیم، آهن، سدیم و پتاسیم موجود در این نوع لوبیا قابل توجه است.

تیامین، منیزیم، نیاسین و فسفر از جمله مواد معدنی موجود در این لوبیا است. قرار دادن میان‌وعده‌های غذایی حاوی لوبیا چیتی در پیشگیری از سرطان روده بزرگ نقش مهمی دارد.

اکثر مواد غذایی بویژه مواد غذایی پرچرب سبب افزایش هورمون لپتین در خون می‌شود.
تحقیقات نشان می‌دهد این هورمون نقش مهمی در افزایش اشتها و ابتلا به اضافه وزن دارد.

این در حالی است که رژیم غذایی حاوی لوبیا چیتی باعث ترشح حداقل میزان لپتین در خون شده و از ابتلا به چاقی ناشی از افزایش اشتها پیشگیری می‌کند.