دسته: گوناگون

چگونگی پرورش پاپایا (به انگلیسی Papaya ) در تمام طول سال

پاپایا یا خربزه درختیبه راحتی رشد می کند (در صورتی که شما چگونگی پرورش آن را بدانید) ، رشد سریعی دارد و به سرعت میوه می دهد و در تمام طول سال میوه دارد. میوه پاپایا را می توان هم به صورت سبز و هم به صورت رسیده مصرف کرد.

کاشت پاپایا از بذر ساده ترین و موفق ترین راه است و البته ارزان ترین راه نیز می باشد. شما می توانید بذر پاپایا را از فروشگاه های محصولات باغبانی تهیه کنید.

با این حال، پاپایا می تواند یک گیاه حساس باشد… پاپایا رشد آسانی دارد اما برای زنده نگه داشتن گیاه و میوه باید به آن توجه داشت.

کاشت پاپایا

پاپایا بومی مناطق استوایی آمریکای جنوبی است، اما امروزه پاپایا در همه جا هم مناطق استوایی و هم نواحی زیر استوایی رشد می کند. این گیاه اغلب به صورت وحشی رشد می کند و در هر باغی در مناطق استوایی حداقل چند درخت پاپایا وجود دارد. پاپایا برای رشد به آب و هوای گرم، مقدار زیادی نور خورشید، مقدار زیادی آب، و به خاک حاصلخیز با زهکشی خوب نیاز دارد. خاک های لومی شنی برای کاشت پاپایا مناسب هستند. PH مناسب برای رشد پاپایا 6/5 تا 7 می باشد. اگر شما بتوانید این شرایط را فراهم کنید می توانید در هر زمان از سال دانه پاپایا را در زمین بکارید، شش تا ده ماه بعد باردهی آغاز خواهد شد.

چند مانع برای رشد پاپایا وجود دارد که باید مراقب آن ها باشید. اما اگر از مشکلات احتمالی آگاه باشید دلیلی ندارد که از اولین تلاش خود برای پرورش پاپایا نا امید باشید.

پاپایا شبیه چه چیزی است؟

در این متن چند تصویر پاپایا وجود دارد، برای کسانی که تا به حال هرگز پاپایا ندیده اند.
پاپایا رشد سریعی دارد، گیاه یک ساقه دارد. تنه نرم است و پوست سخت شبیه پوست سایر درختان ندارد، همچنین پاپایا شاخه هم ندارد.

برگ های درخت پاپایا خیلی بزرگ هستند ولی دوام زیادی ندارند. پاپایا معمولا دارای یک ساقه بلند با برگ های بزرگ در راس درخت است که تقریبا شبیه درخت نخل می باشد.

میوه بر روی تنه رشد می کند و به دلیل این که پاپایا همچنان به سمت بالا رشد می کند، همزمان با افزایش سن درخت پاپایا، دسترسی به میوه سخت تر می شود.

چگونگی کاشت پاپایا از دانه

کاشت پاپایا از بذر بهترین نتیجه را دارد. برای مزرعه خود به میزان کافی بذر پاپایا تهیه کنید. یک مکان آفتابی در باغ خود برای کاشت پاپایا انتخاب نمایید. کاشت بذر پاپایا را مستقیما از زمین شروع کنید و آن را در گلدان نکارید.

پاپایا عملکرد خوبی در انتقال از گلدان به زمین ندارد. در واقع هر چیزی که باعث ایجاد اختلال در ریشه شود به پاپایا آسیب می رساند. پاپایا فقط از این متنفر است. بهترین راه کاشت پاپایا این است که به راحتی بذر آن در زمین اصلی کاشته شود. درخت پاپایا به یک خاک بسیار خوب و غنی از مواد آلی و مواد مغذی نیاز دارد. اگر خاک مزرعه شما خوب نیست می توانید یک چاله نیم متری حفر کنید و آن را با مخلوط خاک و کمپوست خوب، پر کنید. در واقع حداقل دو یا سه چنین بستر کشتی در نقاط مختلف درست کنید. بذرها را در فواصل یک تا سه متر از هم بکارید. دمای مناسب برای جوانه زنی بذر پاپایا 24 تا 30 درجه سانتی گراد است. در هر نقطه دو بذر قرار دهید و آن ها را با لایه نازکی کمپوست بپوشانید و سپس به آن مالچ اضافه کنید. بذرها معمولا 2 یا 3 هفته بعد جوانه می زند. بعد از این که جوانه ها کمی بزرگ تر شدند متوجه خواهید شد کدام یک قوی تر است و جوانه ی ضعیف تر را حذف کنید. آن ها را زمانی که کوچک هستند از زمین خارج کنید و یا اگر بزرگ شده اند آن ها را از زمین قطع کنید و بهترین گیاه را نگه دارید.

در این مرحله شما باید نیمی از گیاهان کاشته شده را حفظ کنید. گیاه پاپایا می تواند دارای خصوصیات جنس نر یا جنس ماده باشد، درخت هایی که میوه نمی دهند دارای خصوصیات جنس نر هستند.
زمانی که درخت پاپایا حدود یک متر بلند شد شروع به گل دهی می کند. گل نر ساقه بلندتر و نازک تری با چند شکوفه کوچک دارد اما گل های ماده معمولا یک شکوفه تکی دارند و بزرگ تر هستند و به تنه نزدیک تر می باشند. تصاویر پاپایا در بالا را مشاهده کنید. گیاهان نر در مزرعه خود را شناسایی کنید، شما فقط به یک گیاه نر برای هر ده تا پانزده گیاه ماده برای اطمینان از گرده افشانی نیاز دارید. بعد از 10 ماه میوه ها قابل برداشت هستند.

میزان آب مورد نیاز برای گیاه پاپایا

پاپایا دارای برگ های بزرگی است. در آب و هوای گرم مقدار زیادی آب از برگ ها تبخیر می شود، بنابراین به آب زیادی نیاز دارند. اما متاسفانه پاپایا بسیار مستعد ابتلا به پوسیدگی ریشه است، به خصوص در آب و هوای سرد. آب دهی بیش از حد شایع ترین مشکل در پرورش پاپایا می باشد. پوسیدگی ریشه به درجه حرارت هوا و سلامت و قدرت کلی گیاه بستگی دارد. گیاه سالم تر مقابله بهتری با پوسیدگی ریشه دارد ولی شما باید مواظب باشید در آب و هوای سرد بیش از حد آبیاری انجام ندهید. آبیاری 7 تا 10 روز یک بار کافی است.

میزان مواد مغذی مورد نیاز برای گیاه پاپایا

پاپایا به مواد غذایی زیادی نیاز دارد. این گیاه به نیتروژن علاقه زیادی دارد. به طور منظم به گیاه پاپایا مواد مغذی بدهید. برای تغذیه گیاه می توانید از یک کود کامل مثل کود مرغ استفاده کنید. کودهای قوی یا تازه نسبتا خوب هستند. شما همچنین باید از کمپوست نیز برای تغذیه گیاه استفاده کنید.

میزان نور مورد نیاز برای گیاه پاپایا

گیاه پاپایا باید تا حد امکان نور دریافت کند. اگر برگ ها در آب و هوای گرم کمی پژمرده شوند مشکلی نیست و طبیعی می باشد. پاپایا گرما و نور خورشید را بسیار دوست دارد.

زمان میوه دهی گیاه پاپایا و میزان میوه دهی

پاپایا در تمام طول سال میوه می دهد، تا زمانی که آب و هوا به اندازه کافی گرم باشد. اگر درجه حرارت بیش از حد افت کند گل دهی متوقف می شود، گیاه بعد از گرم شدن هوا دوباره گل می دهد.

پاپایای جوان بیشترین تولید را دارد. هرچه سن گیاه بیشتر می شود گیاه ضعیف تر شده و میوه کمتر و گوچک تری تولید می کند، همچنین ممکن است به بیماری نیز مبتلا شود. همچنین هرچه گیاه بلندتر شود دسترسی به میوه نیز سخت تر می شود.

طول عمر پاپایا

مدت زندگی پاپایا می تواند متفاوت باشد، اما بیشتر گیاهان پاپایا زندگی کوتاهی دارند. زیرا آن هایی که مسن تر می شوند معمولا دچار بیماری شده و از بین می روند. بیشتر گیاهان پاپایا در سال دوم یا سوم می میرند.

اما برخی از گیاهان قوی هستند که مدت زمان بیشتری زنده می مانند و به نظر می رسد از بین نمی روند. در این صورت تنه آن را قطع می کنند تا درخت دوباره شروع به رشد جدید کند. بر اساس آمار مشخص شده یک گیاه پاپایا وجود داشته که تا 40 سال زندگی کرده است.

مشکلات شایع در پرورش پاپایا

پوسیدگی ریشه در اثر آبیاری بیش از حد شایع ترین مشکل گیاه پاپایا می باشد. اگر هوا سرد باشد باید پاپایا خشک نگه داشته شود.

اگر شما در منطقه ای گرمسیر زندگی می کنید که باران های سیل آسا در آنجا می بارد، در هر فصل مرطوب بسیاری از گیاهان پاپایای بالغ از بین می روند و آن هایی که جوان تر هستند زنده می مانند.

بادهای قوی یکی دیگر از دلایل آسیب رسان به گیاه پاپایا می باشند. گیاهان پاپایا یک سیستم ریشه ای کم عمق دارند و هرچه سن آن ها بیشتر می شود وزن تنه سنگین تر شده و به راحتی با ضربه از زمین جدا می شوند. در چنین حالتی باید دوباره کاشت مجدد انجام داد. بهتر است کاشت پاپایا از ابتدا در مکانی که از باد در امان است انجام شود.

مشکل دیگر پرندگان وحشی هستند… همه میوه پاپایا را دوست دارند…! تنها راه حل این است که زمانی که رنگ میوه شروع به تغییر کرد آن را بچینید. آن ها بعد از چیده شدن رسیده تر می شوند.

زمانی که درخت پاپایا خیلی بلند شود دسترسی به میوه سخت می شود و باید برای چیدن آن ها از نردبان بالا رفت. همچنین هرچه درخت بلندتر شود کیفیت طعم میوه نیز کاهش پیدا می کند. در صورتی که درخت خیلی بلند شود بهتر است که آن را قطع کرد. بعد از قطع کردن تنه ممکن است دوباره رشد کند.

بهترین زمان برای قطع کردن تنه پاپایا در آب و هوای خشک است. تنه توخالی است و اگر با آب پر شود فاسد می شود. شما می توانید روی تنه را با یک پلاستیک بپوشانید و یا یک گلدان را به صورت وارونه روی آن قرار دهید. آب و هوای گرم و مرطوب می تواند پوسیدگی را تشویق کند.

درختان جوان و قوی پاپایا کمتر تحت تاثیر حشرات و بیماری ها قرار می گیرند. همیشه درخت های جوان را نگه دارید. درخت های مسن تر مستعد ابتلا به بیماری هستند. حشرات ویروس ها و بیماری ها را از درخت می مکند و آن ها را منتقل می کنند و این موضوع باعث ایجاد یک مشکل بزرگ می شود.

شما می توانید دانه های میوه های سالم تر و خوشمزه تر را ذخیره کنید و در یک زمان مناسب آن ها را بکارید. در این صورت نژاد بهتر را پرورش خواهید داد.

پرورش پاپایا در آب و هوای سرد

اگر شما در منطقه ای زندگی می کنید که تابستان های کوتاهی دارد فقط می توانید پاپایا را به عنوان یک گیاه زینتی نگه دارید. در این صورت شما می توانید بذر پاپایا را در یک گلدان بکارید و در مقابل یک پنجره آفتابی قرار دهید و از دیدن یک صحنه گرمسیری لذت ببرید. با این حال در مناطق سرد، پاپایا به اندازه ای زنده نمی ماند که بتواند میوه تولید کند. پاپایا را باید در یک گلدان بزرگ کاشت و در زمستان آن را در یک جای گرم قرار داد.

شرایط خادم شدن در حرم امام رضا(ع)

خادم حرم حضرت علی بن موسی الرضا(ع):

خادمان حرم امام رضا(ع) به طور كلی به 3 قسمت تقسیم می شود:

1- رسمی

2- افتخاری

3- تشرفی

و این عناوین در تمامی امور خدامی ، فراشی ، دربانی ، كفشداری و حفاظ وجود دارد.

* خدمت رسمی معمول به صورت موروثی می باشد به این معنی كه پس از فوت خادم رسمی حضرت رضا(ع) فرزند مذكر ارشد وی در صورت احراز شرایط و صلاحیت های لازم و پس از بررسی ها متداول گزینش به خدمت فراخوانده خواهد شد.

* خادمان افتخاری و تشرفی نیز پس از تنظیم درخواست و تحویل آن به اداره مركزی آستان قدس رضوی واقع در (مشهد – چهارراه شهداء – قسمت دبیرخانه) جهت نیاز و اولویت و دارابودن شرایط و شایستگی های لازم و پس از گذراندن مراحل تحقیق، گزینش و به افتخار خدمتگزاری بارگاه رضوی نایل می گردند. با توجه به اینكه خدمت در این دستگاه مقدس آرزوی هر مسلمان و دوستدار خاندان اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) می باشد سالانه تقاضاهای بسیار زیادی از هموطنان گرامی به خصوص مجاوران بارگاه ملكوتی حضرتش تقاضای حكم خدمت دارند لذا با عنایت به تعداد محدود خادم و تقاضای فوق العاده مشتاقان روشن است كه نمی توان با تمامی خواسته ها جواب مثبت داد ونهایت تعداد كمی از این آرزومندان توفیق خدمت می یابند.

متن مداحی امام رضا

خادما گریه کنون صحنتو جارو میزنن

همه نقاره ی یا ضامن آهو میزنن

یکی بین ازدحام میگه کربلا میخوام

یکی می بنده دخیل بچه ام مریضه به خدا

برام عزیزه به خدا

آقاجون، آقاجون

شب اول ماهه همه دلها پر آهه

ببین خواهشم امشب فقط یه نیم نگاهه

چی میشه آقا منو کفتر گنبد کنی

راهی مشهد کنی

کاش منم مثال آهو توی صحرا بودم

صید تو مولا بودم

علی موسی الرضایا علی موسی الرضا

هرکی روش دست بذاری آتیش حروم اون میشه

پیرزن میگه چرا خمیر من نون نمیشه

گفتی زائرم بشی یا مسافرم بشی

سه جا میام سراغ تو میشم تو قبر چراغ تو

شب راز و نیازه آقام آهو نوازه

نگو غرق گناهم حرم رو همه بازه

عده ای با کرمت مجنون و با صفا شدن

خیلی ها از حرمت راهی کربلا شدن

دل که مبتلا میشه جنسش از طلا میشه

میگه برم امام رضا تا بگیرم یه کربلا

شب شیون و شینه شب شور حسینه

دلم پنجره فولاد یا بین الحرمینه

اعمال شب آخر ماه صفر

شب بسيار مباركى است و از براى اين شب چند عمل است
اوّل غسل
دوّم زيارت امام حسين عليه السلام
سوّم خواندن سوره انعام و كهف و يَّس و صد مرتبه اَسْتَغْفِرُ اللّهَ وَاَتُوبُ اِلَيْهِ
چهارم بخواند اين دعا را كه شيخ كلينى از حضرت صادق عليه السلام نقل كرده :
اَللّهُمَّ هذا شَهْرُ رَمَضانَ الَّذى اَنْزَلْتَ فيهِ الْقُرْانَ وَقَدْ تَصَرَّمَ وَاَعُوذُ بِوَجْهِكَ

خدايا اين ماه رمضانى است كه در آن قرآن را نازل فرمودى و اكنون رو برفتن است و پناه مى برم به ذات
الْكَريمِ يا رَبِّ اَنْ يَطْلُعَ الْفَجْرُ مِ2نْ لَيْلَتى هذِهِ اَوْ يَتَصَرَّمَ شَهْرُ رَمَضانَ

بزرگوارت اى پروردگار من كه سپيده دم امشب بر من بزند يا ماه رمضان بر من بگذرد
وَلَكَ قِبَلى تَبِعَةٌ اَوْ ذَنْبٌ تُريدُ اَنْ تُعَذِّبَنى بِهِ يَوْمَ اَلْقاكَ

و از تو در پيش من پيگرد يا گناهى باشد كه بخواهى مرا در روز ديدارت عذاب فرمائى
پنجم بخواند دعاى يا مُدَبِّرَ الاُْمُورِ كه در اعمال شب بيست و سوّم گذشت
ششم وداع كند ماه رمضان را به دعاهاى وداع كه شيخ كلينى و صدوق و شيخ مفيد و طوسى و سيد بن طاووس رضوان الله عَلَيهم نقل كرده اند و شايد بهترين آنها دعاى چهل و پنجم صحيفه كامله باشد و سيّد بن طاووس روايت كرده است از حضرت صادق عليه السلام كه هر كه در شب آخر ماه رمضان وداع كند آن ماه شريف را و بگويد:
اَللّهُمَّ لا تَجْعَلْهُ اخِرَ الْعَهْدِ مِنْ صِيامى لِشَهْرِ

خدايا قرارش مده آخرين ديدار از روزه ام در ماه
رَمَضانَ وَاَعُوذُ بِكَ اَنْ يَطْلُعَ فَجْرُ هذِهِ اللَّيْلَةِ اِلاّ وَقَدْ غَفَرْتَ لى

رمضان و پناه مى برم به تو از آنكه سپيده دم امشب بر من بزند جز آنكه مرا آمرزيده باشى
بيامرزد حق تعالى او را پيش از آنكه صبح كند و روزى فرمايد او را توبه و اِنابه سيد و شيخ صدوق از جابربن عبدالله انصارى روايت كرده اند كه گفت رفتم به خدمت حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله در جمعه آخر ماه رمضان چون نظر آن حضرت بر من افتاد فرمود كه اى جابر اين آخر جمعه اى است از ماه رمضان پس آن را وداع كن و بگو:
اَللّهُمَّ لا تَجْعَلْهُ اخِرَ الْعَهْدِ

خدايا قرارش مده آخرين ديدار ما
مِنْ صِيامِنا اِيّاهُ فَاِنْ جَعَلْتَهُ فَاجْعَلْنى مَرْحُوما وَلا تَجْعَلنى مَحْرُوما

از روزه مان در ماه رمضان و اگر چنين كرده اى پس مرا مورد رحمت قرار ده و قرارم مده در زمره محرومان
پس بدرستى كه هر كه اين دعا را در اين روز بخواند به يكى از دو خصلت نيكو ظفر مى يابد يا به رسيدن به ماه رمضان آينده يا به آمرزش خدا و رحمت بى انتها و سيد بن طاووس و كفعمى نقل كرده اند از حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله كه فرمود هر كه در شب آخر ماه رمضان ده ركعت نماز گذارد بخواند در هر ركعت حمد يك مرتبه و قُلْ هُوَاللّهُ اَحَدٌ ده مرتبه بگويد در ركوع و سجود ده مرتبه سُبْحانَ اللّهِ وَالْحَمْدُ لِلّهِ وَلا اِلهَ اِلا اللّهُ وَاللّهُ اَكْبَرُ و بعد از هر دو ركعت تشهّد بخواند و سلام دهد و چون از تمام ده ركعت فارغ شد و سلام داد هزار مرتبه استغفار كند [اَسْتَغْفِرُاللّهَ وَ اَتُوبُ اِلَيْهِ] و بعد از استغفار سر به سجده گذارد و بگويد در حال سجود:
يا حِىُّ يا قَيُّومُ يا ذَاالْجَلالِ

اى زنده اى پاينده اى صاحب جلالت
وَالاِْكْرامِ يا رَحْمنَ الدُّنْيا وَالاْ خِرَةِ وَرَحيمَهُما يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ يا

و بزرگوارى اى بخشاينده دنيا و آخرت و مهربان آن دو اى مهربانترين مهربانان اى
اِلهَ الاْوَّلينَ وَالاْخِرينَ اِغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَتَقَبَّلْ مِنّا صَلواتَنا وَصِيامَنا وَقِيامَنا

معبود پيشينان و پسينيان گناهانمان را بيامرز و نمازها و روزه ها و شب زنده داريهامان را بپذير
قسم به حق آنكه مرا براستى به نبوت مبعوث فرموده كه جبرئيل مرا خبر داد از اسرافيل از پروردگار خود تبارك و تعالى كه سر از سجده برنداشته باشد كه بيامرزد خدا او را و قبول فرمايد از او ماه رمضان را و بگذرد از گناهان او ((الخبر)) و اين نماز در شب عيد فطر نيز روايت شده ولكن در آن روايتست كه تسبيح اربع را در ركوع و سجود عوض تسبيح ركوع و سجود بخواند و به جاى اِغْفِرْلَنا ذُنُوبَنا تا به آخر دارد اِغْفِرْلى ذُنُوبى وَ تَقَبَّلْ صَوْمى وَ صَلوتى وَ قِيامى

برکات و اعمال ماه ربیع الاول

ماه “ربیع الاول” همانگونه كه از اسم آن پیداست بهار ماه ها مى باشد؛ به جهت اینكه آثار رحمت خداوند در آن هویداست . در این ماه ذخایر بركات خداوند و نورهاى زیبایى او بر زمین فرود آمده است . زیرا میلاد رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) در این ماه است و مى توان ادعا كرد از اول آفرینش ‍ زمین رحمتى مانند آن به خود ندیده است .

ماه محرم و صفر را پشت سر گذاشتیم با اندوه و اشک و ناله ،اشک ریختیم و دل تازه کردیم و با یاد عظمت آقا ابا عبدالله الحسین بزرگ شدیم، از خزان عفلت به برکت اشک های محرم و صفر به بهار رسیدیم و اکنون وقت آن است که در این بهار به یمن رویش دوباریمان سجده شکر به جای آوریم و این بهار را قدر بدانیم و بندگی کنیم.

ماه “ربیع الاول” همانگونه كه از اسم آن پیداست بهار ماه ها مى باشد؛ به جهت اینكه آثار رحمت خداوند در آن هویداست . در این ماه ذخایر بركات خداوند و نورهاى زیبایى او بر زمین فرود آمده است . زیرا میلاد رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) در این ماه است و مى توان ادعا كرد از اول آفرینش ‍ زمین رحمتى مانند آن به خود ندیده است . چرا كه او داناترین مخلوقات خداوند و برترین آنها و سرورشان و نزدیكترین آنها به خداوند و فرمانبردارترین آنها از او و محبوبترینشان نزد او مى باشد، این روز نیز برتر از سایر روزهاست . و گویا روزى است كه كاملترین هدیه ها، بزرگترین بخشش ها، شاملترین رحمتها، برترین بركتها، زیباترین نورها و مخفى ترین اسرار در آن پى ریزى شده است .

پس بر انسان مسلمان كه برترى رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) را قبول داشته و مراقب رفتار با مولایش مى باشد واجب است در این ماه به شکرانه ارازنی شدن آن نعمت بزرگ به عبادتی از سر شور و اشتیاق بپردازد،گرچه عبادات شبانه روزی عالمیان هرگز در خور چنین نعمتی نخواهد بود اما “آنچه سعی است ما در طلبش بنماییم”.

مهمترین اعمال این ماه
شب اوّل:
این شب به نام «لیلة المبیت» مزیّن است، در این شب یک حادثه مهمّ تاریخى واقع شد و آن این که در سال سیزدهم بعثت، رسول خدا(صلى الله علیه وآله) از مکّه به قصد هجرت به سوى مدینه، از شهر خارج شد و در «غار ثور» پنهان گردید و امیر مۆمنان على(علیه السلام) براى اغفال دشمنان، فداکارانه در بستر رسول خدا(صلى الله علیه وآله) خوابید
آیه شریفه «وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَشْرِى نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّهِ وَ اللّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبادِ ؛ بعضى از مردمِ (با ایمان و فداکار) جان خود را در برابر خشنودى خدا مى فروشند و خداوند نسبت به بندگان مهربان است»(1) در حقّ آن حضرت نازل شد.(2)
سال هجرت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مبدأ تاریخ مسلمانان است و تحوّلى عظیم در جهان اسلام روى داد.
1- روزه گرفتن به شكرانه سلامتی پیامبر اعظم و امیرمۆمنان از گزند كفار و مشركان در اول ربیع‏الاول.
2- خواندن زیارت پیامبر (صلی الله علیه و آله) و علی (علیه السلام) در این روز.

روز هشتم:
در روز هشتم ربیع الأوّل، سال 206، شهادت امام حسن عسکرى(علیه السلام) طبق روایتى واقع شده است و از همان روز، امامت حضرت صاحب الزّمان، حجّة بن الحسن ـ عجّل الله تعالى فرجه الشریف ـ آغاز گردید.(3)
در این روز شایسته است زیارت امام حسن عسکری علیه السلام خوانده شود.

روز دهم :
روز ازدواج رسول خدا(صلى الله علیه وآله) با حضرت خدیجه کبرى(علیها السلام) است در حالى که رسول خدا(صلى الله علیه وآله) 25 ساله بود و حضرت خدیجه(علیها السلام)40 ساله. به همین مناسبت روزه این روز به عنوان شکرگزارى مستحب شمرده شده است.(4)

روز دوازدهم:
این روز مطابق نظر مرحوم شیخ کلینى و مسعودى و همچنین مشهور میان اهل سنّت، روز ولادت با سعادت نبىّ مکرّم اسلام(صلى الله علیه وآله)است.(5)
همچنین در این روز، رسول خدا(صلى الله علیه وآله) بعد از 12 روز که مسیر راه میان مکّه و مدینه را پیمود وارد مدینه گردید.(6) و نیز روز انقراض دولت بنى مروان در سال 132 است.(7)
اعمال مستحب در این روز به شكرانه انقراض دولت اموی دو مورد است:
1- روزه گرفتن.
2- دو ركعت نماز مستحبی كه در ركعت اول بعد از حمد، سه بار سوره كافرون و در ركعت دوم بعد از حمد سه بار سوره توحید خوانده می‏شود.

روز چهاردهم:
در سال 64 در چنین روزى، یزید بن معاویه به هلاکت رسید.(8)
وى پس از سه سال و نُه ماه خلافت که همراه با جنایات عظیمى بود – که مهمترین آن واقعه کربلا و شهادت ابى عبداللّه الحسین(علیه السلام) و یارانش مى باشد – در سنّ سى و هفت سالگى در منطقه «حوران» زندگى ننگینش به پایان رسید جنازه اش را در دمشق دفن کردند ولى اکنون اثرى از او نیست.(9)

شب هفدهم:
طبق روایات مشهور شیعه، شب ولادت حضرت خاتم الانبیا، رسول معظّم اسلام(صلى الله علیه وآله) است و شب بسیار مبارکى است.(10)
1) غسل به نیّت روز هفدهم ربیع الاوّل.(فلاح السائل، صفحه 61 )
2) روزه: كه براى آن فضیلت بسیار نقل شده است، از جمله در روایاتى از ائمّه معصومین(علیهم السلام)آمده است: كسى كه روز هفده ربیع را روزه بدارد، خداوند براى او ثواب روزه یكسال را مقرّر مى فرماید.(اقبال، صفحه 603 )

3) دادن صدقه، احسان نمودن و خوشحال كردن مۆمنان و به زیارت مشاهد مشرّفه رفتن.(همان مدرک )

4) زیارت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) از دور و نزدیک در روایتى از آن حضرت آمده است: هر كس بعد از وفات من، قبرم را زیارت كند مانند كسى است كه به هنگام حیاتم به سوى من هجرت كرده باشد، اگر نمى توانید مرا از نزدیك زیارت كنید، از همان راه دور به سوى من سلام بفرستید (كه به من مى رسد).(همان ص 604)

5) زیارت امیر مۆمنان، على(علیه السلام) نیز در این روز مستحب است با همان زیارتى كه امام صادق(علیه السلام) در چنین روزى كنار ضریح شریف آن حضرت(علیه السلام) وى را زیارت كرد.(همان مدرک، صفحه 608 ) (این زیارت در بخش زیارات، مفاتیح آمده است).
6) تكریم، تعظیم و بزرگداشت این روز بسیار بجاست، مرحوم «سیّد بن طاووس»، در اقبال، در تكریم و تعظیم این روز به خاطر ولادت شخص اوّل عالم امكان و سرور همه ممكنات حضرت نبىّ اكرم(صلى الله علیه وآله) سفارش بسیار كرده است.

بنابراین، سزاوار است مسلمین با برپایى جشن ها و تشكیل جلسات، هرچه بیشتر با شخصیّت نبىّ مكرّم اسلام(صلى الله علیه وآله)، سیره و تاریخ زندگى او آشنا شوند و از آن، براى ساختن جامعه اى اسلامى و محمّدى بهره كامل گیرند.
همچنین یکسال قبل از هجرت رسول خدا(صلى الله علیه وآله)، در چنین شبى معراج آن حضرت صورت گرفت.(11)

روز هفدهم:
همان گونه که گفتیم مشهور میان علماى امامیّه آن است که روز هفدهم ربیع الأوّل، روز ولادت با سعادت رسول خدا حضرت محمّد بن عبداللّه(صلى الله علیه وآله) است و معروف آن است که ولادتش در مکّه معظّمه، واقع شده است، و زمان ولادتش هنگام طلوع فجر، روز جمعه، سنه عام الفیل بوده است.(12) (عام الفیل سالى است که ابرهه با لشکرش که بر فیل سوار بودند به قصد تخریب کعبه آمد، ولى همگى نابود شدند).

همچنین در چنین روزى در سال 83 هجرى قمرى، ولادت امام صادق(علیه السلام) واقع شده است و از این جهت نیز بر اهمّیّت این روز افزوده شده است.(13)

ماه ربیع الأوّل گرچه آغاز آن آمیخته با خاطره غم انگیز و اندوهبار شهادت امام حسن عسکرى(علیه السلام)است، ولى از آن جا که میلاد مبارک حضرت ختمى مرتبت رسول گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) مطابق روایت معروف، در هفدهم این ماه و طبق روایت غیرمعروف، در دوازدهم آن واقع شده و میلاد حضرت صادق(علیه السلام) نیز در هفدهم این ماه است، ماه شادى و جشن و سرور است.
از آن جا که هجرت پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) که سرچشمه دگرگونىِ عمیق در جهانِ اسلام و عزّت و شوکت مسلمین شد، و همچنین داستان «لیلة المبیت» در این ماه واقع گردیده، و آغاز امامت پربرکت حضرت بقیة اللّه (ارواحنا فداه) همزمان با شهادتِ پدر بزرگوارش نیز مى باشد در مجموع از ماههاى بسیار پربرکت و پرخاطره است، که سزاوار است، همه علاقه مندان مکتب اهل بیت(علیهم السلام) آن را ارج نهند و گرامى بدارند.

مدت امامت امام رضا

در تعداد و اسامی فرزندان امام رضا علیه السلام اختلاف است، گروهی آنها را پنج تن پسر و یک دختر نوشته اند، به نامهای محمد قانع ، حسن، جعفر، ابراهیم ، حسین، عایشه

سبط بن جوزی در تذکرة الخواص، پسران حضرت ر اچهار تن، که با حذف حسین، به شرحی که ذکر شده نام برده است، اما شیخ مفید (ره) بر این است، که امام هشتم علیه السلام را فرزندی جز امام محمد جواد علیه السلام نبوده است و ابن شهر آشوب و طبرسی در اعلام الوری، نیز بر همین اعتقاد می باشند، و آنچه از نظر ما محقق است این است که امام هشتم علیه السلام فرزندی جز امام محمد جواد علیه السلام نداشته اند و آنچه غیر از این گفته شده، به ثبوت نرسیده است و خداوند به حقیقت حال داناتر است.

مدت امامت امام رضا علیه السلام 20 سال می باشد.

صلوات امام رضا

اللهّمَ صَلّ عَلي عَلي بنْ موسَي الرّضا المرتَضي الامامِ التّقي النّقي و حُجَّّتكَ عَلي مَنْ فَوقَ الارْضَ و مَن تَحتَ الثري الصّدّيق الشَّهيد صَلَوةَ كثيرَةً تامَةً زاكيَةً مُتَواصِلةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَه كافْضَلِ ما صَلّيَتَ عَلي اَحَدٍ مِنْ اوْليائِكَ.

ترجمه ی صلوات امام رضا:

خدایا رحمت فرست بر علی بن موسی الرضا امام با تقوا و پاک و حجت تو بر هر که روی زمین است و هر که زیر خاک، رحمت بسیار و تمام با برکت و پیوسته و پیاپی و دنبال هم چنان بهترین رحمتی که بر یکی از اولیائت فرستادی.

عامل شهادت امام رضا(ع) به روایت شهید مطهری

در باب شهادت ایشان تقریباً تمام علمای شیعه و عده زیادی از علمای اهل سنت قائلند که آن حضرت مسموم و شهید شده‌اند. درباره عامل شهادت اختلاف نظر و اقوالی وجود دارد که مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم این چنین پاسخ می‌دهد:

قول مشهور این است که آن حضرت توسط مأمون خلیفه عباسی مسموم شده و به شهادت رسیده‌اند.

علمای اهل سنت درباره شهادت امام به دست مأمون دو دیدگاه دارند:

برخی از علمای اهل سنت بر این باورند که مأمون، امام رضا(ع) را مسموم نکرده است. و برای این گفته خود دلائلی هم ذکر می‌کنند، مأمون دختر خود را به همسری امام جواد(ع) درآورد، مأمون به برتری امام رضا(ع) در برابر علما استدلال می‌کرد یا بعد از درگذشت امام رضا(ع) مأمون بسیار ناراحت و غمگین بود و… در ادامه خواهیم گفت که به هیچ یک از دلائل در این رابطه نمی‌توان استناد کرد.

عده‌ای از علمای اهل سنت قائلند که ایشان مسموم شده‌اند و عامل جنایت، عباسیان (غیر از مأمون) بوده‌اند، به عنوان نمونه ابن جوزی می‌گوید: «وقتی عباسیان دیدند خلافت از دست آنها خارج شد (به واسطه ولایتعهدی) و به دست علویان افتاد، امام رضا(ع) را مسموم کردند»(2)، این قول نیز چندان صحیح به نظر نمی‌رسد چرا که «بیشتر مؤرخان و روات اجماع دارند که مأمون سم را به امام(ع) داده نه غیر او»(3).

علاوه بر اینکه مأمون برای این کار انگیزه هم داشته که به آن اشاره خواهد شد، روایاتی از امام رضا(ع) وارد شده است که در این روایات آن حضرت شهادت خویش را پیشگویی کرده و عامل این جنایت را مأمون دانسته‌اند، امام رضا(ع) به هرثمه بن اعین می‌گوید: «موقع مرگ من فرا رسیده است، این طاغی (مأمون) تصمیم گرفته مرا مسموم کند…»(4).

شهید مطهری می‌نویسد: «قرائن نشان می‌دهد که امام رضا(ع) را مسموم کردند و یک علت اساسی همان قیام بنی العباس در بغداد (بر علیه مأمون) بود، مأمون در حالی حضرت رضا(ع) را مسموم کرد که از خراسان به طرف بغداد می‌رفت و مرتب اوضاع بغداد را به او گزارش می‌دادند، به او گزارش دادند که بغداد قیام کرده او دید که حضرت رضا(ع) را نمی‌تواند عزل کند و اگر با این وضع آشفته بخواهد وارد بغداد شود بسیار مشکل است، برای اینکه زمینه رفتن آنجا را فراهم کند و به بنی عباس بگوید کار تمام شد، حضرت را مسموم کرد و آن علت اساسی که می‌گویند و قابل قبول هم هست و با تاریخ وفق دارد، همین جهت است»(5).

به نظر می‌رسد انگیزه اصلی مأمون در به شهادت رساندن امام رضا(ع) همین مطلبی باشد که ذکر شد، چرا که قیام عباسیان در بغداد جز به خاطر ترس از روی کار آمدن علویان نبوده است.

طبری می‌نویسد: «مأمون نامه‌ای به بنی عباس در بغداد نوشت و مرگ علی بن موسی(ع) را به آنان اعلام کرد و از آنان خواست که به اطاعت او درآیند، زیرا دشمنی آنان با او جز با بیعت وی با علی بن موسی(ع) نبوده است(6)، از دیگر موجباتی که مورخان در قتل امام رضا(ع) ذکر کرده‌اند، کینه‌ای می‌دانند که مأمون از امام رضا(ع) به دل گرفته بود، طبرسی می‌نویسد: علتی که موجب شد مأمون امام رضا(ع) را به شهادت برساند، این بود که آن حضرت بی محابا (و بدون ترس) حق را در برابر مأمون اعلام می‌کرد، در بیشتر موارد در مقابل او قرار می‌گرفت که موجب عصبانیت و کینه او می‌شد…»(7).

همانگونه که بیان شد از نظر روایات شیعی شکی نیست که مأمون حضرت رضا(ع) را مسموم کرد.(8) امّا اینکه کیفیت این عمل چگونه بوده است؟ چند گونه گزارش‌های وجود دارد که به آنها اشاره می‌شود:

روایتی را شیخ مفید از عبدالله بن بشیر نقل کرده که عبدالله گفت: مأمون به من دستور داد که ناخن‌های خود را بلند کنم… سپس مرا خواست و چیزی به من داد که شبیه تمر هندی بود و به من گفت: این را به همه دو دست خود بمال… سپس نزد امام رضا(ع) رفت و به من دستور داد که انار برای ما بیاور، من اناری چند حاضر کردم و مأمون گفت: با دست خود آن را بفشار، من فشردم و مأمون آن آب انار را با دست خود به حضرت خورانید و همان سبب مرگ آن حضرت شد و پس از خوردن آن آب انار دو روز بیشتر زنده نماند»(9).

روایت دیگری را شیخ مفید از محمد بن جهم ذکر کرده که می‌گوید: حضرت رضا(ع) انگور دوست می‌داشت، پس قدری انگور برای حضرت تهیه کردند، در حبه‌های آن به مدت چند روز سوزن‌های زهرآلود زدند، سپس آن سوزن‌ها را کشیده و به نزد آن بزرگوار آوردند، آن حضرت از آن انگورهای زهرآلود بخورد و سبب شهادت ایشان شد.(10)

روایتی از اباصلت هروی نیز نقل شده که می‌گوید: مأمون امام رضا(ع) را فراخواند و آن حضرت را مجبور کرد از انگور بخورد، آن حضرت به واسطه آن انگور مسموم شد.(11)

بنابراین ادله‌ای که اهل سنت ذکر کرده اند که مأمون امام رضا(ع) را به شهادت نرسانده، بی اساس است، چرا که مأمون فردی بود که به خاطر حکومت، برادر خویش امین را به قتل رساند و محبوبیت امام رضا(ع) در نزد او از برادرش بیشتر نبود و گریه ظاهری او بعد از مرگ امام(ع) به جهت منحرف کردن اذهان علویان و طرفداران امام رضا(ع) بوده است.

بعد از شهادت امام رضا(ع) شیعیان بدن شریف آن حضرت را در خراسان تشییع کردند، این تشییع جنازه به حدی پر شور بود که تا آن زمان مثل آن دیده نشده بود، همه طبقات در تشییع جنازه امام حاضر شدند

مادر امام رضا(ع) کیست؟

نجمه، مادر بزرگوار امام رضا عليه السلام از زنان مومنه، پارسا، نجيب و پاكيزه بود. در كتابهاى تاريخى ، از وى با نامهاى ( تکتم ،سُكَن، خيزران، صقره، اروى ، ام البنين و طاهره ) نيز ياد شده است. نجمه خاتون از اهالی نوبه بود سرزمینی که مورخان معتقدند در جنوب مصر بوده است

تکتم در نيمه قرن دوّم هجرى ( كه امام كاظم عليه السلام حدود بيست سال داشت ) به عنوان برده به مدينه آورده شده و به بيت امام صادق (ع) انتقال يافته است. وی پس از ورود به خانه موسى بن جعفر عليه السلام، نجمه نامیده شد.

در مناسبتهاى گوناگون، به ایشان القاب متفاوتی داده شد مثلاً لقب سُكَن به مناسبت وقار آن مخدَره، لقب صقره به جهت تيزبينى و همت والاى آن بانو، القاب ام البنين ، طاهره و… بوده است.

روزى حميده همسر بزرگوار امام صادق (ع ) در عالم رويا، رسول گرامى اسلام (ص )را ديد كه به او فرمودند:اى حميده ! نـجـمـه را به ازدواج فرزند خود موسى درآور. زيرا از او فرزندى به دنيا خواهد آمد كه بهترين فرد روى زمين باشد. به همین دلیل، همسربزرگوار امام صادق (ع )، او را كه كنيزى از اهل كتاب و از اهالى مغرب بود، خريد و به منزل برد.

مادر امام رضا علیه السلام از لحـاظ عـقـل و ديـن ، مـقـام و مـوقـعـيـت بـلنـدى داشـت و از زنـان فـاضـل عـصـر خـود به شمار می رفت .وی در خانه امام صادق (ع )، حميده خاتون را بسيار احترام مى كرد و به خاطر جلال و عظمت او، هيچ گاه نزدش نمى نشست .

ثـمـره ازدواج امـام مـوسـى بـن جعفر(ع ) و نجمه، نورى شد كه در شكم مادر به تسبيح و تهليل مـشـغـول بـود و مـادر از آن ، احـسـاس سنگينى نمى كرد و چون به دنيا آمد، دست ها را بر زمين گذاشت ، سر را به سوى آسمان بلندكرد و لب هاى مباركش را به حركت درآورد: گويا با خدايش رازو نيازمى كرد.

پس از تولد امام هشتم (ع )، اين بانوى مكرمه با تربيت گوهرى تابناك ، ارزشى فراتر يافت .

امـام رضـا (ع) در يازدهم ذيقعده سال 148 هـ ق در مدينه منوره متولد شد وی در زمـان تـولد، از لحـاظ جـسـمـى ، قـوى و درشت بود و شير بسيار مى نوشيد. روزى مادرش با اینکه علاقه وافری به فرزندش داشت، گفت : «يـك دايه براى كمك من بياوريد تا مرا در شيردادن به فرزند همراهى كند. به او گفتند: مگر شـيـر تـو كـافـى نـيـسـت . فـرمـود: دروغ نـمـى تـوان گـفـت ، به خدا قسم شيرم كم نيست ولى قـبـل از تـولد فـرزنـدم ، عـبـاداتـى را انـجـام مـى دادم و نـوافـل و دعـاهـايـى مـى خـوانـدم ولى الان از عـبـادت و نـمـاز و دعـايـم كـاسـتـه شـده اسـت»

ايـن جـريـان ، به خوبى نشان دهنده شدت علاقه او به عبادت و راز و نياز باخداى يكتاست . او آن چنان عاشق عبادت بود كه نمى خواست شيردادن به فرزندى چون امام رضا عليه السلام ، مانع راز و نياز او باشد.

در فضيلت اين بانوى عالى مقام همين كافى است كه مادر هشتمين اختر تابناك آسمان ولايت و امامت است .

خودش نقل كرده است كه وقتى فرزندم رضا (ع) متولد شد، همسرم موسى بن جعفر (ع) وارد شد و او را در آغـوش گرفت سپس در گوش راستش اذان و در گوش چپ او اقامه گفت و با آب فرات كام او را برداشت و بعد قنداقه را به من سپرد، و گفت :«اى نـجـمـه ! كـرامـت پروردگارت بر تو مبارك باد، او را بگير كه او (بقية اللّه) در روى زمين است . »

حدیث درباره ی ماه ربیع الاول

همزمان با فرا رسیدن ماه فرخنده ربیع‌الاول، خرافه‌ای در بین مردم می‌گردد و مخاطبان با آرزوی بهره‌مندی از ثواب و بهشتی‌ شدن آن را منتشر می‌کنند. اما این موضوع تا چه حد صحت دارد؟

همزمان با پایان یافتن ماه صفر و حلول ماه ربیع الاول شاهد رواج یک باور غلط هستیم که بیشتر در شرایط کنونی از طریق پیامک، ایمیل یا شبکه‌های نظیر وایبر، واتس‌اپ، تلگرام و … منتشر می‌شود، با این مضمون که پیامبر(ص) فرموده است: «هر کس خروج از ماه صفر را به من اطلاع دهد، اهل بهشت است»! به همین خاطر برخی افراد در اولین شب ماه ربیع‌الاول بر درب مساجد حاضر شده تا به نوعی پایان ماه صفر را اعلام کنند!
این باور غلط که به صورت بشارت بهشت از قول پیامبر(ص) در راستای خوشنودی ایشان از پایان یافتن ماه صفر و آغاز ماه ربیع الاول صورت می‌گیرد، متأسفانه باعث شده اصل و شأن حدیث، مورد غفلت قرار گرفته و مفهوم آن وارونه جلوه داده شود.
اما اصل واقعه و حدیث چیست؟ این روایت در شأن یکی از بهترین صحابه پیامبر اعظم(ص) ابوذر غفاری است که به دلیل رواج آن باور غلط، محور حدیث به کلی فراموش شده است.

این حدیث در باب «معنى قول النبی ص من‏ بشرنی‏ بخروج‏ آذار فله الجنه» از کتاب معانی الاخبار (النص / ۲۰۴) و همچنین کتاب علل الشرایع مرحوم شیخ صدوق (ج ۱ / ص ۱۷۵) و در روضه المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه اثر مرحوم محمد تقی مجلسی (ج ۱۳ / ص ۳) و با سلسله‌ سند زیر بیان شده است:
«حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ الشَّیْبَانِیُّ وَ أَحْمَدُ بْنُ الْحَسَنِ الْقَطَّانُ وَ الْحُسَیْنُ بْنُ إِبْرَاهِیمَ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ هِشَامٍ الْمُؤَدِّبُ وَ عَلِیُّ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الوَرَّاقُ وَ عَلِیُّ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ‏ الدَّقَّاقُ قَالُوا حَدَّثَنَا أَبُو الْعَبَّاسِ أَحْمَدُ بْنُ یَحْیَى بْنِ زَکَرِیَّا الْقَطَّانُ قَالَ حَدَّثَنَا بَکْرُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَبِیبٍ قَالَ حَدَّثَنَا تَمِیمُ بْنُ بُهْلُولٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الْعَبْدِیِّ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ مِهْرَانَ عَنْ سَعِیدِ بْنِ جُبَیْرٍ»
سلسله سند این روایت به صحابی بزرگوار عبدالله بن عباس منتهی می‌شود که وی اصل واقعه را این‎گونه توصیف می‌کند:
«عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ‏ کَانَ النَّبِیُّ ص ذَاتَ یَوْمٍ فِی مَسْجِدِ قُبَا وَ عِنْدَهُ نَفَرٌ مِنْ أَصْحَابِهِ، فَقَالَ أَوَّلُ مَنْ یَدْخُلُ عَلَیْکُمُ السَّاعَهَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّهِ، فَلَمَّا سَمِعُوا ذَلِکَ قَامَ نَفَرٌ مِنْهُمْ فَخَرَجُوا وَ کُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ یُحِبُّ أَنْ یَعُودَ لِیَکُونَ أَوَّلَ دَاخِلٍ فَیَسْتَوْجِبَ الْجَنَّهَ، فَعَلِمَ النَّبِیُّ ص ذَلِکَ مِنْهُمْ فَقَالَ لِمَنْ بَقِیَ عِنْدَهُ مِنْ أَصْحَابِهِ: إِنَّهُ سَیَدْخُلُ عَلَیْکُمْ جَمَاعَهٌ یَسْتَبِقُونَ. فَمَنْ بَشَّرَنِی بِخُرُوجِ آذَارَ فَلَهُ الْجَنَّهُ، فَعَادَ الْقَوْمُ وَ دَخَلُوا وَ مَعَهُمْ أَبُوذَرٍّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ، فَقَالَ لَهُمْ فِی أَیِّ شَهْرٍ نَحْنُ مِنَ الشُّهُورِ الرُّومِیَّهِ؟ فَقَالَ أَبُوذَرٍّ قَدْ خَرَجَ آذَارُ یَا رَسُولَ اللَّهِ.
فَقَالَ(ص): قَدْ عَلِمْتُ ذَلِکَ یَا أَبَاذَرٍّ وَ لَکِنِّی أَحْبَبْتُ أَنْ یَعْلَمَ قُومِی أَنَّکَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّهِ وَ کَیْفَ لَا یَکُونُ ذَلِکَ وَ أَنْتَ الْمَطْرُودُ عَنْ حَرَمِی بَعْدِی لِمَحَبَّتِکَ لِأَهْلِ بَیْتِی فَتَعِیشُ وَحْدَکَ وَ تَمُوتُ وَحْدَکَ وَ یَسْعَدُ بِکَ قَوْمٌ یَتَوَلَّوْنَ تَجْهِیزَکَ وَ دَفْنَکَ أُولَئِکَ رُفَقَائِی فِی الْجَنَّهِ الْخُلْدِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُون‏»
از ابن عباس نقل شده که گفت: روزی پیامبر(ص) به همراه تعدادی از اصحاب‌شان در مسجد قبا نشسته بودند، رسول خدا (ص) فرمود: اولین کسی که الان بر شما وارد می‌شود، مردی از اهالی بهشت است!
برخی از اصحاب تا این سخن را شنیدند، برخاسته و از مسجد خارج شدند تا دوباره وارد شده و اولین کسی باشند که بهشت بر او واجب می‌شود، پیامبر(ص) متوجه شده و به بقیه اصحاب که نزد ایشان بودند، فرمودند: اکنون جماعتی در حال سبقت گرفتن از یکدیگر، بر شما وارد می‌شوند، (ولی از میان آن‌ها) کسی که پایان یافتن ماه آذار (نام یکی از ماه‌های رومی معادل ماه خرداد و در آن زمان معادل ماه صفر) را بر من بشارت بدهد، اهل بهشت است.
آن جماعت برگشتند و وارد شدند و ابوذر نیز همراه‌شان بود، پیامبر(ص) به آن‌ها فرمود: ما در کدام ‌یک از ماه‌های رومی هستیم؟ ابوذر گفت: یا رسول الله! ماه آذار به پایان رسیده است.
پیامبر(ص) فرمود: ای اباذر! من این مسأله را می‌دانستم، ولی دوست داشتم قوم من بدانند که تو مردی از اهالی بهشتی و چطور این‌گونه نباشد، در حالی که تو بعد از من به دلیل محبتت به اهل بیتم، از حرم من طرد (تبعید) می‌شوی، تنها زندگی می‌کنی و تنها می‌میری و قومی که امر کفن و دفن تو را انجام می‌دهند، به واسطه‌ تو خوشبخت می‌شوند، آن‌ها دوستان من در بهشتی هستند که به پرهیزکاران وعده داده شده است.

این در حالی است که در میان کتب حدیث، تنها روایتی که اشاره به پایان یافتن ماه صفر و آغاز ربیع داشته باشد، همین روایت است، به نظر می‌رسد، در برخورد با روایتی که در فضای مجازی و اجتماعی مطرح می‌شود و به گونه‌ای منطبق بر عقل و منطق نیست، باید با دیده تأمل نگریسته شود و از کارشناسان خبره از میزان صحت حدیث مطمئن شد.