جاهای دیدنی قزوین

شهر قزوین یکی از بیست شهر استان قزوین و مرکز این استان است. این شهر در فاصله 130 کیلومتری پایتخت قرار گرفته و از طریق بزرگراه و خط آهن از یک سو به تهران و از سوی دیگر به آذربایجان متصل می‌شود. طبق سرشماری سال 1390، جمعیت شهر قزوین بالغ بر 381 هزارنفر است که حدود 32 درصد از جمعیت یک میلیون و 200 هزارنفری استان قزوین را شامل می‌شود. اقتصاد این شهر از قدیم‌الایام مبتنی بر کشاورزی و بازرگانی بوده و در دوره معاصر، بخش‌ صنعت و خدمات نیز از رونق قابل توجهی برخوردار شده‌اند.

چشم اندازها و چالش‌های گردشگری

قزوین دارای زمستان‌هایی سرد و تابستان‌هایی نسبتاً خنک است و میانگین دمای سالانه‌اش به 14 درجه سانتیگراد می‌رسد. بدین ترتیب این شهر در مهمترین فصل سفر، یعنی فصل تابستان از آب و هوای مناسبی برخوردار است؛ ضمن آنکه باغستان‌های قزوین به مساحت حدود 2500 هکتار، همچون کمربندی سبز این شهر را فراگرفته و بر لطافت هوایش افزوده‌اند.

از دیدگاه تاریخی، قزوین یکی از کهن‌ترین مراکز استقرار انسانی و شکل‌یابی جوامع بشری در فلات ایران است. این شهر از دوره باستان به علت قرار گرفتن بر سر راه جاده ابریشم از آبادانی قابل توجهی برخوردار بود و در آغازین دهه‌های حکومت صفویان نیز یکچند به پایتختی ایران برگزیده شد. از این‌رو، آثار تاریخی شکوهمند و پرشماری دارد که مهمترین سرمایه آن برای توسعه گردشگری به شمار می‌روند. جدا از دسترسی مناسب جاده‌ای و ریلی، می‌توان گفت قزوین از نظر وجود زیرساخت‌های گردشگری در تنگنای شدید قرار دارد. هرچند طبق آمار ارائه شده از سوی مرکز آمار کشور، قزوین یکی از 10 مقصد مهم گردشگری ایران از آغاز سال 1394 تاکنون بوده است، اما مناطقی چون الموت و دریاچه اوان، بیش از شهر قزوین در جذب گردشگران موفق بوده‌اند.

به باور «محمدعلی حضرتی‌ها»، مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان قزوین، ضعف زیرساخت‌ها، خصوصاً کمبود فضاهای اقامتی و پذیرایی، مهم‌ترین مشکل حوزه گردشگری در قزوین است. این مقام مسئول می‌گوید: «فضاهای اقامتی مطلوب برای اقامت مسافران در سطح استان وجود ندارد و ضریب اشغال تخت در فضاهای موجود حدود سه برابر میانگین کشوری است.»

در حال حاضر، شهر قزوین دارای تنها یک هتل 4 ستاره و 2 هتل 2 ستاره است. ظاهراً نزدیکی قزوین به تهران یکی از عواملی است که بر ساخت مراکز اقامتی تأثیر منفی گذاشته است؛ زیرا گردشگرانی که از تهران به این شهر می‌آیند، ترجیح می‌دهند که در پایان روز به شهر خود بازگردند.

از این گذشته، ترافیک شدید در هسته تاریخی شهر قزوین و کمبود چشمگیر پارکینگ (در شرایطی که بسیاری از مردم با خودروی شخصی به این شهر سفر می‌کنند)، موجب خستگی و دلزدگی گردشگران می‌شود.

شهرداری قزوین برای حل معضل ترافیک، اقداماتی همچون خیابان کشی، تعریض معابر و احداث پارکینگ را در دستور کار خود قرار داده است؛ اما پاره‌ای از این اقدامات به شکلی تناقض آمیز، مستلزم تخریب کالبد یا حریم مهمترین آثار تاریخی این شهر هستند و با مخالفت سازمان میراث فرهنگی روبه‌رو شده‌اند. در واقع، تطابق مرکزیت اداری و تجاری شهر قزوین با مرکز تاریخی و گردشگری آن، مشکلاتی را فراهم آورده که حل آن به سادگی و بدون بهره‌گیری از تجربه شهرهای مشابه در جهان، ممکن نیست.

کاخ چهلستون

کاخ و موزه چهلستون مهمترین اثر تاریخی قزوین و یکی از نمادهای این شهر است. این کاخ در زمان شاه تهماسب صفوی که قزوین پایتخت ایران بود، ساخته شد و از نمونه همنام خود در شهر اصفهان چند دهه قدیمی‌تر است. در حال حاضر، این کاخ از آن رو که قزوین از مراکز مهم خوشنویسی ایران بوده، به موزه خوشنویسی تبدیل شده و همه روزه از ساعت 9 تا 18 پذیرای بازدیدکنندگان است. کاخ چهلستون در میدان آزادی (سبزه میدان) قرار دارد.


موزه شهر

موزه شهر در میدان آزادی (سبزه میدان) و در شرق باغ و عمارت چهلستون  قرار دارد. در این موزه که به معرفی تاریخ قزوین اختصاص پیدا کرده، آثاری از دوران پیش از تاریخ، دوران تاریخی و دوران اسلامی به نمایش درآمده است.  بسیاری از این آثار  از حفاری‌های دشت قزوین به دست آمده‌اند. موزه شهر نیز بجز روزهای سوگواری رسمی، همه روزه  از ساعت  9 تا 18 به روی گردشگران گشوده است.

بازار قزوین و سرای سعدالسلطنه

بازار قزوین بازاری بزرگ با فضاهای متعدد و معماری بسیار شکوهمند است؛ به گونه‌ای که زیبایی راسته‌ها و سراهای آن، عموم گردشگران را مبهوت می‌سازد. کالبد کنونی این بازار مربوط به دوره صفویه و پس از آن است و بیشتر بناهای فعلی‌ در دوره قاجار ساخته شده‌اند. این بخش‌ها عبارتند از:

سرای سعدالسلطنه، سرای وزیر، سرای حاج رضا، سرای رضوی (سرای شاه)، تیمچه‌‌های روباز و سر پوشیده و راسته قیصریه.
جالب‌ترین بخش بازار کاروانسرای سعدالسلطنه است که لقب بزرگترین مجموعه کاروانسرای درون شهری ایران را یدک می‌کشد و از آثار دوره ناصرالدین شاه قاجار است. این سرا و بازار مجاور آن، یعنی بازار وزیری، در سالیان اخیر به شایستگی مرمت شده‌اند و انتظار می‌رود که در آینده‌ای نزدیک، به قلب گردشگری قزوین تبدیل شوند. مجموعه بازار قزوین در خیابان امام خمینی قرار دارد.
مسجد جامع قزوین روی پایه‌های یک آتشکده پیش از اسلام ساخته شده و بنای اولیه آن احتمالاً مربوط به دوره هارون‌الرشید عباسی است. این مسجد، کلکسیونی از معماری دوره‌های مختلف تاریخی را به نمایش می‌گذارد؛ چندان‌که آثار مهمی از دوره سلجوقی، صفوی و تا حدودی قاجار را در خود جای داده است.


مسجد جامع قزوین

اکنون در شبستان غربی مسجد، موزه سنگ و سفال را برپا کرده‌اند که آثار موجود در آن مشتمل بر انواع سفالینه‌ها، سنگ‌نگاره‌ها، ارسی‌ها، کاشی‌ها و انواع گچبری‌های تاریخی است. مسجد جامع عتیق قزوین در خیابان سپه (شهدا) قرار دارد و هر روز از ساعت 9 تا 18 قابل بازدید است.

پل برزین

پل برزین

کیارس، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان گتوند در استان خوزستان ایران است.در نزدیکی روستای کیارس منطقه ی تفریحی پل پرزین قرار دارد.این مکان تفریحی در واقع دره ای است که سرسبز و خنک و دارای آبشارها وبرکه هایی زیبا و دیدنی ست.این مکان بخاطر هوای مطبوعش در گرمای طاقت فرسای خوزستان گردشگران بسیاری را جذب میکند. در شرق گتوند دره ای وسیع اما فرح بخش به نام “پرزین” وجود دارد که در این دره علاوه بر مشاهده چشمه های متعدد و آبشارهای زیبا با سنگ های قندیل بسته می توان دالان های طبیعی، پونه ، گل و گیاهان طبی را مشاهده کرد.چون از روی این دره پلی آهنی می گذرد به این منطقه پل پرزین می گویند. دسترسی به دره پرزین به دلیل برخورداری از جاده آسفالته گتوند به لالی به راحتی امکان پذیر است. در میانه دره پرزین آبشاری با سنگ چینی های طبیعی و زیبا وجود دارد که منظره ای دلنواز را پیش روی گردشگران قرار می دهد.

جاهای دیدنی نیشابور

روستای احمد آباد

روستای احمدآباد در دهستان غزالی از توابع بخش میان جلگه شهرستان نیشابورواقع شد. فاصله این روستا از نیشابور 40 کیل.متر می باشد. روستای احمد آباد حدود 485 خانوار جمعیت دارد. شغل مردم روستا برپایه کشاورزی ودامداری استواراست مردمی زحمتکش و مهمان نوازی دارد از لحاظ امکانات در وضعیت مناسبی بسر میبرد. فرت بافی، گلیم بافی و فرش دستباف از جمله صنایع دستی این روستا می باشد و برای از بین رفتن هنر فرش بافی در احمد آباد شرکت تعاونی توسعه روستایی تاسیس شد. روستای احمدآباد با ۱۲۴۶نفری جمعیت دارای زبان فارسی می باشد وکلیه ساکنین روستا مسلمان وشیعه مذهب هستند.طرح هادی در آن در سالهای قبل اجرا شده است و کلیه ساخت و سازهای داخل روستا بر پایه استعلام از آلبوم طرح هادی و نظر کارشناسان و دست اندرکاران ساختمان انجام میگیرد. روستای احمدآباد در حاشیه جاده واقع است و از امکانات اولیه و تقریبا” مناسبی برخوردار است. زنان توانمند روستا درکنار دامداری وکشاورزی به صنایع دستی نیز پرداخته اند. مراسم تعزیه روز اربعین در روستای احمد آباد بسیار گسترده و مشهور است.چند روز قبل از اجرای مراسم چند نفری به جمع آوری کمک می پردازند. صبح روز اربعین از مهمانان با حیلم پذیرایی می شود . ناهار نیز مردم به منازلی که درشان باز است مراجعه می کنند. در این مراسم سال گذشته حدود بیش از 27 میلیون تومان کمک مردمی جمع آوری شده است.

آبشار بوژان

آبشار بوژان نيشابور در استان خراسان رضوی واقع است. طبیعت شهرستان نیشابور که در دامنهٔ رشته‌کوه‌های البرز و بینالود و مناطق کوهستانی قرار دارند، از مراکز گردشگری به حساب می‌آیند شهرها و روستاهای دیزباد، خرو، بار، دررود و بوژان و غار و کوه ابراهیم ادهم از جمله مراکز گردشگری طبیعی نیشابور است.

بوژان نام روستایی است با ارتفاع 1600 متر که در 13 کیلومتری شمال شرق نیشابور و 120 کیلومتری مشهد ، این روستای کوهستانی که در شکل دره مانندی در جنوب بینالود قرار گرفته دارای آب و هوای معتدل کوهستانی و زمستانهای سرد و تابستانهای معتدل است. در مورد وجه تسمیه بوژان چند تا نظر وجود داره: بوژان به معنای رشد کرده ..2- نام گیاهی که برگهای ریز و ساقه های دراز داره..3- ان در بوژان پسوند مکان است مثل چشمه ساران..مرغزاران…که میتونه برگرفته از درختان سرسبز و رودهای پرآبش.
ارتفاعات بلند، باغات سرسبز، آبشار، حواشي رودخانه و بافت مسکوني پلکاني، روستاي بوژان را به يکي از مراکز مهم گردشگري شهرستان نيشابور تبديل کرده است. باغ‌هاي ميوه، پيرامون روستاي بوژان گسترده شده‌اند که در فصول مختلف سال، چشم‌اندازهاي رويايي و رنگارنگي پديد مي آورند و دوستداران طبيعت را مشعوف مي‌کنند. روستاي بوژان، در دامنه ارتفاعات جنوبي رشته کوه بينالود استقرار يافته است. دامنه ارتفاعات سرسبز و مرتعي بينالود از انواع گل‌ها و گياهان دارويي و صنعتي پوشيده شده‌اند. چشم‌انداز دره سرسبز روستا و رودخانه جاري آن، همراه با منظره کشتزارها و باغ‌هاي گسترده، جلوه بسيار زيبا و تماشايي دارند که طبيعت گردان و گردشگران را به سوي خود جلب مي‌کنند. حواشي رودخانه پرآب و دائمي بوژان، به ويژه در بهار و تابستان، مکان مناسبي براي گذران اوقات فراغت گردشگران است. آبشار بسيار زيبايي از ارتفاعات پيرامون روستا سرازير مي‌شود. طبيعت سرسبز اطراف آبشار با گل‌ها و درختچه‌هاي فراوان، زيبايي خاصي يافته است. در مسير رودخانه بوژان، آبشارهاي کوچک و بزرگ ديگري نيز وجود دارند که بر طراوت پيرامون آن مي‌افزايند. در انتهاي اين روستا دره اي بزرگ لابلاي صخره هاي بلند نفوذ نموده است که در امتداد اين دره، رودخانه بوژان و آبشار زيبا و سفيدرنگ آن نمايان مي شود. براي رسيدن به آبشار بوژان حدود دو ساعت پياده روي از محل روستا لازم است. رودخانه بوژان به طول تقريبي 10 کيلومتر از کوه هاي گودزرد، بوژان و سياه خاني سرچشمه مي گيرد.

روستای بوژان

روستای بوژان از توابع بخش مرکزی شهرستان نیشابور در13 کیلومتری شمال شرقی نیشابور و120 کیلومتری مشهد قرار گرفته است . این روستای کوهپایه‌ای که در ارتفاعات جنوبی رشته کوه بینالود استقرار یافته دارای آب و هوای معتدل کوهستانی با زمستان‌های سرد و تابستان‌های معتدل است . روستای بوژان با بافت مسکونی متمرکز در شیب ملایم استقرار و کوچه‌های پیچ در پیچ و نامنظم دارد و معماری سنتی روستا، بسیار زیبا و شبیه روستاهای پله‌ای است. ارتفاعات بلند‌، باغ‌های سرسبز، آبشار، حواشی رودخانه و بافت مسکونی پلکانی روستا گسترده شده و در فصول مختلف سال، چشم اندازهای رویایی و رنگارنگی پدید می‌آورد و دوستداران طبیعت را شگفت زده می‌کند. روستای بوژان در دامنه ارتفاعات جنوب رشته کوه بینالود قرار گرفته و دامنه ارتفاعات سرسبز و مرتفعی از انواع گلها و گیاهان دارویی و صنعتی پوشیده شده و چشم اندار دره سرسبز روستا و رودخانه جاری آن همراه با منظره کشتزار و باغ های گسترده ، جلوه بسیار زیبا و تماشایی دارند که طبیعت گردان و گردشگران را به سوی خود جلب می کند . آبشار زیبایی از ارتفاعات پیرامون روستا سرازیر می شود و طبیعت سرسبز اطراف آبشار با گل و درختچه های فراوان و زیبایی خاصی یافته است و در مسیر رودخانه بوژان آبشارهای کوچک و بزرگ دیگری نیز وجود دارند که برزیبایی آن می افزاید . اقتصاد روستای بوژان بر پایه فعالیت‌های زراعی، باغداری، دامداری، امور خدماتی و تولید صنایع‌دستی است و گندم و جو مهمترین محصول زراعی این روستا است و باغداری رونق دارد که آلبالو، گیلاس، گردو، آلو و زردآلو از محصولات آن است . پرورش گوشت و طیور و تولید گوشت، پشم گوسفند و فرآورده‌های لبنی در روستا معمول است و زنان نیز در فعالیت‌های زراعی و دامداری، تولید صنایع‌دستی با مردان روستا همکاری می‌کنند. مردم روستای بوژان در ایام مختلف شادی و غم، آیین‌ها و مراسم ویژه آن مناسبت را برگزار می‌کنند و شمایل خوانی از مراسم ویژه ایام محرم در این روستا است. در برگزاری مجالس جشن و شادی در عید نوروز، سیزده بدر و اعیاد شعبانیه و عروسی‌ها در میان مردم روستا رواج دارد . بهره‌گیری از آوازها و آهنگ‌های محلی خراسان در جشن‌ها و عروسی‌های روستا معمول و سازهای دوتار، دایره زنگی، قشمه، دهل و سرنا، ترانه‌های محلی را در مراسم شادی همراهی می‌کنند و رقص چوب بازی، رقص معمول جوانان در مراسم عروسی است. مردم روستای بوژان اغلب از پوشاک محلی استفاده می‌کنند و جوانان نیز در جشن و شادی لباس محلی بر تن می‌کنند و لباس زنان روستا از پارچه‌های طرح‌دار و رنگارنگ دوخته می‌شود.قالی‌بافی و فرت‌بافی از صنایع‌دستی روستای بوژان است که به دست هنرمندانه زنان و دختران بوژانی انجام می شود.از غذاهای محلی روستای بوژان می‌توان به بلغور شیر، کشک، کوکو قارچ، کله جوش، حلوای محلی، فطیر مسکه، نان تفدون، انواع آش، کباب، خورشت و آبگوشت اشاره کرد. دسترسی روستای بوژان از طریق شهر نیشابور با جاده‌ای آسفالته است .