دره سه هزار منطقه‌اى بکر، زيبا با چشم‌اندازهاى بديع، چمنزارها، جنگل‌هاى مرتفع و جلگه‌اى، رودخانه پرآب سه هزار، يک مجموعه گردشگرى و طبيعى کم‌نظير در ايران است. دره سه هزار در قسمت غربي قله علمکوه واقع شده است .
در اين دره آثارى از زندگى انسانها در گذشته‌هاى دور بر جاى مانده است. آب و هواى مطبوع به همراه آبشارها و چشمه‌هاى آب گوارا و آرامش رويايى اين منطقه براى گروه‌هاى گردشگرى مشتاق مناسب است.
وجه تسميه دوهزار و سه هزار
در قديم رودخانه را هراز مي‌گفتند چون منطقه دوهزار داراي دو رودخانه است يکي از سمت نوشا سرازير مي‌شود و ديگري از سمت قله سيالان و عسل(اسل) محله که در قريه کليشم به همديگر مي‌پيوندند. همينطور منطقه سه هزار داراي سه رود اصلي شلف رود، گرما رود و مرانرود است که به آن سه هراز مي‌گفتند.
با گذشت زمان با جابه‌جا شدن نقطه، هراز به هزار تبديل شده است. رودخانه پرآب «سه هزار» تنکابن مجموعه زيستي، طبيعي و کم‌نظير در ايران است. رودخانه سه هزار يکي از شاخه‌هاي اصلي رودخانه چشمه کيله است. حتي در اکثر نوشته‌ها و کتاب‌ها اين رود را به اسم بزرگ‌ترين شاخه‌اش يعني سه هزار مي‌شناسند.
طول رودخانه سه هزار بالغ بر 57 کيلومتر است که دورترين سرچشمه‌اش مربوط به منطقه سه هزار و از کوه‌هاي تخت سليمان با ارتفاع بيش از 4600 متر از سطح دريا است. اين رود پس از عبور از مسير کوهستان به سوي درياي خزر جريان داشته ضمن شُرب ساختن جلگه‌هاي حاصلخيز تنکابن در شمال شهر ساحلي شهسوار، وارد درياي خزر مي‌شود.
هزینه سفر
برای هر سفری اولین نکته برآورد هزینه آن سفر است. برای سفر به جنگل های سه هزار هم اگر آذوقه و خوراکی را به همراه خود از مبدأ بردارید فقط می‌ماند هزینه ماشین که با یک باک پر بنزین می‌شود این مسیر را تا تنکابن رفت و از آنجا هم تا کرج یا تهران ادامه مسیر را پیمود.
از قزوین تا گرمارود حدوداً 120 کیلومتر است و از گرمارود تا جنگل سه‌هزار حدوداً60تا 65 کیلومتر جاده خاکی است. اگر در منطقه الموت اطراق کنید در مسیرتان هتل نویذر و سوئیت‌‌‌های محلی پذیرای شماست، که ارزان هم هست.
اگرهم خواستید در منطقه شمالی مسیر سفرتان اطراق کنید در سه‌هزار یا در دوهزار منطقه رفاهی چالدره دارای سوئیت و امکانات اقامتی است که ظاهراً مربوط به شهرداری منطقه است.
اگر از تهران قصد سفر به مناطق بکر و زیبای جنگلهای سه هزار از راه الموت را دارید، با ما همراه شوید تا مسیر را راهنمای شما شویم. بعد از طی فاصله 135 کیلومتری بزرگراه تهران – قزوین به میدان ورودی استان قزوین (میدان مینودر) می‌رسید. در این میدان تابلو‌‌های راهنما شما را به سمت الموت راهنمایی می‌کند. از میدان مینودر تا روستای گرمارود حدوداً 120 کیلومتر است که در طی مسیر از روستا‌‌های بسیاری عبور خواهید کرد از جمله از مرکز بخش الموت بالا (معلم کلایه).
علت این که مبنای فاصله را روستای گرمارود عنوان کردم این است که جاده آسفالته تا گرمارود به پایان می‌رسد و بعد از آن جاده خاکی و در دست ساخت در ادامه مسیرتان تا سه هزار شروع می‌شود، اما با ماشین سواری هم می‌شود رفت. درست است که خاکی است ولی آنقدر خراب نیست که نشود به این مسیر زیبا و دیدنی رفت.
در زمستان به علت بارش برف عبور و مرور کمی سخت است اگر اهل منطقه نباشید سفر در زمستان از این جاده توصیه نمی‌شود. اما در بهار، تابستان و اوایل پائیز بسیار جاده زیبایی است.
هنگامی که به جاده خاکی رسیدید بالاجبار باید آرام رانندگی کنید که اين خودش حسن زیادی دارد. از دیدن مناطق اطراف جاده خصوصاً از رودخانه و روستا‌‌های کنار آن نهایت لذت را می‌برید، با امنیت رانندگی می‌کنید چون سرعت ماشین شما کم است و وسیله نقلیه شما آسیب نمی‌بیند.
بعد از طی چند کیلومتر به روستای زیبای پیجه‌بن می‌رسید روستایی که در ارتفاع تقریباً 2600 متری است و با توقف در آن، هم رفع خستگی می‌کنید و هم از مناظر چشم‌نواز اطراف آن لذت می‌برید.
از روستای پیجه‌بن که بگذرید به آبشار گلالک می‌رسید که کمی از جاده دور است ولی از داخل جاده هم می‌توان به خوبی تماشایش کرد. همچنین به آبشارها و چشمه‌سار‌‌های زیادی برمی‌‌خورید که زیبایی خاص آنها شما را ساعت‌‌ها به خود مشغول می‌کند، حواستان را جمع کنید به علت بلد نبودن راه به تاریکی نخورد و زودتر حرکت کنید تا هوا روشن است به آبادی‌‌‌های بعدی برسید.
در ادامه پس از طی حدود 3 کیلو متر به گردنه سلمبار و کاروانسرای پیجه بن در بالا‌‌ترین نقطه مسیر می‌رسید، حتماً توقف کنید و از نزدیک کاروانسرا و مناظر اطراف گردنه سلمبار دیدن کنید. در بالای گردنه سلمبار که می‌ایستید معمولاً هر روز یا در اکثر روز‌‌ها با دریاچه‌ای از مه که بین دو کوه را پوشانده مواجه می‌شوید.
در روزگار قدیم مردم منطقه الموت برای تأمین مایحتاج خود از همین مسیر با اسب و قاطر به تنکابن سفر می‌کردند. در آن سال‌‌ها بنا به تعریف و نقل از بزرگتر‌‌ها زمستان بسیار سختی داشته‌اند و رفت و آمد در این مسیر با سختی و مشقت صورت می‌گرفته است. مردمی که مجبور به مسافرت می‌شده‌اند تا 2یا3 روز در حال پیاده‌روی بوده و یک شب را در کاروانسرا و شب بعد را در محله‌‌‌های نزدیک تنکابن می‌مانده‌اند.
در ادامه به طرف پائین گردنه پس از رد شدن از کاروانسرا به مراتع بسیار زیبایی بر می‌خورید که در فصل تابستان دامداران و زنبورداران محلی دام‌‌ها و زنبور عسل‌شان را به علت وجود گل‌‌های زیاد و علف‌‌های معطر به این منطقه می‌آورند. شما هم اگر خواستید می‌توانید ماست، پنیر، دوغ، کره و عسل طبیعی را در آنجا بخرید. بعد به روستا‌‌های مران، درجان و سلمبار می‌رسید.
جاده دیگر از حالت گردنه‌ای خارج شده و در حاشیه رودخانه ادامه پیدا می‌کند و کم‌کم پوشش گیاهی منطقه کوهستانی به پوشش جنگلی تغییر شکل می‌دهد و شما وارد منطقه سه‌هزار تنکابن می‌شوید، البته با پشت‌سر گذاشتن چند روستای بکر و زیبا. وقتی به نزدیک جنگل سه‌هزار می‌رسید دو باره جاده آسفالته شروع می‌شود.
در جنگل سه‌هزار می‌توانید اطراق کنید و حتی شب را هم بمانید. یا اگر وقت داشتید می‌توانید با ادامه مسیر به دوراهی دوهزار و سه‌هزار برسید و مسیر دوهزار را برای گردش و استراحت انتخاب کنید در دوهزار به منطقه چالدره می‌رسید که دارای منطقه‌ای زیبا و امن با سوئیت‌‌ها و امکانات رفاهی است كه می‌توانيد با استراحت در آن شب خاطره‌انگیزی از سفرتان داشته باشید.
با ادامه مسیر در منطقه دوهزار به عسل محله می‌رسید و دو باره می‌توانید با پشت سر گذاشتن چند روستا به راه مالرو منطقه الموت برسید که دیگر نمی‌توان با ماشین ادامه مسیر داد.
توصیه می‌شود اگر در سفر بعدی خواستید به صورت کوهنوردی این منطقه را انتخاب کنید؛ اولاً حتماً در فصل تابستان باشد چون زمستان بسیار سخت و پر برفی دارد، ثانیاً سفرتان گروهی باشد منطقه ضمن زیبایی بسیار شگفت‌انگیزی که دارد به علت نبود روستا در مسیر و وجود جانوران وحشی خطرناک و ناامن هم هست.