خواص گیاه درمنه

درمنه و افسنطین‌ها نامی است که در زبان فارسی به اغلب قریب به اتفاق گیاهان جنس Artemisa که در ایران می‌روید گفته می‌شود.
این گیاهان از خانوادۀ Compositae تیرۀ فرعی Radiae هستند. دارای گونه‌های مختلف با نامهای متفاوت می‌باشند که اغلب آنها دارای برگهای تلخ و معطر و خواص داروئی کم و بیش مشابه هم می‌باشند (۱). این جنس در ایران ۳۴ گونه گیاهی علفی یکساله و چند ساله دارد که در سراسر ایران پراکنده‌اند. گونه‌های انحصاری آن در ایران عبارتند از A. Melanolepis-A. Kermanensis. گونه A. Sieberi با ارزش‌ترین آنها از نظر تغذیه دام و از گیاهان بردبار مناطق بیابانی و نیمه‌بیابانی ایران است (۲).
نامهای گیاه (۲):
لاتین: Artemisia sieberi Besser
Syn: Artemesia herb alba, A. Sogdiana bunge, A. Oliveriana
فارسی: درمنه
اجزاء متشکله گیاه:۱و۸ سینئول بعد از آلفا پینن فراوانترین جزء ترکیبی در اسانسهاست و به طور گسترده در تهیه مواد داروئی کاربرد دارد.
به طور موضعی داروئی بی‌حس کننده و ضد عفونی‌کننده است که در درمان حالتهای تورم بکار می‌رود.
سینئول در اسپریهای خانگی، داروهای شستشو و در انواع روغن‌های پوست و مو مصرف می‌شود. در مقابل حشرات اثر کشندگی دارد و در تهیه عطر و مواد معطرکننده نیز بکار می‌رود. لیمونن جزء اصلی اسانس مرکبات است.
اثر سمی و محرک روی پوست دارد. بخارهای آن اثر میکروبهای مولد بیماری منگوکوک را در مدت ۱۵ دقیقه، باسیل ابرت (تیفوئید) را حداقل در یک ساعت، پنوموکوک را در مدت ۳ـ۱ ساعت، استافیلوکوک طلائی را در ۳۰ دقیقه و استرپتوکوک را در ۳ الی ۱۲ ساعت خنثی می‌نماید. اثر باسیل ابرت (مولد حصبه) را در ۵ دقیقه، استافیلوکوک را در ۵ دقیقه، باسیل دیفتری را در ۲۰ دقیقه خنثی می‌نماید.
لیمونن در فرمول فرآورده‌ای داروئی نظیر قرص بی‌کربنات سدیم و پمادهای ضد عفونی‌کننده وارد می‌شود. در ساخت ویتامین A، نیر از لیمونن استفاده می‌شود.

خواص درمانی:

در نواحی مختلف از آن برای دفع کرم استفاده بعمل می‌آید. بعلاوه اثر ضد نفخ، رفع سرفه و سردرد، ضد کرم، ضد عفونی‌کننده و حشره‌کش دارد. اسانس آن به طور خفیف دارای اثر ضد کرم است. آزمایش‌های مختلف، جودسانتونین را حتی در مقادیر کم در آن مشخص ننموده است. میزان اثر اساسن درمنه روی کاندیدا آلبیکنس با می‌باشد.

خواص گیاه درمنه

خواص گیاه مریم گلی

مریم گلی

از زمان‌های قدیم از گیاه مریم گلی به عنوان یک گیاه دارویی استفاده شده است. این گیاه از خانواده‌ی نعناع بوده و برخلاف اسم زیبایش مزه‌ی کمی تلخی دارد. متخصصان طب سنتی خواص شماری برای این گیاه عنوان کرده‌اند و آن را یکی از گیاهان ضدپیری می‌دانند. در واقع این گیاه تأثیر زیادی در مقابله با یائسگی، گرگرفتگی، تقویت حافظه و غیره دارد. در این مطلب قصد داریم گوشه‌ای از خواص این گیاه پرخاصیت را به شما نشان دهیم. لطفاً ما با باشید.

مریم گلی: گیاهی برای تقویت حافظه‌ی شما
مریم گلی حافظه‌ی شما را از نابودی نجات می‌دهد. به خاطر اینکه می‌تواند از اکسایش مواد چرب در سیستم عصبی پیشگیری کرده و روند تخریب سلول‌های عصبی را به تعویق می‌اندازد. در نتیجه باعث بهبود و تقویت حافظه می‌شود. بر اساس نتایج بررسی‌های متعدد، مریم گلی برای مقابله با آلزایمر موثر است. بیماری آلزایمر در نتیجه‌ی کاهش سطح یکی از انتقال‌دهنده‌های عصبی بروز می‌کند که مریم گلی این روند را کاهش می‌دهد. به خاطر اینکه قادر است از ترشح آنزیم مسئول این تخریب جلوگیری کند.

مریم گلی: برای مقابله با گرگرفتگی
مریم گلی باعث تولید فیتو-استروژن می‌شود. فیتواستروژن همان استروژن‌های گیاهی است که می‌تواند مانع افت شدید استروژن در خانم‌ها شود و در نتیجه حالت گرگرفتگی را کاهش می‌دهد. باید بدانید که حالت گرگرفتگی در خانم‌های یائسه به دلیل افت میزان استروژن آن‌ها می‌باشد. این گیاه همچنین حاوی اسید اورسولیک است که خاصیت قابضی و ضدعفونی‌کنندگی دارد. به همین دلیل نیز باعث تنظیم میزان تعریق می‌شود.
بیماری آلزایمر در نتیجه‌ی کاهش سطح یکی از انتقال‌دهنده‌های عصبی بروز
می‌کند که مریم گلی این روند را کاهش می‌دهد. به خاطر اینکه قادر است
از ترشح آنزیم مسئول این تخریب جلوگیری کند
مریم گلی برای مقابله با نفخ
مریم گلی خاصیت ضداسپاسمی دارد و همین خاصیت را در دستگاه گوارش نیز به جا می‌گذارد. در واقع این گیاه پرخاصیت باعث تسکین کرامپ ها یا گرفتگی عضلانی معده می‌شود، دردهای مربوط به عادت ماهانه را تسکین می‌دهد و نقش موثری در حفظ دستگاه گوارش دارد. به خصوص اینکه از سوزش معده جلوگیری می‌کند. از همه مهم تر اینکه مریم گلی یکی از گیاهان فوق‌العاده موثر برای مقابله با نفخ و گاز معده نیز محسوب می‌شود. اگر شما هم از چنین مشکلاتی رنج می‌برید می‌توانید با مشورت با داروساز و یا عطار شروع به مصرف گیاه مریم گلی بکنید.

مریم گلی: دوست پاییزی برای نرم کردن گلو
مریم گلی به دلیل دارا بودن خواص ضدعفونی‌کنندگی، می‌تواند مانع گسترش عوامل عفونت زا شود. خواص آنتی‌اکسیدانی این گیاه نیز باعث کاهش عوامل التهاب زا خواهد شد. علاوه بر این‌ها مریم گلی خواص قابضی دارد و به همین دلیل نیز می‌تواند روان شدن ناشی از التهاب‌ها در مجاری تنفسی را کاهش دهد. مریم گلی با افزایش موضعی تولید گلبول‌های سفید باعث تقویت سیستم ایمنی بدن نیز می‌شود. اکنون که فصل سرما فرارسیده و مشکل سرماخوردگی کم‌کم دامن خیلی‌ها را گرفته است می‌توانید به این گیاه اعتماد کنید. می‌توانید از اسپری‌های مخصوص این گیاه استفاده کنید و یا اینکه با دم کرده‌ی آن قرقره کنید.
گیاه مریم گلی برای تسکین تبخال
البته مریم گلی به تنهایی نمی‌تواند از پس این ویروس معروف و مزاحم تبخال بر بیاید؛ اما به عنوان یک گیاه ضدویروس برای مقابله با مشکل تبخال موثر عمل می‌کند. کافی است چند قطره روغن گیاهی درخت چای یا روغن گیاهی اسطوخودوس را با چند قطره روغن گیاهی مریم گلی مخلوط کرده و در مقدار کمی روغن گیاهی دیگر مانند روغن زیتون رقیق کنید. سپس روغن به دست آمده را روی تبخال بزنید. خواهید دید که خیلی زودتر از آنچه تصورش را می‌کردید از شر این ویروس مزاحم خلاص خواهید شد.

مریم گلی برای بهبود جای زخم
مریم گلی گیاهی با خواص ضدعفونی‌کنندگی است. در نتیجه برای تسکین و درمان جراحات سطحی پوست نیز کارساز و برای ارتقای سلامت و بهداشت دهان و دندان مفید است. این گیاه پرخاصیت از تکثیر باکتری‌های تشکیل‌دهنده‌ی جرم‌های دندانی و تخریب لثه‌ها جلوگیری می‌کند. این گیاه به صورت کپسول، برگ خشک، روغن گیاهی و یا در ترکیب برخی از خمیردندان‌ها وجود دارد. می‌توانید با مشورت با پزشک داروساز از کپسول‌های آن برای افزایش سلامت پوست و دهان و دندانتان استفاده کنید. استفاده از خمیردندان‌های حاوی این گیاه نیز مفید است.

خواص آویشن

خواص فوق العاده و بسیار آویشن:

محمد زکریای رازی معتقد است آویشن نفخ شکن، موجب حرارت بدن و هضم غذا است

آویشن به عنوان گیاهی ضدعفونی کننده شناخته شده است. محلول شستشوی دهان که حاوی آویشن باشد در درمان عفونت لثه موثر است و به همین دلیل برای تهیه برخی از دهانشویه ها، خمیر دندان ها نیز به کار می رود.

آویشن در درمان بیماری مجاری تنفس فوقانی از قبیل برونشیت و آسم تاثیرات مفیدی دارد و برای معالجه سرفه و گلودرد استفاده می شود.

جوشانده آویشن برای درمان اسهال و پیچش روده بسیار توصیه می شود.

چای دم کرده آن را نیز برای درمان عفونت گوش میانی، نفخ و تهوع استفاده می کنند،

افرادی که دچار گرفتگی و دردهای عضلانی و مفصلی به خصوص روماتیسم هستند حمام آویشن برایشان بسیار مفید است.

آویشن یکی از بهترین داروهای گیاهی برای تقویت اعصاب، درمان افسردگی، خستگی و بی خوابی مفید است و مصرف آن موجب کاهش فشارخون و چربی خون می شود.

آویشن ضدتشنج و ضد صرع و ضد نفخ بوده و برای تقویت بینایی و معده هم مفید است.

در طب سنتی از این گیاه به عنوان ضد اسپاسم، رفع تنگی نفس و سرفه و سوع هاضمه ودرمان سیاه سرفه، برونشیت، عفونت ریه، سرماخوردگی، آنفلوآنزا و برای درمان نفخ و گرفتگی های عضلانی استفاده می شود.
آویشن دارای اثرات ضدقارچی و ضدباکتریایی قوی است و این خاصیت به دلیل وجود تیمول و کارواکرول در اسانس این گیاه است
برای درمان و کاهش ریزش مو کافیست موی سررا با محلول رقیق اسانس آویشن شستشو دهید تا سبب افزایش جریان خون در پوست سر و قوی شود و از ریزش مو جلوگیری کند.

در خوردن آویشن نباید زیاده روی کرد زیرا باعث بروز آلبومین در ادرار می شود. همچنین مصرف آن برای زنان حامله و باردار توصیه نمی شود.

در التهاب حنجره و لوزه ها و برای درمان آفت به صورت غرغره کردن استفاده شود. برای این منظور، یک استکان از پودر گیاه را در چهار استکان آب جوش آهسته به مدت 20 دقیقه جوشانیده و پس از صاف کردن، برای شست وشوی دهان استفاده شود.

یک دمنوش عالی برای درمان بسیاری از بیماری ها

اگر 10 گرم اویشن را در یک لیتر آبجوش دم کرده و با کمی عسل به بیماران مبتلا به تنگی نفس و کلیه و مثانه و درد مفاصل و سیاتیک و خونریزیهای رحم و ترشحات غیر طبیعی زنان بدهید در دفع بیماری آنها موثر واقع خواهد شد.

مصرف آویشن برای این افراد ممنوع است

در بعضی منابع اشاره شده است که مصرف زیاد آویشن یا عصاره آن در دوران بارداری می تواند احتمال سقط جنین را افزایش دهد. بنابراین توصیه شده است که خانمهای حامله بهتر است از مصرف این گیاه خودداری کنند.

مطالعات نشان می دهد که آویشن می تواند روند انعقاد خون را با تاخیر مواجه کند. بنابراین کسانی که قرار است تحت عمل جراحی قرار بگیرند، از دو هفته قبل از عمل جراحی، نباید آویشن استفاده کنند.

خواص بابونه

خواص و آثار بابونه

1. از مهمترین خواص بابونه تقویت معده، درمان زخم معده و ورم معده است و این گیاه به آسانی این مرض را درمان می کند. بیشتر کسانی که درد و سوزش معده دارند، می توانند با خوردن چای غلیظ بابونه سلامتی خود را دوباره به دست بیاورند. بدین منظور روزانه به صورت ناشتا ۳ الی ۴ قاشق گیاه بابونه را در یک لیوان آب جوش به مدت ۱۰ دقیقه دم کرده و سپس بعد از ۱۵ دقیقه صبحانه را میل نمایید. خوردن چای غلیظ بابونه را به مدت ۲ هفته ادامه دهید تا تأثیر بسزای آن را بر معده مشاهده نمایید.

2. برای رفع ورم روده مؤثر است، همچنین برای رفع کرم معده و روده استفاده می کنند.

3. بابونه اعصاب و قوای جنسی را تقویت می کند. خوردن 5 گرم ریشه بابونه با سرکه رقیق محرک نیروی جنسی است (ریشه بابونه گرم تر و خشک تر از گل بابونه است).

4. بابونه مقوی مغز است.

5. بابونه ادرارآور و قاعده آور است، همچنین استفاده از بابونه سنگ مثانه را خرد و دفع می کند. اگر کسی قطره قطره ادرار می کند به او چای بابونه دهید تا درمان شود.

برای تقویت سیستم ایمنی بدن مفید است و عفونت های ناشی از سرماخوردگی را از بین می برد

6. این گیاه ترشح شیر را در مادران شیرده افزایش می دهد.

7. درمان کننده سردرد و میگرن است.

8. بابونه ضدنفخ است.

9. بابونه درمان کننده کمی ترشحات عادت ماهیانه و تسکین دهنده دردهای عادت ماهیانه است.

10. برای درمان چشم درد، بابونه را در سرکه ریخته و بخور دهید.

11. برای تسکین دردهای عضلانی چای بابونه بنوشید.

12. برای تسکین درد در هنگام دندان درآوردن بچه ها، به آن ها چای بابونه بدهید.

13. جویدن بابونه برای التیام زخم های درمان مفید است.

14. بابونه تب بر و تسکین دهنده درد است برای تسکین درد، چند قطره اسانس بابونه را با یک قاشق روغن بادام مخلوط کرده و روی محل های دردناک بمالید درد را تخفیف می دهد.

15. مصرف دم کرده بابونه به شکل ناشتا مقوی معده، مقوی و بادشکن است.

16. برای رفع بی خوابی و داشتن یک خواب آرام و راحت، کافی است ده دقیقه قبل از اینکه به رختخواب بروید یک فنجان چای بابونه بنوشید.

17. بابونه درمان کننده بی اشتهایی است.

18. چای بابونه درمان کننده کم خونی است. به خاطر همین خاصیت خانم ها و دختران می توانند برای درمان کم خونی شان از آن استفاده کنند.

19. بابونه برای رفع زردی مفید است.

20. حمام بابونه اثر نیرو دهنده دارد. برای این منظور چند قطره اسانس بابونه را در وان حمام ریخته مدت یک ربع ساعت در آن دراز بکشید.

21. اسانس بابونه مخلوط با روغن بادام برای رفع ناراحتی های پوستی نظیر اگزما، کهیر و خارش مفید است.

22. بابونه ضدآلرژی است.

23. برای رفع گوش درد و سنگینی گوش، یک قطره روغن بابونه را در گوش بچکانید.

24. اسانس بابونه چون اثر قی آور دارد در مورد مسمومیت های غذایی مصرف می شود.

25. روغن بابونه را برای از بین بردن کمردرد، درد مفاصل و نقرس روی محل درد بمالید.

26. با چای بابونه اگر موهای بلوند را بشویید آن ها را روشن تر و شفاف تر می کند.

27. آن هایی که یائسه شده اند بهتر است همه روزه چای بابونه بنوشند زیرا اختلالات یائسگی را برطرف می کند.

28. بخور گل بابونه جهت بهبود آکنه و جوش های صورت نیز توصیه شده است.

29. بابونه، مدر، معرق و محلل ورم ها است.

30. استفاده از بخور دم کرده ی بابونه بر روی صورت، باعث شادابی و تجدید حیات سلول های بشره پوست می شود.

از مهمترین خواص بابونه تقویت معده، درمان زخم معده و ورم معده است و این گیاه به آسانی این مرض را درمان می کند. بیشتر کسانی که درد و سوزش معده دارند، می توانند با خوردن چای غلیظ بابونه سلامتی خود را دوباره به دست بیاورند

طرز تهیه چای بابونه:

یک قاشق غذاخوری گل بابونه و دو لیوان آب گرم با مقداری نبات را در قوری چینی یا شیشه ای بریزید و پس از این که دم کشید میل کنید.

خواص درمانی چای بابونه (دم کرده گل بابونه) عبارتند از:

* برای تقویت سیستم ایمنی بدن مفید است و عفونت های ناشی از سرماخوردگی را از بین می برد.

* برای رفع گرفتگی های عضلانی و نیز گرفتگی های قاعدگی در زنان مفید است.

* درد شکم را تسکین می دهد و برای درمان کمردرد مفید است.

* به عملکرد بهتر کبد کمک می کند.

* برای درمان روماتیسم به کار می رود.

* چای بابونه مسکنی فوق العاده برای سردرد، میگرن، دندان درد و دردهای عصبی است.

* اختلالات یائسگی را برطرف می کند.

مراقب باشید

* مصرف همزمان بابونه با داروهای ضدانعقاد، بنزودیازپین، وارفارین، سیکلوسپورین و به طور کلی داروهای رقیق کننده خون و… و همچنین الکل ممنوع است.

* مصرف بابونه در بارداری و شیردهی در برخی افراد با آلرژی همراه است و باید از مصرف آن در این دوران اجتناب شود.

* استفاده از بابونه ممکن است به طور نادر باعث ایجاد واکنش های خفیف آلرژیک شود و در صورت مصرف بیش از اندازه، علائمی چون سردرد، زخم دهانی، ورم چشم، تهوع و استفراغ و تعریق زیاد ایجاد کند.

خواص بادرنجبویه

بادرنجبویه را بادرنگبویه یا بادرنجوبه نیز می‌نامند. گیاهی معطر، علفی، چند ساله، پایا، پرشاخه و پرپشت است که ارتفاع آن به 30 تا 80 سانتی‌متر و حتی بیشتر می‌رسد. بادرنجبویه از تیره نعناعیان میباشد که به حالت وحشی و خودرو در ایران می‌روید. این گیاه دارای عطری با طعم لیموی تند بوده و موطن اصلی آن قسمت وسیعی از شرق مدیترانه است و در بعضی نقاط آذربایجان و جلگه خزر نیز یافت می‌شود. از خواص بادرنجبویه بهره‌برداری به‌منظور تزیینی، طبی و تولید عسل است که به این منظور گیاه را در باغ‌ها و مزارع کشت می‌کنند. از تمامی قسمت‌های رویشی گیاه جهت کاربردهای دارویی استفاده می‌شود.

خواص بادرنجبویه (خواص درمانی و طبیعت)

طبیعت گیاه بادرنجبویه گرم و خشک است. بادرنجبویه داروی مورد علاقه پزشک بزرگ ایرانی، ابوعلی سینا بوده که برای تقویت قلب و انبساط روح تجویز می‌کرده است. خواص بادرنجبویه به‌طور خلاصه عبارتند از:

ضد بیماری‌های قلب، معده و روده می‌باشد.
آرام بخش اعصاب، مفرح و نشاط آور و خوشبو کننده دهان است.
بالا برنده فشار خون برای افرادی که دارای افت فشار خون هستند.
دم کرده برگ بادرنجبویه برای بهبود تهوع، مراحل اول سرماخوردگی، خستگی عصبی و افسردگی مفید است.
ضماد برگ بادرنجبویه برای بهبود درد مفاصل مفید است. (تهیه ضماد: گیاه دارویی مورد نظر را به صورت خمیر در آورده و به‌طور مستقیم روی بدن قرار می‌دهند.)
اسانس بادرنجبویه در درمان کم خونی دختران جوان، استفراغ های دوران بارداری، بی خوابی، تپش قلب، درد عصبی دندان و رفع تندخویی موثر است.
کمپرس، پماد و روغن حاصل از این گیاه برای دفع و درمان جای نیش حشرات و رفع تنش‌های عصبی از زمان ابن سینا تجویز می‌شده است.
دم کرده گیاه بادرنجبویه تعریق بدن را افزایش می‌دهد که راه درمان سنتی سرماخوردگی‌های همراه با تب می‌باشد.
نوشیدن دم کرده بادرنجبویه به هضم غذا بعد از آن کمک می‌کند.

تداخلات دارویی

مصرف همزمان بادرنجبویه با داروهای زیر می‌تواند تاثیر این داروها را کم کند و با عملکرد آنها تداخل نماید. بنابراین در صورت مصرف یک داروی خاص، قبل از خوردن بادرنجبویه، حتما با پزشک خود مشورت کنید:

ضد صرع‌ها مانند کاربامازپین، فنی توئین، والپروات سدیم

باربیتورات‌ها مانند فنوباربیتال

بنزودیازپین‌ها مانند آلپرازولام و دیازپام

خواب آورها مانند زولپی دم، سوناتا، lunesta، Rozerem

ضد افسردگی‌های سه حلقه‌ای مانند آمی تریپتیلین، نورتریپتیلین، دوکسپین، آموکسیپین

داروهای هایپرتیروئیدی و هایپوتیروئیدی مانند متی مازول، پروپیل تیویوراسیل، لوتیروکسین، لووکسیل، synthroid، unithroid

دیفن هیدرآمین، doxylamine

عوارض جانبی، موارد احتیاط و منع مصرف

هرچند که گیاه بادرنجبویه همانند بسیاری از گیاهان دارویی دارای خواص مفید است ولی از مصرف بیش از اندازه آن باید خودداری نمود. همچنین با توجه به طبیعت و خواص بادرنجبویه بهتر است اشخاص دارای مزاج گرم، گیاه بادرنجبویه را نخورند و چنانچه مصرف کردند بری رفع عوارض آن می‌توانند از گل بنفشه یا سکنجبین استفاده کنند. همچنین کسانی که دارای اختلالات هورمون‌های تیروئیدی، افراد مبتلا به گلوکوم (آب سیاه چشم)، زنان باردار و شیرده، افراد حساس به آسپیرین و کودکان بایستی از مصرف این گیاه خودداری کنند.

تهوع، گیجی، تحریکات پوستی، در مواردی ناراحتی گوارشی، خستگی عمومی، احساس سنگینی در سر، بی‌حسی و سپس خواب عمیق و کاهش فشار خون از عوارض مصرف بیش از حد این گیاه است.

هشدارهای مهم

از آنجا که روغن گیاه بادرنجبویه عامل اصلی درمان گیاهی است، در همه کتب طب سنتی توصیه شده که از مصرف خشک شده گیاه خودداری و تازه آن استفاده شود. خواص بادرنجبویه تازه به‌حدی است که در اسپانیا برگ تازه آن را با چای معمولی مخلوط و یک نوشیدنی مطبوع تهیه می‌کنند.

از مصرف خودسرانه آن و بدون نظر پزشک خودداری گردد.

به دلیل تداخلات دارویی، در صورت داشتن هر گونه بیماری خاص یا مصرف دارویی خاص، قبل از استفاده از گیاه دارویی با پزشک مشورت شود.

در صورت بروز هر نوع واکنش حساسیتی، باید مصرف این گیاه قطع گردد.

با مشاهده هر گونه عارضه جانبی به پزشک مراجعه شود.

خواص گیاه شنگ

آشنایی با گیاه شنگ و خواص شنگ وحشی با نام علمی Tragopogon collinus گیاهی از خانواده Asteraceae است و با نام محلی شن یکی از گیاهان خوراکی خودروی استان و متعلق به خانواده کاسنی یا Compositae است.
فارسی این گیاه شنگ است، در شیراز و اصفهان به شنگ آلاله و در خراسان ریش بز خالدار خطاب می ‌کنند. به این گیاه قندرون، سنسفیل، تسلسفیل، اسپلنج و اسفلنج هم می‌ گویند. در عربی نوع چمنی این گیاه که برگ های آن باریک ‌تر از شنگ می ‌باشد، لحبه النبس و زنب الخیل است. ولی در عراق و شامات به آن اذناب الخیل می‌ گویند.

خواص گیاه شنگ

شنگ در چمنزارهای نمناک شمال ایران، عمارلو، بین کبوترچای و زردچین، ایسپیلی ییلاق دامنه البرز، مخصوصا افجه و نارون می ‌روید و نوع چمنی این گیاه در مغرب ایران، تفرش، اراک، کوه شاهو و کردستان زیاد است، و در اروپا به علت زیبایی گل این گیاه، شنگ پرورش می‌ دهند. گیاه‌ شناسان قدیم نوع حقیقی شنگ را نر و نوع چمنی را ماده می ‌دانستند، و در زبان فرانسه به شنگ یارب دوشوو گویند و در فاصله اردیبهشت تا تیرماه ظاهر می‌ شود.

گیاه شنگ برای معده مقوی است و مصرف موضعی ریشه این گیاه در درمان عفونت و از بین بردن ترشحات گوش موثر است. برگ های گیاه شنگ از خونریزی معده جلوگیری می‌ كند. اگر مسموم شدید از ریشه‌ این گیاه استفاده كنید. برای رماتیسم مفید است و آب ریشه خام شنگ زگیل را از بین می ‌برد. برای مسلولین (گرفتاران بیماری سل) نفع بسیار دارد. گل این گیاه را بر روی محل سوختگی قرار دهید تا از قدرت التیام آن برای سوختگی پی ببرید!

خواص ریشه گیاه شنگ

ریشه گیاه شنگ دارای لعاب بوده و کمی تلخ است و خوردن آن اشتها را فوق‌ العاده زیاد می ‌کند. ریشه شنگ خلط ‌آور و نرم‌ کنده سینه و التیام دهنده زخم ها می باشد. از برگ های شنگ در سالاد استفاده می ‌کنند و ایرانیان آن را مانند کاهو و کاسنی با سرکه و بدون آن می ‌خورند، چون بسیار خنک می ‌باشد خوردن برگ های شنگ اسهال و خون ریزی معده را بند می‌ آورد همچنین از خون ریزی سینه جلوگیری می ‌کند و برای مسلولین (گرفتاران بیماری سل) نافع است.

گیاه شنگ به میزان زیاد از اسهال و خونریزی جلوگیری کرده و ریشه آن مقوی‌تر از برگش است، ضمن اینکه شنگ در تحلیل ورم و تقویت اعصاب نیز مفید است. مصرف موضعی پودر گل و ریشه گیاه باعث تسریع التیام در روی زخم های چرکی و متعفن سودمند می‌ باشد. ضماد آن را برای التیام عصب قطع شده مفید دانسته ‌اند. ضماد گل شنگ با موم، جهت سوختگی با آتش مفید است. ریشه این گیاه در طب سنتی جهت سمیت‌زدایی بدن مورد استفاده قرار می‌گیرد، حکیم محمد بن زکریای رازی خوردن ریشه گیاه شنگ را پادزهر سموم می ‌دانست. عصاره گیاه شنگ که در طب سنتی ایران طرثوت خوانده شده است پادزهری قوی است و در ساختن تریاق فارون به کار می ‌رود. برای معالجه نزله ریوی، نقرس، رماتیسم و امراض جلدی جوشانده شصت گرم ریشه شنگ را تجویز کرده ‌اند.

اگر این گیاه را پُختید هرگز آب آن را دور نریزید بلکه آن را بنوشید، زیرا منافع شنگ در آب جوشانده آن جمع می ‌شود، عصاره شنگ جهت درمان کچلی و زخم های جلدی مفید است.

ضمن اینکه شنگ در تحلیل ورم و تقویت اعصاب نیز مفید است. مصرف شنگ در معالجه روماتیسم، نقرس و امراض جلدی موثر دانست و مصرف ۶۰ گرم از جوشانده آن به این منظور توصیه می شود.

متخصص داروسازی سنتی می گوید: این گیاه در طب سنتی ایران از اهمیت ویژه‌ای در درمان برخی از بیماری‌ها برخوردار است.

وی در خصوص فواید درمانی گیاه شنگ تصریح کرد: این گیاه در درمان زخم‌های گوارشی و ریه مورد استفاده قرار می‌گیرد و عصاره آن به دلیل قابض بودن جهت درمان انواع خونریزی از جمله خونریزی‌های رحمی، دستگاه تنفسی و درمان برخی از انواع اسهال نیز موثر است.

وی با تأکید بر اینکه مطالعات فارماکولوژیک نشان‌دهنده موثر بودن عصاره این گیاه در درمان زخم معده و بیماری کولیت است، در پایان خاطرنشان کرد: اثرات ضد درد عصاره این گیاه در پژوهش‌های حیوانی به اثبات رسیده، مصرف آن در افراد مبتلا به بیماری‌های کلیوی توصیه نمی‌شود.

به گفته یک محقق مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی، شنگ به میزان زیاد از اسهال و خونریزی جلوگیری کرده و ریشه آن مقوی‌تر از برگش است.

به گفته وی، آب ریشه خام گیاه شنگ در از بین بردن زگیل اثرگذار است. وی افزود: در شنگ ماده موثره‌ای وجود دارد که برای سلامتی کبد، شش و قلب مفید است. وی مصرف شنگ را در شب تسکین‌دهنده درد و سرفه دانست و مصرف آن را با روغن‌زیتون آرامبخش دانست.

وی در ادامه یا بیان اینکه تمام مواد مغذی شنگ در آب پخته شده آن یافت می‌شود، به افراد توصیه کرد به هیچ وجه آب جوشانده آن را دور نریزند.

خواص گیاه شنگ
خواص گیاه شنگ

گیاه “شنگ” موثر در درمان کولیت و بیماری التهابی روده است .

مصرف این گیاه به‌ صورت یک سبزی خوراکی یا در بسیاری از غذاهای محلی مانند آش می‌تواند به‌عنوان یک فرآورده طبیعی مکمل در پیشگیری و درمان بسیاری از بیماری‌ها مفید باشد.

منبع:خواص گیاه شنگ

خواص گیاه شنگ