برچسب: معرفی درخت

معرفی درخت موز

درخت موز

این گیاه متعلق به تیره موز و از گیاهان گرمسیری بشمار می‌آید. موطن اصلی آن شمال شرقی هند بوده و از طریق مادگاسکار به کشورهای آفریقایی پراکنده شده است. گونه‌های خوراکی موز شامل موزا آکومیناتا و موزا بالبیزیانا می‌باشد که دارای ۲۲ جفت کروموزم بوده، ارقام تریپلوئید (۳۳= n2) و تتراپلوئید (۴۴= n2) نیز دارند. اولین موزهای خوراکی ارقام بکربار، گونه آکومیناتا بود. پس از دورگیری بین گونه‌های آکومیناتا و بالبیزیانا، ارقام دورگ دیپلوئید و تریپلوئید حاصل شده است. در اثر جهش ارقام دورگ، کلون‌های تجاری مختلفی به دست آمده است که امروزه به طور وسیع کشت و کار می‌شوند. از کلون‌های تجاری موز می‌توان به گروس‌میشل، کاواندیش، جیانت کاواندیش و دوارف‌کاواندیش اشاره نمود. موزهای تجاری تریپلوئید و میوه بکربار دارند. گیاه موز حاوی ریزوم و سیستم ریشه افشان می‌باشد و ریشه‌های آن به عمق ۷۵ سانتی‌متر خاک نفوذ کرده و گسترش عرضی زیادی دارند. تنه اصلی موز بسیار کوتاه بوده و داخل خاک قرار می‌گیرد و تنه کاذب آن در خارج از خاک می‌باشد و از اجتماع دمبرگ‌های طویل حاصل می‌شود. ارتفاع تنه کاذب نسبت به ارقام مختلف موز بین ۵/۱ الی ۵/۲ متر می‌باشد. طرز قرار گرفتن برگ‌ها در تنه هوایی به انشعاب برگ‌ها از جوانه‌های تنه حقیقی بستگی دارد. اولین برگ‌های تشکیل شده به صورت دایره‌ای و برگ‌های بعدی به صورت مارپیچی روی تنه حقیقی قرار می‌گیرند. برگ‌ها و تنه هوایی موز دارای الیاف فیبری می‌باشند. برگ‌های موز بسیار بزرگ بوده و طول پهنک در حدود ۲ متر و عرض آن ۶۰ الی ۹۰ سانتی‌متر می‌باشد. برگ‌ها هنگام ظاهر شدن به شکل لوله‌ای بوده و بعد از رشد، پهنک بزرگی حاصل می‌شود. معمولاً بعد از تشکیل ۱۲-۱۱ برگ در نوک تنه هوایی، خوشه گل که در موز رژیم نامیده می‌شود، ظاهر می‌شود. خوشه گل توسط چمچمه لاکی رنگ که یک لایه مومی بر روی آن وجود دارد، محافظت می‌شود. روی خوشه گل بالشتک‌های برجسته‌ای به صورت مارپیچ قرار دارد که آنها را پنجه می‌نامند و روی هر پنجه ۲۶-۱۰ عدد گل وجود دارد. هر گل روی پنجه را انگشت می‌نامند. هر پنجه نیز به نوبه خود توسط یک براکته به رنگ لاکی تیره حفظ می‌شود و هنگام ظاهر شدن گل‌ها، براکته‌های پنجه به طرف بیرون پیچ می‌خورند و نهایتاً بعد از گلدهی از خوشه جدا می‌شوند. در پاین خوشه که به تنه متصل می‌‌باشد در ۶ الی ۱۶ پنجه، گل‌های ماده قرار می‌گیرند و گل‌های نر در قسمت نوک خوشه مستقر می‌باشند. در موزهای تجاری بدون عمل گرده‌افشانی و لقاح گل‌های ماده، میوه‌های بکربار از نوع رویشی یا خودبخودی حاصل می‌کنند. اما در ارقام وحشی موز، عمل گرده‌افشانی و تلقیح انجام می‌گیرد و داخل میوه دانه تشکیل می‌شود. مادگی گل‌ها حاوی تخمدان سه برچه‌ای بهم پیوسته می‌باشد. هر خوشه گل در حدود ۲۰۰ عدد میوه حاصل می‌کند و وزن یک خوشه بستگی به ارقام مختلف موز و میزان رشد میوه‌ها بین ۳۵-۱۰ کیلوگرم می‌باشد. خوشه‌های تجاری موز حداقل حاوی ۹ پنجه می‌باشند. میوه‌هایی که به دم خوشه نزدیک‌ترند نسبت به میوه‌های دیگر رشد بیشتری داشته و بزرگتر می‌باشند. میوه‌های موز از نوع سته بوده و از هنگام تشکیل تا رسیدن کامل ۵/۳-۳ ماه لازم می‌باشد. برای ارسال به بازارهای دور هنگامی که میوه‌ها، به دو سوم رشد نهایی رسیدند، قابل برداشت می‌شوند. زیرا میوه‌های موز بسیار حساس بوده و در اثر تولید گاز اتیلن نرم شده و پوسته میوه بلافاصله رنگ قهوه‌ای به خود می‌گیرد. موز از گیاهان یک بار بارور بوده و تنه هوایی بعد از چیدن خوشه، کف‌بر گردیده و به پاجوش آن اجازه رشد مجدد داده می‌شود. موز از گیاهان تک‌لپه می‌باشد و امکان پیوند در آن وجود ندارد. روش معمول ازدیاد آن توسط کشت پاجوش‌ها می‌باشد که از تنه اصلی حاصل می‌شوند. از کشت پاجوش سه ماهه تا تولید و رسیدن میوه نسبت به ارقام مختلف موز ۱۲ الی ۱۸ ماه طول می‌کشد.

معرفی درخت موز

موز بین عرض‌های جغرافیایی ۳۰ درجه نیم‌کره شمالی و جنوبی پرورش داده می‌شود و در خارج از عرض‌های جغرافیایی فوق‌الذکر پرورش موز در اقلیم‌های خرد که شرایط مطلوب دارند، امکان‌پذیر است. حداقل دما برای رشد این گیاه ۱۲ درجه سانتی‌گراد بوده و درجه حرارت‌های
۳-۲ درجه سانتی‌گراد، دماهای حداقل بحرانی و دمای پایین‌تر از ۱- درجه سانتی‌گراد، دمای کشنده بشمار می‌آید و اندام‌های هوایی گیاه از بین می‌رود. میانگین دمای مناسب ماهانه ۲۷-۲۶ درجه سانتی‌گراد و اخلاف دما بین فصول گرم و سرد سال بسیار کمتر است. گرچه گیاه موز در هر فصل میوه حاصل می‌کند اما از اوایل زمستان، هر سه ماه یک بار خوشه‌های موز می‌رسند. در مناطقی که میزان بارندگی ماهانه ۱۰۰ میلی‌متر باشد، این گیاه نیاز به آبیاری ندارد. موز می‌تواند در انواع خاک‌ها رشد کند اما خاک‌های غنی، زهکشی شده، نفوذپذیر برای پرورش این گیاه مناسب می‌باشد.

منبع: معرفی درخت موز

معرفی درخت موز

معرفی درخت کاکائو

درخت کاکائو

درخت کاکائو، درختی کوچک به طول 4 تا 8 متر است. این درخت همیشه سبز و از خانواده پنیرکیان و بومی نواحی گرمسیر آمریکای جنوبی و مرکزی می باشد. قسمت قابل استفاده این گیاه، بذرهای آن است که داخل غلاف هایی قرار گرفته و پس از فرآوری بصورت پودر کاکائو یا شکلات به بازار عرضه می گردد.
کاکائو، به دانه های چرب تخمیر شده و خشک شده درخت کاکائو اطلاق می شود. این گیاه از نظر خواص و خصوصیات، به قهوه شباهت دارد.
تقریباً 40 درصد از کاکائوی تولید شده در سراسر جهان را سه ناحیه ی ساحل عاج، غنا و اندونزی تولید می کنند. ولی کشورهای هلند و ایالات متحده آمریکا بیشترین تولید فراورده های کاکائو را بر عهده دارند.
خصوصیات گیاهشناسی: درخت کاکائو، درختی همیشه سبز به ارتفاع 4 تا 8 متر و از خانواده Malvaceae (پنیرکیان) می باشد. برگ های این گیاه، متناوب، یکپارچه، بدون لُب، به طول 10 تا 40 سانتیمتر و پهنای 5 تا 20 ساتیمتر است. گل های درخت بصورت خوشه هایی روی تنه اصلی یا شاخه های فصل های قبل تشکیل می شود. این گل ها کوچک و به قطر 1 تا 2 سانتیمتر و دارای کاسه گل صورتی رنگی هستند. درحالیکه بیشتر گل های درختان مختلف توسط زنبور یا پروانه ها گرده افشانی می کنند، گل های درخت کاکائو توسط یک سری حشرات کوچک بال به نام Forcipomyia گرده افشانی انجام می دهند. میوه این گیاه که بصورت غلاف است، 15 تا 30 سانتیمتر طول و 8 تا 10 سانتیمتر عرض دارد. غلاف های رسیده، زردرنگ یا نارنجی رنگ می باشند و حدود 500 گرم نیز وزن دارند. هر غلاف حاوی 20 تا 60 بذر می باشد.
درخت کاکائو برای رشد به سایه نیاز دارد. همچنین باید از وزش باد دور باشد. این درخت به خاک هایی با منافذ زاید و زهکش خوب نیاز دارد و در زمین های پست مرطوب بخوبی رشد نمی کند. این گیاه 4 تا 5 سال پس از کاشت، شروع به میوه دهی می کند. زمانی که گیاه کاکائو به سن محصول دهی رسید، سالانه 6000 شکوفه می دهد، اما تنها 20 غلاف تولید می نماید.
خواص درمانی و کاربردهای صنعتی: از کاکائو برای مصارف مختلف استفاده می کنند. در تهیه ی انواع کیک، انواع نوشیدنی ها و برای تزئین مواد غذایی مختلف از پودر کاکائو استفاده می شود. جدا از خوشمزه بودن و عطر و طعم آن، کاکائو برای سلامتی هم با اهمیت است. این ماده خواص آنتی اکسیدان داشته که ضد سرطان است. کاکائو سه برابر چای سبز، از ابتلا به سرطان جلوگیری می نماید.
کاکائو علاوه بر خوش عطر و طعم بودن، برای حفظ سلامتی نیز مهم است. این ماده خواص آنتی اکسیدان داشته که ضد سرطان است. کاکائو سه برابر چای سبز، از ابتلا به سرطان جلوگیری می نماید.

معرفی درخت کاکائو

همچنین كاكائو به عنوان دارویی انرژی بخش، شادی آفرین و تقویت كننده قلب شناخته می شود. مطالعات نشان می دهد که كاكائو سبب كاهش فشار خون و تنظیم كلسترول بد در خون می گردد. این گیاه به عنوان ضدعفونی كننده و انگل كش نیز مورد استفاده قرار می گیرد. از خواص دیگر كاكائو می توان به خاصیت ادرارآوری، قاعده آوری و سقط كنندگی آن اشاره كرد. در بعضی از نقاط دنیا از كاكائو برای درمان سوختگی، سرفه، خشكی لب ها و چشم استفاده می كنند. كاكائو انرژی بخش بوده و باعث از بین رفتن بی حالی، سختی های زایمان، حاملگی و روماتیسم می شود. محلی ها از كاكائو در درمان مارگزیدگی و جراحت ها نیز بهره می بردند. به علت وجود تانن در پوسته و ریشه كاكائو، فعالیت ضدتوموری برای این گیاه نیز پیش بینی شده است. كاكائوی خالص و تصفیه نشده اثر آنتی اكسیدانی قوی در پیشگیری از بیماری های قلبی و سرطان دارد، اما طی فرآیند شكلات سازی، مقدار زیادی از مواد آنتی اكسیدانی آن از بین می رود. بنابراین می توان گفت شكلات تهیه شده از كاكائو به دلیل انجام فرآیند در كارخانه خواص مفید دانه كاكائوی خالص را ندارد.
آفات و بیماری ها: از جمله آفات و بیماری هایی که می توانند برای کاکائو مشکل ایجاد کرده و خسارت وارد کنند شامل: حشرات برگ خوار بخصوص Sahlbergella singularis و Distantiella theobroma در غرب آفریقا و Helopeltis spp. در جنوب شرقی آسیا و همچنین حشره Conopomorpha cramerella در جنوب شرق آسیا که غلاف میوه را سوراخ می کند، می باشد. موش ها و بندپایان نیز از آفات این درخت محسوب می شوند. بیماری های قارچی که توسط قارچ های Moniliophthora roreri ، Moniliophthora perniciosa، Ceratocystis ، dahliae Verticillium ، Oncobasidium theobromae ایجاد می شود از جمله بیماری های قارچی درخت کاکائو است. از بیماری های ویروسی این گیاه نیز می توان به ویروس موزائیک توتون اشاره کرد.
هشدار: مصرف ناصحیح كاكائو باعث عوارض كبدی و قلبی می شود. كسانی كه طبع گرمی دارند، باید از خوردن بیش از حد كاكائو و محصولات آن خودداری كنند. برای افراد دچار بیماری قند نیز خوردن شکلات های كاكائو ممنوع است.

منبع: معرفی درخت کاکائو

معرفی درخت کاکائو

معرفی درخت لور

معرفی درخت لور

درخت لور

درخت همیشه سبز لور که به انجیر معابد نیز معروف است، در چند شهر جنوبی ایران، از جمله، کیش، قشم، چابهار، و بندرعباس وجود دارد. این درخت ، بومی مناطقی مانند هند و جنوب شرق آسیاست. عمر قدیمی ترین درخت انجیر معابد، حدود ۶۰۰ سال تخمین زده شده است و می توان گفت که این درختان در زمان ایلخانیان یا تیموریان، به ایران وارد شده اند. این درختان در مناطق گرمسیری و عمدتاً شرجی، رشد و زندگی می کنند و هم اکنون در منطقه ی تن سینتی یا به عبارتی توریان و در مجاورت مقبره ی پیر واقع شده است.
درختان لور را می توان از جمله زیباترین درختان مناطق حاره ای دانست. درختی با تاجی بزرگ و ریشه ها ی متعدد که میوه نارنجی رنگش نیز مطبوع و خوراکی است. پوست کهنسال ، برگ ها و ریشه هایش که از بدنه آن آویزان هستند ، این درخت را از سایر درختان متمایز می کند. رشد ریشه های آن بصورتی است که مانند چتری بر روی زمین ، سایه افکنده است.

این درخت زیبا و شگفت انگیز را با نام‌های دیگری چون انجیر هندی یا انجیر پرتغالی نیز می‌شناسند و معتقدند که از سرزمین هندوستان به خلیج فارس آورده شده است. این درخت حاره‌ای، تاجی بسیار بزرگ با ریشه‌هایی هوایی دارد.

این درخت عجیب و شگفت انگیز، بیش از آن که تمایل به ارتفاع و قامت افراشتن داشته باشد، به شاخه‌پراکنی و گسترش دادن حجم سبز خود متمایل است.

انجیر معابد، یکی از بلندترین درختان جنگل‌های بارانی است و چرخه زندگی غیر معمولی دارد. دانه‌های آن در درون فضله پرندگان بر روی درختان دیگر سقوط می‌کند. این دانه‌ها جوانه می زنند و ریشه‌هایش را به پایین به سمت زمین می‌فرستد. شاخه‌های گیاه تنه درخت میزبان را در برگرفته و به تدریج آن را خفه می‌کنند. سپس درخت انجیر معابد بر روی پای خود می‌ایستد. این درخت در مناطق گرمسیری ایران هم رشد می‌کند و هم اکنون جزو پوشش گیاهی جزایر خلیج فارس است.
این درخت زیبا، در ابتدا، فقط یک تنه است. اما با رشد درخت، شاخه های آن به سمت زمین آویزان می شوند و بعد از مدتی در آن فرو رفته و خود به تنه تبدیل می شوند. این روند آنقدر ادامه می یابد تا یک درخت ، چندین ساقه داخل زمین خواهد داشت.

علت نامگذاری این درخت به عنوان انجیر معابد، به زمان بودا بر می‌گردد و دلیل آن وجود درخت انجیر مقدسی که بنا به اعتقاد بوداییان، بودا، در زیر آن، به مراقبه پرداخت و به روشن بینی رسید است. در نماد شناسی مذهبی نیز، این درختان مقدس، از روی برگهای قلبی شکل خود مورد شناسایی قرار می‌گیرند.

معرفی درخت لور,

مشهورترین این درختان، درخت انجیر مقدسی در معبد ماهابودی است که زمان کاشت آن به ۲۸۸ سال قبل از میلاد مسیح باز می‌گردد و مستقیماً از درخت اصلی نشا زده شده است.

این درخت، در استان هرمزگان، به درخت لور معروف است. این درخت تا چند صد سال عمر می کند. برگهایش همیشه سبز بوده و یکی از روییدنی های شگفت انگیز جزیره قشم می باشد. میوه رسیده نارنجی رنگ آن مطبوع و خوراکی است. همچنین ریشه های متعدد بسیاری دارد که جلوه خاصی را به درخت بخشیده است.

تاریخ این جزیره ی زیبا، به نوعی با این درختان گره خورده است. قدمت حضور این درختان در این جزیره، نشان از آبادانی و رونق آن در گذشته های دور دارد و می توان اهمیت این جزیره را در گذشته های نه چندان دور، از آورده شدن قلمه ی این درختان به جزیره و کاشت آن در مرکز جزیره متوجه شد.

امیدواریم بار دیگر، با اهتمام منطقه ی آزاد قشم در بازگرداندن رونق به این جزیره ی زیبا، شاهد رشد و شکوفایی آن در آینده ی نزدیک باشیم و جذب گردشگر آن، به چندین برابر افزایش یابد.

معرفی درخت سماق

معرفی درخت سماق

نام فارسی : پستانک – تیس – سماق کوهی
نام انگلیسی : Mountain ash / White bean
نام فرانسه : Sorbier

یک دسته بزرگ از درختان مفید از بوته ای به ارتفاع 30 سانتیمتر S.pygmaea تا درخت به ارتفاع 15 متر S.Mitchellii مقاوم به سرما و مناطق کوهستانی و سرد را ترجیح می دهد. زیباترین آن Mountain ash (زبان گنجشک کوهی یا سماق کوهی یا بارانک) است. یک درخت استوانه ای شکل و با حالتی ایستا و رنگ سفید یا کرم و برگ دارای کتگره های نا منظم- زمانی که خوشه های گل در اردیبهشت یا خرداد باز می شوند درخت حالت با شکوهی پیدا می کند. میوه های بیضی که در پاییز به سمت طلایی می گرایند. در دامنه شمالی البرز در ارتفاع 1500تا 2500 متر دیده می شود.

واریته ها

دو گروه بزرگ وجود دارند: سماق های کوهی و دیو آلبالوها . سماق کوهی دارای بیشترین اهمیت هستند و شما می توانید آنها را به وسیله برگ های مرکب با تعدادی برگچه بشناسید. گونه پایه S.aucuparia (تیس) است. پرنده ای به نام توکای سیاه میوه های کروی کوچک و بسیار رش این درخت را می خورند. واریته Rowan به ارتفاع تا 7 متر با میوه های قرمز و روشن . واریته جالب دیگر شامل S.asplcnifolia به ارتفاع تا 7 متر – برگ ها به حالت برگشته Fastigiats به ارتفاع 5 متر با رشدی عمودی و ستون مانند S.joseph Rock دارای برگ های رنگی درخشان در پاییز و میوه های زرد که پرندگان آن را دوست ندارند.
دیو آلبالوها- دارای برگ های مفرد بیضی شکل هستند که در سطح بالایی سبز و در زیر خاکستری می باشند. روی تپه های گچی یا آهکی می رویند. و ما بین گونه های دیگر خیلی سفیدتر به نظر می رسند. دیمو آلبالوی معمولی S.aria Lutescens (به ارتفاع 10 متر با برگ های دندانه دار زیر برگ سفید- میوه های قرمز ) دیو آلبالوی سوئدی s.intermedia (به ارتفاع 9 متر میوه های نارنجی و قرمز). برای یک محیط باغچه ای کوچک s.hastii با ارتفاع 3.5 متر مناسب است . بارانک یا s.torminalis درختی دارای برگ های نوک تیز و لوب دار است. پستنک s.domestica دارای میوه گلابی شکل خرمایی رنگ است.

معرفی درخت سماق

جا و خاک مناسب

سخت گیر نیست و در هر نوع خاک به عمل می آید.هم در سایه و هم در آفتاب نمو می کند.

هرس

نیاز نیست-فقط شاخه های مرده یا شکسته را در زمستان خارج نمائید.

تکثیر

با کاشت بذر در اسفند و فروردین ازدیاد می شوند.
بذر ها را به محض اینکه میوه ها رسیدند انتخاب و قسمت های گوشتی میوه باید خارج و حذف شوند. بذر ها نیاز به استراتیفه شدن برای حداقل 2 ماه در حدود 5 درجه سانتیگراد برای جوانه زنی خوب دارند.
قلمه ها ریشه نمی دهند و خوابانیدن مشکل است. از طریق پیوند جوانه در شهریور یا پیوند رو میزی می توان تکثیر نمود. کولتیوار های انتخابی به خوبی بر روی پایه از گونه خود می گیرند. اگرچه نهالچه های s.cuspidata و s.aucuparia و s.aria (زبان گنجشک کوهی اروپائی) به عنوان پایه جهت پیوند سایر گونه ها انتخاب می شوند.
s.aucuparia از طریق ریز ازدیادی کثیر شده است.

معرفی درخت سماق