برچسب: گیاه

اسم علمی گیاه گندمی Chlorophytum comosum ، از خانواده Liliaceae میباشد. این جنس دارای ۲۱۵ گونه مختلف از گیاهان همیشه سبز گلخانه ای می باشد.
ارتفاع این گیاه در حدود ۲۵ تا ۳۰ سانتی متر می رسد. برگهای خطی و باریک آن حدود ۲۵ سانتی متر طول دارد و به صورت نوارهای سبز ی به نظر میرسد که در میان هر یک نوار سفید رنگی مشاهده می شود در بعضی از گونه ها به برگها سفید و قسمت میانی سبز میباشد.

در تابستان گیاه گندمی به گل رفته و که دمگل طویلی به طول ۶۰ سانتیمتر دارد. گل آذین آن به شکل پانیکول بوده و گلهای سفید و ستاره ای آن دارای قطری حدود ۵/۲ سانتیمتر هستند.

در انتهای دمگل و نزدیک گل، گیاهچه های جدید نیزتولید می شود که می توان آنها را از گیاه جدا نموده ، ریشه دار کرد
گندمی را باید نزدیک پنجره قرار داد، زیرا چنانچه دور از نور قرار بگیرد، برگهایش طویل می شوند که چندان زیبا نیست.
این گیاه به نور کم تا متوسط، گرمای معمولی ، خاک همیشه خیس، رطوبت هوای ۰تا ۷۰ درصد و خاک قلیابی احتیاج دارد.
کود مورد نیاز گندمی را میتوان به میزان ۲ گرم در لیتر، هر هفته یکبار، از فروردین تا مهر، مورد استفاده قرار داد.

مخلوطی از خاک باغچه و ماسه، خاک مناسب رشد این گیاه می باشد.
در صورتی که مشاهده کردید وسط گیاه از قاعده برگها، پوسیده است، آبیاری بیش از اندازه انجام داده‌اید و باید آبیاری را قطع کنید.
برگهای نرم و شفاف در اثر هوای خیلی سرد ایجاد می شود. قهوه ای شدن نوک برگها نیز مربوط به تشنگی یا اشعه مستقیم آفتاب است
اگر برگهای گیاه سجافی، ضعیف و لاغر و طویل و کم و بیش خشک شدند و رنگ خود را از دست دادند و یعنی درجه حرارت خیلی بالاست. می توانید برای جبران این ضایعه، گلدان را به محل خنکتری منتقل کنید و ۱۵ دقیق درون تشت بگذارید.

محیط تاریک می تواند نوار سفید برگ را محو کند. سعی کنید با تغذیه مصنوعی مناسب جلوی ضعف و پژمردگی گیاه را بگیرید.
در صورت دیدن حشرات سبز رنگ که حاشیه برگ را میخورند، هر ۱۴ روز یکبار گیاه را سمپاشی نمایید.

گیاه جالب گندمی یا سنجاقی را میتوان به روشهای مختلف تکثیر کرد. گیاه مادری ، ساقه های بلند و رونده ای تولید می کند که دسته های کوچک برگ را با خود دارد این گیاهچه های کوچک می توانند با قرار گرفتن در مجاورت خاک ریشه بدهند. برای اینکه موفقیت عمل تکثیر بیشتر شود، گیاهچه را روی سطح خاک، در یک گلدان با قطر دهانه ۹ سانتیمتر، حاوی کمپوست گلدانی با پایه پیت، بخوابانید و به آرامی فشار دهید. زمانی که ریشه دهی به اندازه کافی انجام شد و گیاه توسعه یافت، می توانید ارتباط ساقه را با پایه مادری، قطع کنید تا مستقل شود. این گیاهچه ها ، در آب نیز می توانند ریشه دهند و به تنهایی و جدا از پایه مادری، در پودر هورمون ریشه زایی فرو برده شده و در خاک قرار بگیرند. بهترین زمان تکثیر ، فصل بهار و تابستان است و گیاهچه ها باید در دمای ۱۸ تا ۲۰ درجه سانتیگراد و نور مناسب ولی دور از تابش مستقیم خورشید نگاداری شود.

بنجامين از آن دسته گياهاني است كه در خيلي از خانه‌ها پيدا مي‌شود ولي افراد كمي هستند كه به‌خوبي از روش‌هاي نگهداري آن آگاهند و دقيقا مي‌دانند چطور با گياه برخورد كنند، در واقع وقتي اين گياه را مي‌خرند پر برگ و شاداب است اما بعد از مدتي ماندن در اتاق آن شادابي روزهاي نخست خود را از دست مي‌دهد. اين گياه بسيار زيبا از خانواده انجير (‌موراسه‌) كه برگ‌هاي كوچك با رنگ سفيد و سبز به‌صورت ابلق دارد، معمولا بنجامين را به‌دليل حساسيت بالا و مقاومت كم در برابر عوامل محيطي روي فيكوس بنجامين پيوند مي‌زنند تا مقاوم‌تر شود.

اين گياه به نور بيشتري نسبت به ساير گياهان آپارتماني نيازمند است اما تابش مستقيم آفتاب را تحمل نمي‌كند، در واقع بايد گفت معمولا بهترين نور در حالتي است كه گلدان زير سايه‌بان جنوبي قرار گيرد كه آفتاب به گلدان گياه برسد اما به برگ‌هاي گياه آفتاب نتابد و برگ‌ها در سايه (‌نور كامل‌) باشند.

اول از همه بايد بگوييم كه اين گياه در زمستان بايد حتما در اتاق نگهداري شود چون نسبت به سرما حساس است و كمترين درجه حرارتي كه مي‌تواند تحمل كند 15درجه است اما در تابستان تا 24درجه سانتي‌گراد را به راحتي تحمل مي‌كند.

تكثير اين گياه در آپارتمان مشكل است؛ براي تكثير از قلمه‌هايي كه حداقل يك برگ به همراه دارد استفاده شود يعني خوابانيدن هوايي شاخه‌هايي كه برگ‌هاي پايين خود را در بهار از دست داده‌اند.

گياه را زماني آبياري كنيد كه كاملا سطح خاك خشك شده‌باشد در واقع بايد به اندازه يك انگشت زير خاك را بازديد كنيد، اگر خشك بود گياه را آب دهيد. بايد بدانيد در بسياري خانه‌ها به‌دليل ‌رعايت نكردن اين مسئله و آبياري بيش‌ازاندازه گياه از بين مي‌رود. بهتر است از آبي كه چند ساعت در محيط بوده و هم دماي محيط است براي آبياري استفاده شود، هرگز گياه را با آب سرد آبياري نكنيد.

اگر بخواهيد برگ‌ها هميشه براق باشند ماهي يك‌مرتبه بايد برگ‌ها را شست‌وشو داد و اين‌كار بوسيله اسپري مخصوص براق كردن برگ‌ها انجام مي‌شود.

لكه‌هاي پهن، آبكي و سياه روي برگ‌ها نشانه بيماري قارچي روي فيكوس است كه مي‌توانيد لكه‌ها را با آب و صابون خيس كنيد. تار عنكبوتي شدن سطح زير برگ‌ها هم حاصل فعاليت كنه قرمز است. با سمپاشي توسط كنه‌كش يا حشره‌كش نفوذي، علائم را برطرف كنيد.

بهترين خاك براي اين گياه خاك كمپوست (خاكبرگ) يا كود حيواني يا خاك لوم است يعني مخلوطي از شن، رس و مواد آلي (برگ پوسيده).

كود موردنياز اين گياه را مي‌توان ۳ گرم در ليتر، هر 2 هفته يك‌بار، از اواخر زمستان تا مهر، مورد استفاده قرار داد. هنگام زمستان هرگز نبايد كود مصرف كرد. براي اين گياه بهتر است از كود كامل استفاده كنيد كه معروف است به كودهاي NPK كه با مارك‌هاي مختلفي در بازار وجود دارد.

چون بنجامين نسبت به تغيير عوامل محيطي بسيار حساس است و با كمترين تغييري برگ‌هاي آن ريزش مي‌كند، از چرخاندن و جابه‌جايي گلدان بپرهيزيد.
هنگامي كه گياه تازه خريداري شده را به خانه مي‌آوريد برخي از برگ‌هاي آن زرد يا قهوه‌اي مي‌شوند؛ انتظار نداشته باشيد برگ‌هاي زرد يا قهوه‌اي يا ريخته، مجددا رشد كنند، در عوض بهتر است مراقبت كنيد كه محيط گياه كاملا مناسب باشد. برگ‌هايي كه از اين پس مي‌رويند مي‌توانند رشدونمو خوبي داشته باشند.
اگر در زمستان هوا سرد شود يا آب سرد به گلدان بدهيد معمولا برگ‌هاي پاييني گياه به‌تدريج لكه‌دار و از بوته جدا مي‌‌شود. به ياد داشته باشيد كه آب بايد حداقل 15 درجه حرارت داشته باشد.
اگر برگ‌ها سالم و سبز هستند ولي سقوط مي‌كنند احتمالا نور كم است، گلدان را به روشنايي ببريد. كم‌آبي هم موجب اين عارضه مي‌شود، پس آبياري را منظم كنيد. بعضي مواقع سردشدن ناگهاني اتاق و آبياري با آب سرد علت ريزش برگ سبز است.
اگر برگ‌ها خشك و شكننده هستند، هواي محيط گرم و خشك است آبياري را بيشتر كرده و غبارپاشي روزانه را فراموش نكنيد.

این گیاه را فلفل بیابانی نیز می نامند و در بسیاری از مناطق ایران می روید. درختچه زیبایی به ارتفاع یک متر و نیم است که به علت گل های زیبایی که دارد گاه به عنوان گیاه تزئینی کاشته می شود. بدین علت به آن پنج انگشت گویند که برگ های آن پنجه ای و پنج تایی است. گل های آن برنگ آبی و شبیه سنبله ای دراز است که سپس تبدیل به گل می شود.
میوه این گیاه قابض است و به بهبود عملکرد دستگاه گوارش کمک می کند. افرادی که دچار بواسیر یا شقاق باشند می توانند از اثرات درمانی آن سود بجویند و در جوشانده این گیاه بنشینند تا عارضه برطرف شود.
میوه این گیاه اثرات درمانی زیادی برای رحم دارد.
قاعدگی را تنظیم می کند و برگ این گیاه ورم های رحمی را بهبود می بخشد و عفونت را پاک می سازد. فواید آن به قدری زیاد است که از این گیاه در قرص های گیاهی مورداستفاده برای تنظیم قاعدگی و کاهش خونریزی استفاده می شود.
برگ این گیاه اثر کاهنده ای بر شهوت دارد و در قدیم و پارسایان در فصل بهار این گیاه را زیر خود فرش می کردند تا شهوت بر آنها غلبه نکند.
ضماد میوه و برگ آن ادرار را افزایش می دهد و مقدار زیاد آن برای
کلیه مضر است.
این گیاه در درمان سر درد هم مفید است.
پنج انگشت، گیاه بسیار مؤثری برای درمان اختلالات قاعدگی است
از گیاه پنچ انگشت، دارویی به نام ویتاگنوس ( VITAGNUS ) تهیه کرده اند که حاوی‌ 90 ـ 80 میلی‌ گرم‌ عصاره‌ خشك‌ این گیاه‌ می‌باشد.
این دارو جهت‌ رفع ‌اختلالات‌ قاعدگی‌ و
یائسگی ‌ به‌ كار می‌رود.
مكانیسم‌ اثر دقیق‌ این‌ فرآورده‌ به‌ اثبات‌ نرسیده‌ است‌ ، ولی‌ به‌ نظرمی‌رسد گیاه‌ پنج‌ انگشت‌ با اثر بر محور هیپوتالاموس‌ ـ هیپوفیز اثر خود را اعمال‌ می‌كند. این‌ گیاه‌ باعث‌ كاهش‌ آزاد شدن FSH* و افزایش‌ آزاد شدن‌ LH** و پرولاكتین ‌از هیپوفیز می‌گردد. هورمون های FSH و LH در تولید استروژن ( هورمون جنسی زنانه ) از تخمدان ها و دوره تخمک گذاری در خانم ها موثرند.
مطالعات‌ نشان‌ داده‌ است‌ كه‌ گیاه‌ پنج‌انگشت‌ حاوی‌ تركیبات‌ استروژنیک ‌نمی‌باشد و مستقیماً بر روی‌ تخمدان ها تاثیر نمی‌گذارد.
با توجه‌ به‌ اثرات‌ هورمونی این دارو، مصرف‌ آن‌ در دوران‌
بارداری ‌ ممنوع است .
در اكثر مطالعات‌ انجام‌ شده‌ با مصرف‌ این‌ دارو عوارض‌ جانبی‌ مشاهده‌ نگردیده‌ است‌، ولی‌ به‌ طور‌ نادر گزارشاتی‌ مبنی‌ بر بروز
واكنش های‌ آلرژیک ‌، سردرد و افزایش‌ خونریزی‌ دردوران‌ قاعدگی‌ وجود دارد.
این‌ دارو ممكن‌ است‌ با داروهای‌ ضد بارداری‌ خوراكی‌ وهورمونی‌ تداخل‌ نماید.
برای مصرف این دارو ، روزانه‌ 40 قطره‌ از آن را در كمی‌ آب‌ یا آبمیوه‌ بریزید و نیم‌ ساعت‌ قبل‌ از صبحانه‌ ( با معده‌ خالی ) مصرف ‌کنید.
البته یادآوری می کنم که دارو را حتماً حتماً باید تحت نظر پزشک و با تجویز ایشان مصرف کنید و از مصرف خودسرانه آن خودداری کنید.
پی نوشت :
* FOLLICLE STIMULATING HORMONE : این هورمون از غده هیپوفیز ترشح می شود و در خانم ها سیکل قاعدگی و تولید تخمک ها را در تخمدان ها کنترل می کند.
** LUTEIN HORMONE : این هورمون از غده هیپوفیز ترشح می شود و باعث ترشح استروژن از تخمدان ها می شود. این هومون در نیمه دوم قاعدگی باعث ترشح پروژسترون و هورمون های مردانه از جسم لوتئینی می شود.

کالانکوئه
از خانواده:کراسولاسه(GRASSULACEAE)
سرزمین مادری: ماداگاسکار در خانواده کراسولاسه گیاهانی با برگ های گوشتی وجود دارد که زیبایی آنها به برگ های آبدار و ضخیم شان است اما زمانی زیباتر می شوند که سرگل باشند.(کالانکوئه) مانند گیاهان هم خانواده خود گل های فراوانی می دهد. این گل ها که معمولاً صورتی یا قرمز کمرنگ هستند، از اواسط زمستان تا اواسط بهار می شکفند، در بعضی از کالانکوئه ها گل ها کوچکند در عوض این گونه ها به دلیل برگ های زیبایشان مورد توجه قرار دارند.

روش مراقبت :‌
این گیاه علاقه زیادی به نور دارد. در زمستان آن را داخل آپارتمان و نزدیک به پنجره های آفتابگیر قرار دهید و در سایر فصول روی تراس یا بالکن در محل سایه آفتاب نگهداری کنید.نیاز کالانکوئه به آب متوسط است، هر بار مقدار کمی آب به آن بدهید اما نباید در فاصله بین دو آبیاری خاک خشک بماند.
خاک :‌یک قسمت خاک باغچه، یک قسمت ماسه و یک قسمت کود حیوانی را با هم مخلوط کنید.
گرما :‌ این گیاه گرمادوست است. در زمستان درجه حرارت 16 تا 19 درجه سانتیگراد و در تابستان 30 درجه سانتیگراد مناسب است. البته در فصل گرم، گرمای بیش از این را نیز تحمل می کند.رطوبت نسبی معادل 50 تا 70 درصد برای کالانکوئه ایده آل است.
تکثیر:‌ زمان مناسب برای کاشت بذر اوایل بهار و موقعی است که درجه حرارت به 21 درجه سانتیگراد رسیده باشد. به روش قلمه زدن هم می توان آن را تکثیر کرد. به این ترتیب که قلمه هایی به طول 8 تا 12 سانتی متر از شاخه هایش جدا کنید و به ماسه منتقل کنید. مناسب ترین زمان برای تکثیر به روش قلمه، اواخر بهار تا اواسط تابستان است.
سانسوریا
نام علمی : Sansevieria trifasciata

از گیاهان مورد استفاده زیاد در خانه ها می باشد . از خانواده سوسنیان یا لیلیاسه و بومی افریقاست ، برگها بلند و کشیده و خاردار با حاشیه زرد و به شکل سرنیزه ، ارتفاع برگها به یک متر می رسد و تکثیر آن از طریق برگ و یا ساقه های زیرزمینی است ، بسیار کم توقع و مقاوم در برابر خشکی و سایه ولی در این واریته به علت ابلق بودن برگها به نور بیشتری احتیاج دارد .
نیازها :
نور : نور کامل بهترین شرایط نوری این گیاه است ولی در سایه هم قادر به ادامه زندگی است ، تابش مستقیم آفتاب را تحمل نمی کند
دما :در زمستان تا درجه حرارت 10 درجه سانتیگراد قدرت تحمل دارد ولی درجه حرارت مطلوب در این فصل 16 است ، در تابستان در درجه حرارت مطلوب برای انسان 24 درجه . نسبت به سرما حساس است و سرمای بیش از حد تاب نمی آورد و دچار یخ زدگی می گردد .
آبیاری: در زمستان هر 3 هفته یکبار و در تابستان یکبار در هفته آبیاری کافی است به دلیل ساقه گوشتی گیاه که سرشار از آب است از آبیاری زیاد از اندازه پرهیز نمایید چون باعث پوسیدگی گیاه می گردد . در بین دو آبیاری اجازه دهید تا سطح خاک خشک شود
خاک : بهترین خاک ، خاک لوم است ( مخلوطی از شن ، رس و مواد آلی ( برگ پوسیده یا کود دامی به مقدار کم ) ) است . استفاده بیش از حد از مواد آلی باعث پوسیدگی ساقه گیاه و از بین رفتن آن می گردد .
تکثیر : تکثیر این گیاه ساده است یا از گیاه مادری از ریشه به چند قسمت تقسیم می شود که هر قسمت دارای ریشه و برگ جداگانه است و در گلدان جدید کاشت می گردد . یا از طریق قلمه : ساقه گیاه به قطعات کوچک حدود 8 سانتیمتر تقسیم کرده و در ماسه کشت می نمایند دقت شود قطعات وارونه کاشت نشود برای ریشه دهی سریعتر می تواند خزانه را با پلاستیک پوشاند تا رطوبت حفظ شود . پس از ظهور 2 تا 3 برگ قلمه ها را به گلدان اصلی انتقال دهید .
نکته مهم
گیاه کم توقعی است فقط از آبیاری بیش از اندازه پرهیز نمایید که باعث پوسیدگی ساقه می گردد که اکثر موارد از بین رفتن این گیاه در آپارتمان به همین دلیل است .
پپرومیا

پپرومیا از گیاهان همیشه سبز و از خانواده ی پیپراسه (فلفلی ها) PIPERACEAE می باشد. دارای گونه های مختلفو اغلب دارای برگ گوشتی و نیمه گوشتی و جثه ای کوچک هستند. بیش از چهارصد گونه از این خانواده شناخته شده،منشأ این گیاهان، آمریکای جنوبی (برزیل) و آفریقای جنوبی و آفریقای مرکزی و به طور کلی مناطق گرمسیری است؛

حتی دیده شده که در مناطق گرمسیر روی تنه درختان می روید.
این گیاه اگرچه رشد سریعی ندارد، ولی در هر شرایطی در آپارتمان پرورش می یابد. معمولاً آنها را در تراریوم وباغ شیشه ای یا مجموعه ی گل های یک سبد پرورش می دهند. اگرچه تعداد انواع این خانواده بسیار زیاد است، ولی فقط تعداد محدودی مورد توجه قرار گرفته و در آپارتمان هاپرورش داده می شوند و خاک آنها بایستی خاک پیت (خاک جنگل) باشد تا به خوبی رشد کند.
با توجه به شکل ظاهری و نحوه ی رشد، آنها را به سه گروه تقسیم نموده اند:
▪ گروه اول: بوته ای که دارای دمبرگ های قرمز هستند و بعضی نیز برگ های گوشتی و قلبی شکل دارند .
▪ گروه دوم: دارای ساقه های بلند و قرمز رنگ هستند و بعضی ساقه های گوشتی و برگ های گوشتی دارند و لبه یبرگ ها ارغوانی است و گاه سطح برگ با موهای بسیار ظریفی پوشیده شده است .
▪ گروه سوم: گروه بالا رونده که به داربست یا قیم بسته می شوند و بالا می روند، یا این که از اطراف گلدان آویزانمی شوند و دارای ساقه های قرمز و برگ های ظریف نقره ای و بعضی دارای برگ های سبز آبدار هستند وبخصوص برای گلدان های آویز بسیار مناسبند.
▪ نگهداری
گیاه پپرونیا یک ساقه گل دهنده با شاتون های سبز رنگ تولید می کند که ارزش زینتی ندارد. زمانی که این گیاه به گلمی رود کیفیت برگ ها و زیبایی گل های آن کمتر می شود. با حذف ساقه های گل دهنده می‌توان گیاه را به طورمرتب به حالت رویشی و نونهالی مشاهده کرد.
ـ حرارت : این گیاه به سرمای زیاد مقاومت ندارد و حداکثر می تواند در زمستان ۱۵ درجه سانتیگراد را تحمل نمایدو در فصل رشد دمای ۲۴ – ۳۰ درجه برای آن بسیار مناسب است.
ـ نور: مناطق پرنور یا نیمه سایه اطاق که دور از تابش مستقیم خورشید باشد، مناسب است. این گیاه در زیر اشعه یچراغ فلورسنت پژمرده می شود.
ـ آبیاری : این گیاه نیاز چندانی به آب ندارد. همیشه مقدار زیادی آب در برگ های آن وجود دارد و سطح خاک گلدان بین دو آبیاری باید کاملاً خشک شود، ولی نباید آبیاری آنقدر به تعویق بیفتد که برگ ها پژمرده شوند. در زمستان به آب ولرم نیاز دارد و مقدار آبیاری باید خیلی کمتر باشد.ریشه آن سطحی است و گسترش چندانی ندارد و در هوای آلوده، زرد و خشک می شود. در صورت آب دادن زیاد اطراف یقه ساقه، موجب پوسیدگی آن می گردد.
ـ رطوبت هوا : میزان رطوبت لازم حدود ۵۰ درصد است. چنانچه رطوبت و حرارت و سرما از حد خود تجاوز نماید، لکه هایی بر روی سطح برگ ظاهر می گردد و برگ را بی حس می کند و برگ می افتد.
ـ هر دو ماه یک مرتبه سطح خاک گلدان را خراش دهید تا هوا به داخل آن نفوذ کند و در فصل بهار گلدان را درفضای آزاد در محلی سایه قرار دهید تا حالت طبیعی خود را به دست آورد.
ـ خاک : هر اندازه قابلیت نفوذ خاک بیشتر باشد، ریشه و ساقه از پوسیدگی محفوظ خواهد بود. برای تهیه خاک، یک قسمت پیت، یک قسمت ماسه و یک قسمت خاک باغچه استفاده کنید و کف گلدان مقداری ماسه و سنگریزه بریزید.
ـ تکثیر : پپرونیای ابلق یا سفید با قلمه های بذر و ساقه تکثیر می¬ شود؛ پپرونیای سبز با قلمه¬ های برگ و ساقه تکثیرمی شود. پپرونیای معمولی که گیاهی است با برگ های چروکیده، کاملاً متفاوت با گیاهان دیگر این خانواده است و آنرا به کمک برگ های کاملش تکثیر می کنند.
ـ دستور کلی برای تکثیر: در بهار و تابستان از قلمه ی یک ساله گیاه استفاده نمایید. قلمه را به میزان ۴- ۵ سانتیمتر در
ماسه ی شسته فرو کنید و در محلی که دمای آن ۱۸ درجه باشد، در تاریکی قرار دهید. در مورد انواع گوشتی آن،
برگ را روی سطح ماسه بخوابانید و روی آن ماسه شسته بریزید؛ پس از مدتی از انتهای رگبرگ ها ریشه ظاهر می
گردد.
ـ زمان مناسب برای تغییر گلدان، فصل بهار است و خاک مناسب برای آن مخلوطی از خاک چوب و تورب و ماسه
است. گلدان را باید در محل کاملاً روشن و دور از اشعه ی مستقیم آفتاب قرار داد. در این صورت سنبله گل سفید یا
کرم رنگی تولید می کند.

محبوبه شب
نام علمی : Cestrum nocturnum

مورفولوژی :
درختچه‌ای است همیشه سبز، بومی آرژانتین با گلهای لوله ای کوچک سبز ـ لیموئی رنگ و خوشه‌ای که اواخر بهار تا اواخر تابستان ظاهر می‌شوند و جنبه زینتی ندارند ولی در شبهای تابستان عطر بسیار مطبوع آنها در فضا می‌پیچید. در شمال کشورمان میوه‌های سفید و درشت شبیه تخم پرندگان تولید می‌کند حداکثر بلندی آن ۴ متر است و در مناطق گرم سرتاسر سال گل دارد.
نیازها :
به سرما مقاوم نیست و در مناطق سردسیر باید در زمستان از سرما محفوظ بماند بنابراین بهتر است درگلدان کاشته شود تا در فصل سرما (در تهران نیمه دوم پائیز) به محل مناسب انتقال یابد. در فصل گرما نیاز به آبیاری فراوان دارد نیازمند خاک سبک و قوی و نور غیرمستقیم آفتاب است و هر پانزده روز یکبار از فروردین تا شهریورماه به کود مایع یا ترکیبی از اوره، فسفات آمونیم و فسفات دوپتاس با ترکیب ۱۵ ـ ۳۰ ـ ۱۵ نیاز دارد.
نحوه کاربرد محبوبه شب :
در شرایط آب و هوایی تهران و کرج محبوبه شب را می توان بصورت گلدان در بالکن‌ها و کنار پنجره ساختمانها قرارداد زیرا عطر نافذ گلهای آن که شبها باز می‌شوند در محیط درون ساختمان می‌پیچد.ضمنا” این گیاه را در مناطق شمال کشور می توان در باغچه کاشت , دراینصورت در سالهای اول رشد در زمستانها دور گیاه پوششی قرار می دهند تا از سرمای زمستان محفوظ بماند.
روشهای ازدیاد :
۱ـ بوسیله قلمه در پاییز، برای این منظور از شاخه‌های خشبی نازک آن قلمه‌هایی به طول ۱۲ ـ ۱۰ سانتیمتر تهیه می‌کنند و آنرا در ماسه نرم فرو کرده، در دمائی حدود ۱۵ – ۱۰ درجه سانتیگراد نگهداری می‌کنند ظرف مدت ۳ – ۲ ماه قلمه ها ریشه دار شده و بعد آنها را به گلدان منتقل می‌نمایند.
۲- خوابانیدن هوایی:روشی که سبب بوجود آوردن ریشه برروی گره های یک شاخه می شود. برای انجام این روش ابتدا خزه مرطوب را در اطراف شاخه می بندند و پس از تشکیل ریشه شاخه مزبور را از گیاه مادری جدا کرده و بطور جداگانه کشت می نمایند.

بابا آدم (فیلگوش)
بابا آدم یا فیلگوش و به عبارتی آلوکازیا گیاهی است با برگهای درشت و بزرگ سبز رنگ از خانواده Araceae
بومی مناطق گرم آسیا است. با جنس Colocasia شباهت بسیاری دارد و گاهی اشتباه میشود. (از آنجا که جنس کولوکازیا مصرف دارویی و خوراکی دارد باید احتیاط شود.)
بابا آدم انواع مختلفی دارد که رنگها و اندازه‌های مختلف دارند. گونه مورد نظر ما دارای برگهای بزرگی است که گاهی قطر برگها به یک متر و بیشتر هم میرسد. گلها شکل غلافی داشته (گل آذین اسپادیس) و زیبایی چندانی ندارند.
شیره داخلی گیاه برای پوست انسان ایجاد خارش و حساسیت ممکن است بکند.
ریزوم دار است و از طریق پاجوش طبیعی یا تقسیم ریزوم در بهار تکثیر پیدا میکند. (پاجوشهای فراوانی تولید میکند)
(بهتر است نشنیده بگیریم ولی: ریزومهای این گیاه به صورت پخته شده مصرف خوراکی دارند. ولی از آنجا که این گیاه تولید اگزالیک اسید میکند و در قسمتهای پایین‌تر گیاه میزان این مواد بیشتر میشود ممکن است منجر به کرخ شدن یا باد کردن زبان شود. یا منجر به سختی تنفس شود. آب پز کردن طولانی مدت ممکن است این عوارض را کاهش دهد.)
در شمال ایران کنار برکه‌ها و آبگیرها و حتی به عنوان گیاه فضای سبز مقابل هتلها و رستورانها کاشته میشود و نهایت صدمه‌ای که در زمستان میبیند از دست رفتن برگهاست ولی در بهار بعد مجدد رشد میکند.
در داخل خانه‌ها بهتر است در محل نیمه روشن (نور متوسط) با دما بالا نگهداری شود. نیاز آبی متوسطی دارد. به خاک غنی و مغذی نیاز دارد. بهتر است خاک آن مخلوطی با درصد بالایی از مواد آلی حیوانی یا گیاهی باشد.
به آبپاشی برگها یا رطوبت محیط نیاز دارد. هرچقدر رطوبت بالا باشد برگهای میتوانند درشت تر باشند.
بابا آدم برای گلخانه‌های گرم و مرطوب ایده‌آل است.

مشخصات: اسم علمی بگونیا برگی Begonia rex و از خانواده Begoniaceae می باشد. جنس بگونیا دارای ۹۰۰ گونه مختلف از گیاهان چند ساله همیشه سبز علفی و گیاهان خزان کننده است که برای برگ ها و گل های زیبایشان پرورش داده می شودند. گونه های مختلف این جنس از گیاهانی به طول چند سانتیمتر تا گونه هایی به طول ۳ متر تشکیل یافته است. تعدادی از گونه ها نیز به صورت بالا رونده می باشند. بگونیا گیاهی است تک پایه یعنی گلهای نر و ماده بر روی یک گیاه قرار دارند. گل های نر ، معمولا زیبا هستند و گلهای ماده را با تخمدان بال دارش می توان به آسانی تشخیص داد بونیا برگی بومی آسام است و درای ریزوم گوشتی می باشد. ارتفاع آن به ۳۰ سانتی متر و گسترش آن به ۴۵ سانتی متر می رسد. این گونه را به خاطر برگهای زیبایش پرورش می دهند. این گیاه برگهای سبز تیره و چروکیده ای دارد که در نزدیکی لبه برگی نقره ای رنگ می شود. گاهی رنگ های دیگری مانند قرمز، کرم یا ارغوانی در سطح برگ دیده می شوند. گلهای آن معمولا ارغوانی کم رنگ وبه قطر یک سانتی متر هستند که در تابستان ظاهر می شوند و فاقد زیبایی می باشند و باید از گیاه جدا گردند.

مراقبت: گیاه رکس به نور متوسط، دمای معمولی خاک همیشه مرطوب رطوبت هوای متوسط تا زیاد یعنی ۵ تا ۹۰ درصد و خاک کمی اسیدی احتیاج دارد.
کود: کود مورد نیاز بگونیا رکس را می توان به میزان ۱ گرم در لیتر، هر هفته یک بار، از فروردین تا آبان ماه، مورد استفاده قرا داد.
خاک: مخلوطی از تورب، خاک برگ نرم و ماسه به نسبت مساوی، برای رشد این گیاه مناسب است.
ازدیاد: بگونیای رکس را می توانید با استفاده از یک روش مخصوص و غیر معمول تکثیر کنید. بهار و تابستان بهترین زمان برای تکثیر این گیاه است. یک برگ بالغ را که خیلی هم پیر نباشد، انتخاب کنید و با استفاده از یک چاقی تیزکه به بافت برگ صدمه نرساند و آن را له نکند، برگ را به بخشهای منظم در قالب طبیعی آن ببرید. سپس قطعات برگ را به آرامی و با دقت بردارید و از سطح پشتی برگ و میان رگبرگهای اصلی، در پودر هورمون ریشه زایی فرو ببرید و روی سطح کمپوست مخصوص بذر و قلمه، در داخل سینی بذر، بخوابانید و به آرامی روی سطح خاک فشار دهید. سپس روی تکه های برگ را با کیسه پلاستیکی بپوشانید و در دمای حدود ۲۱ درجه سانتیگراد نگاه دارید زمانی که گیاهچه های کوچک به وجود آمدند و به طول۵/۲ سانتیمتر رسیدند، کیسه پلاستیکی را بردارید و هر کدام را در گلدانی با قطر دهانه ۹ سانتیمتر حاوی کمپوست گلدانی با پایه پیت بکارید. باید مرتبا زیر پوشش پلاستیکی بررسی شود تا اگر برگها دچار فساد و پوسیدگی شده بود، بیرون آورده و با قارچ‌کش سمپاشی صورت بگیرد.
عوارض و درمان: اگر لکه های خاکستری متمایل به قهوه ای روی برگها مشاهده کردید، باید گیاه را با قارچ کش طبق دستور سمپاشی کنید و گلدان را به محل خشک و اکسیژن ببرید. ممکن است گازهای داخل آشپزخانه این عارضه را ایجاد کرده باشد. تغذیه مصنوعی و تعویض گلدان با یک درجه بزرگتر می تواند جلوی به وجود آمدن برگهای جدید کوچک و کم رشد را بگیرد. افتادن برگها در زمستان نتیجه هوای سرد است گلدان را به محل گرمتری حدد ۱۳ درجه سانتیگراد منتقل کنید مشکل رفع می شود.
قارچهای بیماری زایی به اسم سفیدک میتواند روی برگها لکهای پودری سفید ایجاد کنددر این صورت با سموم قارچکش گیاه را سمپاشی کنید و گلدان بگونیا را به محل با هوای خشک و اکسیژن دار ببرید . اگر تارهای عنکبوتی زیر برگها مشاهده گردید و با برگهای جدید کمرنگ مواجه شدید، می توانید با یک سم کنه کش هر چهار ده روز یک بار گیاه را سمپاشی کنید صورتی که برگها لوله شد و حاشیه آنها خشک و چروکیده است، حتما از تشنگی رنج می برد فورا آن را آبیاری کرده و به محل سردتری که زیر ۱۸ درجه سانتیگراد باشد منتقل کنید.اگر برگهای بگونیا حالت موازییکی پیدا کرد و لکه های زردی روی ان به وجود آمد و لوله ای و بد شکل شد، باید گیاه را از گدان خارج کنید تا به گیاهان دیگر سرایت نکند زیرا عامل این مشکل ویروسی است و راه چاره ای ندارد. همچنین رنگ پریدگی برگها و ریزش آنها و غده ای شدن ریشه ها که در نتیجه فعالیت نماید می باشد و سیاه شدن و پوسیده شدن ریشه ها که در نتیجه فعالیت قارچهای بیماری زا است به راحتی درمان پذیر نیست ومعالجه آنها مقرون به صرفه نمی باشد آبیاری زیاد از حد و سردی هوای محیط به طور همزمان باعث پوسیدگی ساقه و یقه گیاه شده و آن را از بین می برد.